Prawo energetyczne

 

USTAWA

na dzień 3 sierpnia 2015 r. 1

Tekst ujednolicony w Departamencie

Prawnym i Rozstrzygania Sporów URE

z dnia 10 kwietnia 1997 r.

Prawo energetyczne.

 

(Dz. U. z 2012 r., poz. 1059, z 2013 r. poz. 984 i poz. 1238, z 2014 r. poz. 457, poz. 490, poz. 900, poz. 942, poz. 1101 i poz. 1662 oraz z 2015 r. poz. 151, poz. 478 i poz. 942)

 

 

Rozdział 1

 

Przepisy ogólne2

 

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki   zaopatrzenia   i   użytkowania   paliw   i   energii,   w   tym   ciepła,   oraz   działalności

 

 

1 A. Zmiany, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. zostały zaznaczone na różowo. Zmiany te wynikają z ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1662).

1. B. Zmiany, które weszły w życie z dniem 12 lutego 2015 r. zostały zaznaczone na fioleto Zmiany te

wynikają z ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 151).

1. Zmiany, które weszły w życie z dniem 4 kwietnia 2015 r. zostały zaznaczone na niebiesko. Zmiany te

wynikają z ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478).

1. Zmiany, które weszły w życie z dniem 4 maja 2015 r. zostały zaznaczone na czerwono. Zmiany te

wynikają z ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478).

1. E. Zmiany, które weszły w życie z dniem 3 sierpnia 2015 r. zostały zaznaczone na zielon Zmiany te

wynikają z ustawy z dnia 27 maja 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2015 r. poz.

942).

2  Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot

Europejskich:

1)   dyrektywy 90/547/EWG z dnia 29 października 1990 r. w sprawie przesyłu energii elektrycznej przez

sieci przesyłowe (Dz. Urz. WE L 313 z 13.11.1990, z późn. zm.),

2)   dyrektywy 91/296/EWG z dnia 31 maja 1991 r. w sprawie przesyłu gazu ziemnego poprzez sieci

(Dz. Urz. WE L 147 z 12.06.1991, z późn. zm.),

3)   dyrektywy 96/92/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącej wspólnych zasad dla rynku wewnętrznego energii elektrycznej (Dz. Urz. WE L 27 z 30.01.1997),

4)   dyrektywy 98/30/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. dotyczącej wspólnych zasad w odniesieniu do rynku

wewnętrznego gazu ziemnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, z późn. zm),

5)   (uchylony),

6)   dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie

geologicznego  składowania  dwutlenku  węgla  oraz  zmieniającej  dyrektywę  Rady  85/337/EWG,

dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE, 2001/80/WE, 2004/35/WE, 2006/12/WE,

2008/1/WE i rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 114 z późn.

zm.),

7)   częściowo dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE  z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 16 z późn. zm.).

 

przedsiębiorstw  energetycznych,  a  także  określa  organy  właściwe  w  sprawach  gospodarki

paliwami i energią.

 

2. Celem ustawy jest tworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju kraju, zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego użytkowania paliw i energii, rozwoju konkurencji, przeciwdziałania  negatywnym  skutkom naturalnych  monopoli, uwzględniania wymogów ochrony środowiska, zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych oraz równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii.

 

2a. Ustawa określa także warunki wykonywania i kontrolowania działalności polegającej na przesyłaniu dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania w celu przeprowadzenia projektu demonstracyjnego wychwytu i składowania dwutlenku węgla w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981 oraz z 2013 r. poz. 21 i 1238).

 

3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

 

1)    wydobywania kopalin ze złóż oraz podziemnego bezzbiornikowego magazynowania paliw w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;

 

2)    wykorzystywania energii atomowej w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 29 listopada

2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276, z późn. zm.).

 

Art. 2. (uchylony)3.

 

Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

 

1)   energia – energię przetworzoną w dowolnej postaci;

 

2)    ciepło – energię cieplną w wodzie gorącej, parze lub w innych nośnikach;

 

3)    paliwa – paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej;

 

3a) paliwa gazowe – gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, w tym skroplony gaz ziemny oraz propan-butan lub inne rodzaje gazu palnego, dostarczane za pomocą sieci gazowej, a także biogaz rolniczy, niezależnie od ich przeznaczenia;

 

4)    przesyłanie – transport:

 

1. a) paliw gazowych oraz energii elektrycznej sieciami przesyłowymi w celu ich dostarczania

do sieci dystrybucyjnych lub odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci przesyłowych,

 

1. b) paliw ciekłych siecią rurociągów,

 

1. c) ciepła siecią ciepłowniczą do odbiorców przyłączonych do tej sieci

 

– z wyłączeniem sprzedaży tych paliw lub energii;

 

4a) przesyłanie dwutlenku węgla – transport dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania w celu przeprowadzenia projektu demonstracyjnego wychwytu i składowania dwutlenku węgla w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;

 

5)     dystrybucja:

 

1. a) transport paliw gazowych oraz energii elektrycznej sieciami dystrybucyjnymi w celu ich dostarczania odbiorcom,

 

3  Patrz jednak  art. 53a,  dodany przez ustawę z dnia 24 lipca 2002 r. o  zmianie ustawy –  Prawo energetyczne (Dz. U. z 2002 r. Nr 135, poz. 1144).

 

1. b) rozdział paliw ciekłych do odbiorców przyłączonych do sieci rurociągów,

 

1. c) rozdział ciepła do odbiorców przyłączonych do sieci ciepłowniczej

 

– z wyłączeniem sprzedaży tych paliw lub energii;

 

6)      obrót  –  działalność  gospodarczą  polegającą  na  handlu  hurtowym  albo  detalicznym paliwami lub energią;

 

6a)   sprzedaż – bezpośrednią sprzedaż paliw lub energii przez podmiot zajmujący się ich wytwarzaniem lub odsprzedaż tych paliw lub energii przez podmiot zajmujący się ich obrotem; sprzedaż ta nie obejmuje derywatu elektroenergetycznego i derywatu gazowego;

 

7)      procesy  energetyczne  –  techniczne  procesy  w  zakresie  wytwarzania,  przetwarzania,

przesyłania, magazynowania, dystrybucji oraz użytkowania paliw lub energii;

 

8)      zaopatrzenie  w  ciepło,  energię  elektryczną,  paliwa  gazowe  –  procesy  związane  z dostarczaniem ciepła, energii elektrycznej, paliw gazowych do odbiorców;

 

9)      urządzenia – urządzenia techniczne stosowane w procesach energetycznych;

 

10)    instalacje – urządzenia z układami połączeń między nimi;

 

10a)  instalacja magazynowa – instalację używaną do magazynowania paliw gazowych, w tym bezzbiornikowy magazyn gazu ziemnego oraz pojemności magazynowe gazociągów, będącą własnością przedsiębiorstwa energetycznego lub eksploatowaną przez to przedsiębiorstwo, włącznie z częścią instalacji skroplonego gazu ziemnego używaną do jego magazynowania, z wyłączeniem tej części instalacji, która jest wykorzystywana do działalności produkcyjnej, oraz instalacji służącej wyłącznie do realizacji zadań operatorów systemu przesyłowego gazowego;

 

10b)  instalacja skroplonego gazu ziemnego – terminal przeznaczony do:

 

1. a) skraplania gazu ziemnego lub

 

1. b) sprowadzania, wyładunku   i   regazyfikacji   skroplonego   gazu   ziemnego   wraz   z instalacjami pomocniczymi i zbiornikami magazynowymi wykorzystywanymi w procesie regazyfikacji i dostarczania gazu ziemnego do systemu przesyłowego

 

– z wyłączeniem części terminalu służącej do magazynowania;

 

10c) pojemności magazynowe gazociągów – pojemności umożliwiające magazynowanie gazu ziemnego pod ciśnieniem w sieciach przesyłowych lub w sieciach dystrybucyjnych z wyłączeniem instalacji służących wyłącznie do realizacji zadań operatora systemu przesyłowego;

 

11)    sieci  –  instalacje  połączone  i  współpracujące  ze  sobą,  służące  do  przesyłania  lub dystrybucji paliw lub energii, należące do przedsiębiorstwa energetycznego;

 

11a)  sieć przesyłowa – sieć gazową wysokich ciśnień, z wyłączeniem gazociągów kopalnianych i  bezpośrednich,  albo  sieć  elektroenergetyczną  najwyższych  lub  wysokich  napięć,  za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu przesyłowego;

 

11b) sieć dystrybucyjna – sieć gazową wysokich, średnich i niskich ciśnień, z wyłączeniem gazociągów kopalnianych i bezpośrednich, albo sieć elektroenergetyczną wysokich, średnich i niskich napięć, za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu dystrybucyjnego;

 

11c)  sieć gazociągów kopalnianych (złożowych, kolektorowych i ekspedycyjnych) – gazociąg lub  sieć  gazociągów  wykorzystywane  do  transportu  gazu  ziemnego  z  miejsca  jego

 

wydobycia do zakładu oczyszczania i obróbki lub do terminalu albo wykorzystywane do

transportu gazu ziemnego do końcowego przeładunkowego terminalu przybrzeżnego;

 

11d) gazociąg międzysystemowy – gazociąg przesyłowy przebiegający przez granicę państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wyłącznie w celu połączenia krajowych systemów przesyłowych tych państw;

 

11e)  gazociąg  bezpośredni  –  gazociąg,  który  został  zbudowany  w  celu  bezpośredniego

dostarczania paliw gazowych do instalacji odbiorcy z pominięciem systemu gazowego;

 

11f)   linia bezpośrednia – linię elektroenergetyczną łączącą wydzieloną jednostkę wytwarzania energii elektrycznej bezpośrednio z odbiorcą lub linię elektroenergetyczną łączącą jednostkę  wytwarzania  energii  elektrycznej  przedsiębiorstwa  energetycznego  z instalacjami należącymi do tego przedsiębiorstwa albo instalacjami należącymi do przedsiębiorstw od niego zależnych;

 

11g)  koordynowana sieć 110 kV – część sieci dystrybucyjnej 110 kV, w której przepływy energii elektrycznej zależą także od warunków pracy sieci przesyłowej;

 

11h)  sieć transportowa dwutlenku węgla – sieć służącą do przesyłania dwutlenku węgla, wraz z towarzyszącymi jej tłoczniami lub stacjami redukcyjnymi, za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator sieci transportowej dwutlenku węgla;

 

12) przedsiębiorstwo energetyczne – podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie:

 

1. a) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii lub obrotu nimi albo

 

1. b) przesyłania dwutlenku węgla;

 

12a) przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo – przedsiębiorstwo energetyczne lub grupę przedsiębiorstw, których wzajemne relacje są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 024 z 29.01.2004), zajmujące się:

 

1. a) w odniesieniu do paliw gazowych:

 

– przesyłaniem lub

 

– dystrybucją, lub

 

– magazynowaniem, lub

 

– skraplaniem

 

– oraz wytwarzaniem lub sprzedażą tych paliw, albo b) w odniesieniu do energii elektrycznej:

– przesyłaniem lub

 

– dystrybucją

 

– oraz wytwarzaniem lub sprzedażą tej energii;

 

12b) użytkownik systemu – podmiot dostarczający paliwa gazowe do systemu gazowego lub zaopatrywany z tego systemu albo podmiot dostarczający energię elektryczną do systemu elektroenergetycznego lub zaopatrywany z tego systemu;

 

13)    odbiorca – każdego, kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na podstawie umowy

z przedsiębiorstwem energetycznym;

 

13a)  odbiorca końcowy – odbiorcę dokonującego zakupu paliw lub energii na własny użytek; do własnego użytku nie zalicza się energii elektrycznej zakupionej w celu jej zużycia na potrzeby wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej;

 

13b) odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym – odbiorcę końcowego dokonującego zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła wyłącznie w celu ich zużycia w gospodarstwie domowym;

 

13c) odbiorca wrażliwy energii elektrycznej – osobę, której przyznano dodatek mieszkaniowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 966), która jest stroną umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym i zamieszkuje w miejscu dostarczania energii elektrycznej;

 

13d) odbiorca wrażliwy paliw gazowych – osobę, której przyznano ryczałt na zakup opału w rozumieniu art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, która jest stroną umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży paliw gazowych zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym i zamieszkuje w miejscu dostarczania paliw gazowych;

 

14)    gmina  –  gminy  oraz  związki  i  porozumienia  międzygminne  w zakresie  uregulowanym ustawą  z dnia  8  marca 1990 r.  o samorządzie gminnym (Dz.  U.  z  2001 r.  Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.);

 

15)    regulacja    –    stosowanie    określonych    ustawą    środków    prawnych,    włącznie    z koncesjonowaniem, służących do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, prawidłowej gospodarki paliwami i energią oraz ochrony interesów odbiorców;

 

16)    bezpieczeństwo  energetyczne  –  stan  gospodarki  umożliwiający  pokrycie  bieżącego  i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymagań ochrony środowiska;

 

16a)   bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej – zdolność systemu elektroenergetycznego do zapewnienia bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej oraz równoważenia dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tę energię;

 

16b) bezpieczeństwo pracy sieci elektroenergetycznej – nieprzerwaną pracę sieci elektroenergetycznej, a także spełnianie wymagań w zakresie parametrów jakościowych energii elektrycznej i standardów jakościowych obsługi odbiorców, w tym dopuszczalnych przerw w dostawach energii elektrycznej odbiorcom końcowym, w możliwych do przewidzenia warunkach pracy tej sieci;

 

16c) równoważenie dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tę energię – zaspokojenie możliwego  do  przewidzenia,  bieżącego  i  perspektywicznego zapotrzebowania  odbiorców  na  energię  elektryczną  i  moc,  bez  konieczności podejmowania działań mających na celu wprowadzenie ograniczeń w jej dostarczaniu i poborze;

 

16d) zagrożenie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej – stan systemu elektroenergetycznego lub jego części, uniemożliwiający zapewnienie bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej lub równoważenie dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tę energię;

 

17)    taryfa  –  zbiór  cen  i  stawek  opłat  oraz  warunków  ich  stosowania,  opracowany  przez przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą;

 

18)    nielegalne pobieranie paliw lub energii – pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy, z  całkowitym  albo  częściowym  pominięciem  układu  pomiarowo-rozliczeniowego  lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy;

 

19)    ruch sieciowy – sterowanie pracą sieci;

 

20)    odnawialne źródło energii – odnawialne źródło energii w rozumieniu ustawy z dnia 20

lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478);

 

20a) (uchylony)

 

20b) mikroinstalacja – mikroinstalację w rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 20;

 

20c) mała instalacja – małą instalację w rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 20;

 

20d) (uchylony)

 

20e) (uchylony)

 

20f) (uchylony)

 

20g) (uchylony)

 

20h)  instalacja  odnawialnego  źródła  energii  –  instalację  odnawialnego  źródła  energii  w

rozumieniu ustawy wymienionej w pkt 20;

 

21)    koszty uzasadnione – koszty niezbędne do wykonania zobowiązań powstałych w związku z prowadzoną przez przedsiębiorstwo energetyczne działalnością w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania i dystrybucji, obrotu paliwami lub energią oraz przyjmowane przez przedsiębiorstwo energetyczne do kalkulacji cen i stawek opłat ustalanych w taryfie w sposób ekonomicznie uzasadniony, z zachowaniem należytej staranności zmierzającej do ochrony interesów odbiorców; koszty uzasadnione nie są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych;

 

22)    finansowanie  oświetlenia  –  finansowanie  kosztów  energii  elektrycznej  pobranej  przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania;

 

23)    system  gazowy  albo  elektroenergetyczny  –  sieci  gazowe,  instalacje  magazynowe  lub instalacje skroplonego gazu ziemnego albo sieci elektroenergetyczne oraz przyłączone do nich urządzenia i instalacje, współpracujące z tymi sieciami lub instalacjami;

 

23a) bilansowanie systemu – działalność gospodarczą wykonywaną przez operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego w ramach świadczonych usług przesyłania lub dystrybucji, polegającą na równoważeniu zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną z dostawami tych paliw lub energii;

 

23b)  zarządzanie ograniczeniami systemowymi – działalność gospodarczą wykonywaną przez operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego w ramach świadczonych usług przesyłania lub dystrybucji w celu zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania systemu gazowego albo systemu elektroenergetycznego oraz zapewnienia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 9 ust. 1-4, wymaganych parametrów technicznych paliw gazowych lub energii elektrycznej w przypadku wystąpienia ograniczeń technicznych w przepustowości tych systemów;

 

24)    operator   systemu   przesyłowego   –   przedsiębiorstwo   energetyczne   zajmujące   się przesyłaniem paliw gazowych lub energii elektrycznej, odpowiedzialne za ruch sieciowy w systemie przesyłowym gazowym albo systemie przesyłowym elektroenergetycznym, bieżące  i  długookresowe  bezpieczeństwo  funkcjonowania  tego  systemu,  eksploatację,

 

konserwację,  remonty  oraz  niezbędną  rozbudowę  sieci  przesyłowej,  w  tym  połączeń

z innymi systemami gazowymi albo innymi systemami elektroenergetycznymi;

 

25)    operator   systemu   dystrybucyjnego   –   przedsiębiorstwo   energetyczne   zajmujące  się dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej, odpowiedzialne za ruch sieciowy w systemie dystrybucyjnym gazowym albo systemie dystrybucyjnym elektroenergetycznym, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu, eksploatację, konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci dystrybucyjnej, w tym połączeń z innymi systemami gazowymi albo innymi systemami elektroenergetycznymi;

 

26)    operator   systemu  magazynowania   –   przedsiębiorstwo   energetyczne   zajmujące  się magazynowaniem  paliw  gazowych,  odpowiedzialne  za  eksploatację  instalacji magazynowej;

 

27)    operator systemu skraplania gazu ziemnego – przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się skraplaniem gazu ziemnego, sprowadzaniem, wyładunkiem lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego, odpowiedzialne za eksploatację instalacji tego gazu;

 

28)    operator systemu połączonego – przedsiębiorstwo energetyczne zarządzające systemami połączonymi gazowymi albo systemami połączonymi elektroenergetycznymi, w tym systemem przesyłowym i dystrybucyjnym, albo systemem przesyłowym, dystrybucyjnym, magazynowania lub skraplania gazu ziemnego;

 

28a) operator sieci transportowej dwutlenku węgla – przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem dwutlenku węgla, odpowiedzialne za ruch sieciowy sieci transportowej dwutlenku węgla, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tej sieci, jej eksploatację, konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę;

 

29)    sprzedawca z urzędu – przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na obrót paliwami gazowymi lub energią elektryczną, świadczące usługi kompleksowe odbiorcom paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, niekorzystającym z prawa wyboru sprzedawcy;

 

30)    usługa   kompleksowa   –   usługę   świadczoną   na   podstawie   umowy   zawierającej postanowienia umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii albo umowy sprzedaży, umowy o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych i umowy o świadczenie usługi magazynowania paliw gazowych;

 

31)    normalny  układ  pracy  sieci  –  układ  pracy  sieci  i  przyłączonych  źródeł  wytwórczych, zapewniający najkorzystniejsze warunki techniczne i ekonomiczne transportu energii elektrycznej oraz spełnienie kryteriów niezawodności pracy sieci i jakości energii elektrycznej dostarczanej użytkownikom sieci;

 

32)    subsydiowanie skrośne – pokrywanie kosztów jednego rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej  lub  kosztów  dotyczących  jednej  grupy  odbiorców  przychodami pochodzącymi z innego rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej lub od innej grupy odbiorców;

33)    kogeneracja – równoczesne wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej w trakcie tego samego procesu technologicznego;

34)    ciepło użytkowe w kogeneracji – ciepło wytwarzane w kogeneracji, służące zaspokojeniu niezbędnego zapotrzebowania na ciepło lub chłód, które gdyby nie było wytworzone w kogeneracji,  zostałoby pozyskane z innych źródeł;

35)     jednostka kogeneracji – wyodrębniony zespół urządzeń, który może wytwarzać energię

elektryczną w kogeneracji, opisany poprzez dane techniczne;

 

36)    energia  elektryczna  z  kogeneracji  –  energię  elektryczną  wytwarzaną  w  kogeneracji  i

obliczoną jako:

1. a) całkowitą roczną  produkcję  energii  elektrycznej  w jednostce  kogeneracji  w  roku kalendarzowym, wytworzoną ze średnioroczną sprawnością przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji, co najmniej równą sprawności granicznej:

–  75% dla jednostki kogeneracji z urządzeniami typu: turbina parowa przeciwprężna, turbina gazowa z odzyskiem ciepła, silnik spalinowy, mikroturbina, silnik Stirlinga, ogniwo paliwowe, albo

– 80% dla jednostki kogeneracji z urządzeniami typu: układ gazowo-parowy z odzyskiem ciepła, turbina parowa upustowo-kondensacyjna, albo

1. b) iloczyn współczynnika i rocznej ilości ciepła użytkowego w kogeneracji wytworzonego ze średnioroczną sprawnością przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji niższą niż sprawności graniczne, o których mowa w lit. a; współczynnik ten jest obliczany na podstawie pomiarów parametrów technologicznych jednostki kogeneracji, dla danego przedziału czasowego,   i   określa   stosunek   energii   elektrycznej   z   kogeneracji   do   ciepła użytkowego w kogeneracji;

37)    referencyjna wartość sprawności dla wytwarzania rozdzielonego – sprawność wytwarzania rozdzielonego energii elektrycznej albo ciepła stosowana do obliczenia oszczędności energii pierwotnej uzyskanej w wyniku zastosowania kogeneracji zamiast wytwarzania rozdzielonego energii elektrycznej i ciepła;

38)    wysokosprawna kogeneracja – wytwarzanie energii elektrycznej lub mechanicznej i ciepła użytkowego w kogeneracji, które zapewnia oszczędność energii pierwotnej zużywanej w:

1. a) jednostce kogeneracji  w  wysokości  nie  mniejszej  niż  10%  w  porównaniu  z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w układach rozdzielonych o referencyjnych wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego lub
2. b) jednostce kogeneracji o mocy zainstalowanej elektrycznej poniżej 1 MW w porównaniu z     wytwarzaniem   energii   elektrycznej   i   ciepła   w   układach   rozdzielonych   o referencyjnych wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego;

39)   standardowy  profil  zużycia  –  zbiór  danych  o  przeciętnym  zużyciu  energii  elektrycznej w poszczególnych godzinach doby przez grupę odbiorców końcowych:

1. a) nieposiadających urządzeń  pomiarowo-rozliczeniowych  umożliwiających  rejestrację

tych danych,

1. b) o zbliżonej charakterystyce poboru energii elektrycznej,
2. c) zlokalizowanych na obszarze działania danego operatora systemu dystrybucyjnego

elektroenergetycznego;

40) bilansowanie    handlowe    –   zgłaszanie   operatorowi   systemu    przesyłowego elektroenergetycznego przez podmiot odpowiedzialny za bilansowanie handlowe do realizacji umów sprzedaży energii elektrycznej zawartych przez użytkowników systemu i prowadzenie z nimi rozliczeń różnicy rzeczywistej ilości dostarczonej albo pobranej energii elektrycznej i wielkości określonych w tych umowach dla każdego okresu rozliczeniowego;

41)                centralny mechanizm bilansowania handlowego – prowadzony przez operatora systemu przesyłowego, w ramach bilansowania systemu, mechanizm rozliczeń podmiotów odpowiedzialnych  za  bilansowanie  handlowe,  z  tytułu  niezbilansowania  energii elektrycznej dostarczonej oraz pobranej przez użytkowników systemu, dla których te podmioty prowadzą bilansowanie handlowe;

 

42)  podmiot odpowiedzialny za bilansowanie handlowe – osobę fizyczną lub prawną uczestniczącą w centralnym mechanizmie bilansowania handlowego na podstawie umowy z    operatorem   systemu   przesyłowego,   zajmującą   się   bilansowaniem   handlowym użytkowników systemu;

43)  jednostka wytwórcza – wyodrębniony zespół urządzeń należący do przedsiębiorstwa energetycznego, służący do wytwarzania energii i wyprowadzania mocy;

44)   rynek organizowany przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany – obrót towarami giełdowymi organizowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr

211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), odpowiednio, przez

spółkę prowadzącą giełdę albo przez spółkę prowadzącą rynek pozagiełdowy;

45)    wytwarzanie – produkcję paliw lub energii w procesie energetycznym;

46)    przedsiębiorstwo powiązane – jednostkę powiązaną z jednostką w rozumieniu art. 3 pkt 43 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 i 613);

47)    derywat elektroenergetyczny – instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d-f ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384, z późn. zm.), który odnosi się do energii elektrycznej;

48)    derywat gazowy – instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. d-f ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, który odnosi się do paliw gazowych;

 

49)   system gazowy wzajemnie połączony – wzajemnie połączone sieci gazowe, instalacje magazynowe lub instalacje skroplonego gazu ziemnego oraz przyłączone do nich urządzenia i instalacje współpracujące z tymi sieciami lub instalacjami.

 

Art. 4. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw lub energii, magazynowaniem paliw gazowych, w tym skroplonego gazu ziemnego, skraplaniem gazu ziemnego lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego jest obowiązane utrzymywać zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w te paliwa lub energię w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące  się  przesyłaniem  lub  dystrybucją   paliw gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić wszystkim odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym   się   sprzedażą   paliw   gazowych   lub   energii,   na   zasadzie   równoprawnego traktowania, świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, na zasadach i w zakresie określonym w ustawie; świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji tych paliw lub energii odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.

 

Art. 4a. (uchylony).

 

Art. 4b. (uchylony).

 

Art.  4c.  1.     Przedsiębiorstwo  energetyczne  zajmujące  się  magazynowaniem  paliw gazowych jest obowiązane zapewniać odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym się sprzedażą paliw gazowych, na zasadzie równoprawnego traktowania, świadczenie usług magazynowania paliw gazowych w instalacjach magazynowych. Świadczenie usług magazynowania paliw gazowych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.

2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się magazynowaniem paliw gazowych jest obowiązane udostępniać operatorowi systemu przesyłowego gazowego tę część instalacji, która jest używana do magazynowania paliw gazowych i jest niezbędna do realizacji jego zadań.
3. Udostępnienie części instalacji, o której mowa w ust. 2, następuje za wynagrodzeniem, na zasadach określonych  w  odrębnej  umowie.  Ustalając  wysokość  wynagrodzenia  należy

 

stosować   stawki   opłat   za   usługi   magazynowania   paliw   gazowych   ustalone   w   taryfie przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się magazynowaniem tych paliw.

 

Art. 4d. 1. Przedsiębiorstwo zajmujące się transportem wydobytego gazu ziemnego jest obowiązane, przestrzegając zasad bezpieczeństwa, warunków eksploatacji podłączonych złóż, realizacji zawartych umów w zakresie sprzedaży wydobywanych kopalin oraz uwzględniając dostępną albo możliwą do uzyskania przepustowość sieci gazociągów kopalnianych i wymogi ochrony środowiska, zapewniać odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym się sprzedażą paliw gazowych, na zasadzie równoprawnego traktowania, świadczenie usług transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych do miejsca ich dostarczania wybranego przez odbiorcę lub przez przedsiębiorstwo zajmujące się sprzedażą paliw gazowych; świadczenie usług transportu gazu ziemnego odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.

 

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do tych części sieci gazociągów kopalnianych i instalacji, które są używane do lokalnej działalności wydobywczej na obszarze złoża, gdzie jest wydobywany gaz ziemny.

 

3. Przedsiębiorstwo zajmujące się transportem wydobytego gazu ziemnego może odmówić świadczenia usług, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

 

1) występują niezgodności:

 

1. a) parametrów technicznych sieci gazociągów kopalnianych z parametrami technicznymi

sieci lub instalacji, które miałyby być podłączone do sieci gazociągów kopalnianych, lub

 

1. b) parametrów  jakościowych    transportowanego    gazu    ziemnego    z    parametrami jakościowymi gazu ziemnego mającego być przedmiotem usługi transportu gazu ziemnego

 

– których usunięcie nie jest technicznie lub ekonomicznie uzasadnione, albo

 

2) świadczenie usług transportu gazu ziemnego:

 

1. a) mogłoby spowodować obniżenie obecnego lub planowanego wydobycia gazu ziemnego

lub ropy naftowej, dla potrzeb których wybudowano te gazociągi kopalniane, lub

 

1. b) uniemożliwiałoby zaspokojenie uzasadnionych potrzeb właściciela lub użytkownika sieci gazociągów kopalnianych lub przedsiębiorstwa zajmującego się transportem wydobytego gazu ziemnego w zakresie jego transportu lub uzdatniani

 

Art. 4e. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się skraplaniem gazu ziemnego lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego przy użyciu instalacji skroplonego gazu ziemnego jest obowiązane, jeżeli jest to konieczne ze względów technicznych lub ekonomicznych, zapewniać odbiorcom oraz przedsiębiorstwom zajmującym się sprzedażą paliw gazowych, na zasadzie równoprawnego traktowania, świadczenie usług polegających na skraplaniu gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego; świadczenie tych usług odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego.

 

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do terminali skroplonego gazu ziemnego przeznaczonych do magazynowania tego gazu.

 

Art. 4e1. Usługi przesyłania, dystrybucji, magazynowania paliw gazowych, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego mogą być świadczone wyłącznie odpowiednio przez operatora systemu przesyłowego, operatora systemu dystrybucyjnego, operatora systemu magazynowania paliw gazowych, operatora systemu skraplania gazu ziemnego lub operatora systemu połączonego.

 

Art. 4f. 1. Świadczenie usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz art. 4e ust. 1, nie może obniżać niezawodności dostarczania i jakości paliw gazowych lub energii poniżej poziomu określonego w odrębnych przepisach oraz powodować niekorzystnej zmiany cen lub stawek opłat za dostarczane paliwa gazowe lub energię i zakresu ich dostarczania odbiorcom przyłączonym do sieci, a także uniemożliwiać wywiązywanie się przez przedsiębiorstwa  energetyczne  z  obowiązków  w  zakresie  ochrony  interesów  odbiorców  i ochrony środowiska.

 

2. Przepisów art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz art. 4e ust. 1 nie stosuje się do świadczenia usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, magazynowania tych paliw i skraplania gazu ziemnego odbiorcom, jeżeli te paliwa lub energia byłyby dostarczane z systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego innego państwa, które nie nałożyło obowiązku świadczenia tych usług na działające w tym państwie przedsiębiorstwa, lub gdy odbiorca, do którego paliwa gazowe lub energia elektryczna miałyby być dostarczane, nie jest uznany za odbiorcę uprawnionego do korzystania z tych usług w tym państwie.

 

3. W przypadku odmowy świadczenia usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz  art.  4e  ust.  1,  z  powodu  nieuznania  odbiorcy  za  uprawnionego  do  wyboru sprzedawcy w jednym z dwóch państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może, na uzasadniony wniosek odbiorcy lub sprzedawcy, zwrócić się, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw gospodarki, do Komisji Europejskiej o zobowiązanie państwa, w którym odmówiono świadczenia tych usług, do realizacji żądanej usługi.

 

Art. 4g. 1. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne lub przedsiębiorstwo zajmujące się transportem wydobytego gazu ziemnego za pomocą sieci gazociągów kopalnianych odmówi zawarcia umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, umowy o świadczenie usług transportu gazu ziemnego, umowy o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego, jest ono obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki oraz zainteresowany podmiot, podając uzasadnienie odmowy.

 

2. W przypadku odmowy zawarcia umowy o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej operator systemu elektroenergetycznego, na żądanie podmiotu występującego o jej zawarcie, przedstawia temu podmiotowi istotne informacje o działaniach, jakie należy podjąć,  aby  wzmocnić  sieć  w  celu  umożliwienia  zawarcia  tej  umowy;  za opracowanie informacji może być pobrana opłata odzwierciedlająca koszty jej przygotowania.

 

Art. 4h. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne wchodzące w skład przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo może odmówić świadczenia usługi przesyłania, dystrybucji lub transportu gazu ziemnego, usługi magazynowania lub usługi skraplania gazu ziemnego, jeżeli świadczenie tych usług może spowodować dla przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo trudności finansowe lub ekonomiczne związane z realizacją zobowiązań wynikających z uprzednio  zawartych  umów  przewidujących  obowiązek  zapłaty  za  określoną  ilość  gazu ziemnego, niezależnie od ilości pobranego gazu, lub gdy świadczenie tych usług uniemożliwia wywiązanie się przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo z obowiązków w zakresie ochrony interesów odbiorców i ochrony środowiska.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne wchodzące w skład przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, które odmówiło świadczenia usługi przesyłania, dystrybucji lub transportu gazu ziemnego, usługi magazynowania lub usługi skraplania gazu ziemnego, z powodów określonych w ust. 1, powinno niezwłocznie wystąpić z wnioskiem do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

 

o czasowe zwolnienie z obowiązków określonych w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz art. 4e ust. 1 lub ograniczenie tych obowiązków, podając uzasadnienie odmowy.

 

3. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na podstawie uzasadnionego wniosku, o którym mowa w ust. 2, może, w drodze decyzji, czasowo zwolnić z obowiązków, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 oraz art. 4e ust. 1, nałożonych na przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem, dystrybucją lub transportem gazu ziemnego, magazynowaniem, skraplaniem lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego lub ograniczyć te obowiązki.

 

4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, podejmując decyzję, o której mowa w ust. 3, bierze

pod uwagę:

 

1)    ogólną sytuację finansową przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 1;

 

2)    daty zawarcia umów i warunki, na jakich umowy zostały zawarte;

 

3)    wpływ postanowień umów na sytuację finansową przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 1, oraz odbiorców;

 

4)    stopień rozwoju konkurencji na rynku paliw gazowych;

 

5)    realizację obowiązków wynikających z ustawy;

 

6)    podjęte działania mające na celu umożliwienie świadczenia usług, o których mowa w ust. 1;

 

7)    wpływ tej decyzji na prawidłowe funkcjonowanie i rozwój rynku paliw gazowych;

 

8)    stopień połączeń systemów gazowych i ich współdziałanie.

 

5. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki po uwzględnieniu wniosku przedsiębiorstwa energetycznego niezwłocznie powiadamia  Komisję  Europejską  o  zajętym  stanowisku  do wniosku, o którym mowa w ust. 2; wraz z powiadomieniem przekazuje informacje dotyczące zajętego stanowiska.

 

6. W przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską poprawek do stanowiska, o którym mowa w ust. 5, lub wniosku o jego zmianę, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zajmuje stanowisko do poprawek lub wniosku Komisji Europejskiej w terminie 28 dni od dnia otrzymania poprawek lub wniosku.

 

7. Uzgodnione z Komisją Europejską stanowisko do wniosku przedsiębiorstwa energetycznego stanowi podstawę do wydania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki decyzji, o której mowa w ust. 3.

 

8. Decyzję, o  której  mowa  w  ust.  3,  wraz  z  uzasadnieniem  Prezes  Urzędu  Regulacji

Energetyki ogłasza niezwłocznie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.

 

Art. 4i. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na uzasadniony wniosek przedsiębiorstwa energetycznego może, w drodze decyzji, zwolnić, na czas określony, przedsiębiorstwo to z obowiązków świadczenia usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 i art. 4e ust.

1, przedkładania taryf do zatwierdzenia, o którym mowa w art. 47 ust. 1, spełniania kryteriów niezależności,  o  których  mowa  w art.  9d  ust.  1a  i  wydać  zgodę  na  powierzenie  przez to

przedsiębiorstwo pełnienia obowiązków operatora systemu przesyłowego na podstawie art. 9h

ust. 3 pkt 2, gdy świadczenie tych usług będzie się odbywać z wykorzystaniem gazociągu międzysystemowego, instalacji magazynowej lub instalacji skroplonego gazu ziemnego, których

budowa nie została ukończona do dnia 4 sierpnia 2003 r. lub została rozpoczęta po tym dniu,

zwanych dalej „nową infrastrukturą”.

 

2. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, można udzielić, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

 

1)    nowa infrastruktura ma wpływ na zwiększenie konkurencyjności w zakresie dostarczania paliw gazowych oraz bezpieczeństwa ich dostarczania;

 

2)   ze względu na ryzyko związane z budową nowej infrastruktury, bez udzielenia zwolnienia

budowa ta nie byłaby podjęta;

 

3)    nowa infrastruktura jest lub będzie własnością podmiotu niezależnego, przynajmniej pod względem formy prawnej, od operatora systemu gazowego, w którym to systemie nowa infrastruktura została lub zostanie zbudowana;

 

4)   na użytkowników nowej infrastruktury są nałożone opłaty za korzystanie z tej infrastruktury;

 

5)    zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie spowoduje pogorszenia warunków konkurencji i efektywności funkcjonowania rynku paliw gazowych w Unii Europejskiej lub systemu gazowego, w którym nowa infrastruktura została lub zostanie zbudowana.

 

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do infrastruktury, której budowę ukończono do dnia

4 sierpnia 2003 r., jeżeli po tym dniu zostały lub zostaną w niej dokonane zmiany umożliwiające znaczny wzrost zdolności przesyłowej tej infrastruktury lub rozwój nowych źródeł zaopatrzenia w paliwa gazowe.

 

3a. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki określa, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego ubiegającego się o zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, lub z urzędu, zasady udostępnienia zdolności przesyłowej nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust.

3, uwzględniające sposób:

 

1)  zarządzania  i  alokacji  zdolności  przesyłowej  tej  infrastruktury,  w  tym  podawania  do publicznej wiadomości informacji o dostępnej zdolności przesyłowej dla zainteresowanych podmiotów;

 

2)   sprzedaży niewykorzystanej zdolności przesyłowej tej infrastruktury;

 

3)   umożliwienia obrotu zarezerwowanymi zdolnościami przesyłowymi.

 

3b. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, bierze pod uwagę wyniki udostępnienia zdolności przesyłowej nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3, przeprowadzonego zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 3a.

 

4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 1, bierze pod uwagę niedyskryminacyjny dostęp do nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3, okres, na jaki zawarto umowy o wykorzystanie tej infrastruktury, zwiększenie zdolności przesyłowej, okres planowanej eksploatacji infrastruktury oraz uwarunkowania krajowe w tym zakresie.

 

5. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3, która znajduje się na terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zajmuje stanowisko do tego wniosku, po uzgodnieniu z właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę opinię przedłożoną przez Agencję do spraw Współpracy Organów Regulacji Energetyki, zwaną dalej „Agencją”.

 

5a.  W  przypadku  nieuzgodnienia  stanowiska,  o  którym  mowa  w  ust.  5,  w  terminie  6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej lub w przypadku uzgodnienia z tymi organami przekazania

 

wniosku do Agencji w celu jego rozpatrzenia, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje

ten wniosek Agencji.

 

5b. Termin, o którym mowa w ust. 5a, może ulec przedłużeniu o 3 miesiące na wspólny wniosek właściwych organów zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej, za zgodą Agencji.

 

6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje Komisji Europejskiej wniosek, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie po jego otrzymaniu. Po rozpatrzeniu tego wniosku Prezes Urzędu Regulacji Energetyki powiadamia Komisję Europejską o zajętym stanowisku; do powiadomienia dołącza informacje dotyczące:

 

1)    powodów zwolnienia z obowiązków wymienionych w ust. 1 wraz z uzasadnieniem, łącznie z danymi finansowymi uzasadniającymi to zwolnienie albo powodów odmowy udzielenia zwolnienia;

 

2)    analizy  wpływu  zwolnienia  z  obowiązków  wymienionych  w  ust.  1  na  konkurencyjność

i sprawne funkcjonowanie rynku paliw gazowych;

 

3)    okresu, na jaki udzielono zwolnienia z obowiązków wymienionych w ust. 1;

 

4)    wielkości udziału zdolności infrastruktury objętej zwolnieniem z obowiązków wymienionych

w ust. 1, w odniesieniu do całkowitej zdolności tej infrastruktury;

 

5)    przebiegu   i   wyników   uzgodnień   z   właściwymi   organami   zainteresowanych   państw członkowskich Unii Europejskiej;

 

6)    wpływu  nowej  infrastruktury  lub  zmian  w  infrastrukturze,  o  której  mowa  w  ust.  3,  na dywersyfikację dostaw gazu.

 

7. W przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską poprawek do stanowiska, o którym mowa w ust. 6, lub wniosku o jego zmianę, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zajmuje stanowisko do poprawek lub wniosku Komisji Europejskiej, w terminie 28 dni od dnia otrzymania poprawek lub wniosku i uzgadnia stanowisko z Komisją Europejską.

 

8. Uzgodnione z    Komisją    Europejską    stanowisko    do    wniosku    przedsiębiorstwa

energetycznego lub decyzja Agencji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust.

5a, stanowią podstawę do wydania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki decyzji, o której

mowa w ust. 1.

 

9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, odrębnie dla każdej nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3; w decyzji określa się wielkość udziału zdolności przesyłowej infrastruktury objętej zwolnieniem z obowiązków wymienionych w ust. 1 w odniesieniu do całkowitej zdolności przesyłowej tej infrastruktury, zakres zwolnienia, warunki, których spełnienie jest niezbędne do uzyskania zwolnienia oraz okres, na jaki udzielono zwolnienia.

 

10. 10. Decyzję, o której mowa w 1, wraz z uzasadnieniem Prezes Urzędu Regulacji

Energetyki ogłasza niezwłocznie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.

 

Art. 4j. 1. Odbiorca paliw gazowych lub energii ma prawo zakupu tych paliw lub energii od wybranego przez siebie sprzedawcy.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu, umożliwia odbiorcy paliw gazowych lub energii przyłączonemu do jego sieci zmianę sprzedawcy paliw gazowych lub energii, na warunkach i w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 lub 3.

 

3.4 Odbiorca końcowy może wypowiedzieć umowę zawartą na czas nieoznaczony, na podstawie której przedsiębiorstwo energetyczne dostarcza temu odbiorcy paliwa gazowe lub energię, bez ponoszenia kosztów, składając do przedsiębiorstwa energetycznego pisemne oświadczenie.  Odbiorca,  który  wypowiada  umowę,  jest  obowiązany  pokryć  należności  za pobrane paliwo gazowe lub energię oraz świadczone usługi przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii.

 

3a.5 Odbiorca końcowy może wypowiedzieć umowę zawartą na czas oznaczony, na podstawie której przedsiębiorstwo energetyczne dostarcza temu odbiorcy paliwa gazowe lub energię,  bez  ponoszenia  kosztów  i  odszkodowań  innych  niż  wynikające  z  treści  umowy, składając do przedsiębiorstwa energetycznego pisemne oświadczenie.

 

4.6  Umowa, na podstawie której przedsiębiorstwo energetyczne dostarcza paliwa gazowe lub energię elektryczną odbiorcy tych paliw lub energii w gospodarstwie domowym, ulega rozwiązaniu z ostatnim dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym oświadczenie tego odbiorcy dotarło do przedsiębiorstwa energetycznego. Odbiorca ten może wskazać późniejszy termin rozwiązania umowy.

 

5. Sprzedawca paliw gazowych dokonujący sprzedaży tych paliw odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej, lub sprzedawca energii dokonujący jej sprzedaży odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci dystrybucyjnej jest obowiązany zamieszczać na stronach internetowych oraz udostępniać do publicznego wglądu w swojej siedzibie informacje o cenach sprzedaży paliw gazowych lub energii oraz warunkach ich stosowania.

 

6. Operator systemu przesyłowego oraz operator systemu dystrybucyjnego są obowiązani umożliwić odbiorcy paliw gazowych lub energii elektrycznej zmianę sprzedawcy, nie później niż w terminie 21 dni od dnia poinformowania właściwego operatora o zawarciu umowy sprzedaży lub umowy kompleksowej z nowym sprzedawcą.

 

7. Dotychczasowy sprzedawca jest  obowiązany  dokonać  rozliczeń  z  odbiorcą,  który skorzystał z prawa do zmiany sprzedawcy, nie później niż w okresie 42 dni od dnia dokonania tej  zmiany.  Operator  systemu  przesyłowego  lub  operator  systemu  dystrybucyjnego  są obowiązani przekazać dotychczasowemu i nowemu sprzedawcy dane dotyczące ilości zużytych przez odbiorcę paliw gazowych lub energii elektrycznej, w terminie umożliwiającym dotychczasowemu sprzedawcy dokonanie rozliczeń z odbiorcą.

 

 

 

 

 

 

 

4 Patrz art. 24 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 24. Przepisów art. 4j ust. 3 i 3a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do umów zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.”.

 

5 Patrz art. 24 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 24. Przepisów art. 4j ust. 3 i 3a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do umów zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.”.

 

6  Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 21, poz. 104), przepisów art. 4j ust. 3 i 4 nie stosuje się do umów zawartych na czas określony przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed 11 marca

2010 r.

 

Rozdział 2

 

Dostarczanie paliw i energii

 

 

 

Art. 5. 1. Dostarczanie paliw gazowych lub energii odbywa się, po uprzednim przyłączeniu do sieci, o którym mowa w art. 7, na podstawie umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji albo umowy sprzedaży, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji i umowy o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych lub umowy o świadczenie usług skraplania gazu.

 

2. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać co najmniej:

 

1)    umowa sprzedaży – postanowienia określające: miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ilość tych paliw lub  energii w podziale na okresy umowne,  moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania;

 

2)    umowa  o  świadczenie  usług  przesyłania  lub  dystrybucji  paliw  gazowych  lub  energii  – postanowienia określające: moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość przesyłanych paliw gazowych lub energii w podziale na okresy umowne, miejsca dostarczania paliw gazowych lub energii do sieci i ich odbioru z sieci, standardy jakościowe, warunki zapewnienia niezawodności i ciągłości dostarczania paliw gazowych lub energii, stawki opłat lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach oraz warunki wprowadzania zmian tych stawek i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, parametry techniczne paliw gazowych lub energii oraz wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów oraz         standardów    jakościowych    obsługi    odbiorców,    odpowiedzialność    stron    za niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania;

 

3)    umowa o świadczenie usług magazynowania paliw gazowych – postanowienia określające: moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość paliw gazowych, miejsce, okres i sposób ich przechowywania, stawkę opłat lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej stawki i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania;

 

4)    umowa o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego – postanowienia określające: moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość skraplanego gazu ziemnego lub regazyfikowanego skroplonego gazu ziemnego, stawkę opłat określoną w taryfie, warunki wprowadzania zmian tej stawki, sposób prowadzenia rozliczeń, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.

 

2a.  Umowa  o  świadczenie  usług  dystrybucji  energii  elektrycznej,  której  stroną  jest użytkownik  systemu  niebędący  podmiotem  odpowiedzialnym  za  bilansowanie  handlowe, powinna zawierać także, w przypadku gdy użytkownikiem systemu jest:

 

1)  odbiorca – oznaczenie:

 

1. a) wybranego przez odbiorcę sprzedawcy, z którym ma zawartą umowę sprzedaży energii

elektrycznej, oraz zasady zmiany tego sprzedawcy; wybrany sprzedawca musi mieć

 

zawartą  umowę  o  świadczenie  usług  dystrybucji  energii  elektrycznej  z  operatorem

systemu dystrybucyjnego, do którego sieci odbiorca ten jest przyłączony,

 

1. b) podmiotu będącego dla odbiorcy sprzedawcą i zgodę tego odbiorcy na zawarcie przez operatora systemu dystrybucyjnego umowy sprzedaży energii elektrycznej z tym sprzedawcą, na jego rzecz i w jego imieniu, w przypadku zaprzestania dostarczania tej energii przez wybranego przez odbiorcę sprzedawcę;

 

2)     przedsiębiorstwo   energetyczne   zajmujące   się   wytwarzaniem   energii   elektrycznej   i przyłączone do sieci dystrybucyjnej – oznaczenie przez to przedsiębiorstwo podmiotu odpowiedzialnego za jego bilansowanie handlowe, który ma zawartą umowę o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej z operatorem systemu dystrybucyjnego, do którego sieci przyłączone jest to przedsiębiorstwo, oraz zasady zmiany tego podmiotu;

 

3)  sprzedawca:

 

1. a) oznaczenie przez  sprzedawcę  podmiotu  odpowiedzialnego  za  jego  bilansowanie handlowe,   który   ma    zawartą   umowę   o świadczenie   usług   dystrybucji   energii elektrycznej z operatorem systemu dystrybucyjnego, do którego sieci przyłączeni są odbiorcy, z którymi sprzedawca ma zawarte umowy sprzedaży energii elektrycznej, oraz zasady zmiany tego podmiotu,

 

1. b) sposób przekazywania danych pomiarowych o ilości zużytej energii elektrycznej przez odbiorców, z którymi sprzedawca ma zawarte umowy sprzedaży energii elektrycznej.

 

2b.    Umowa  sprzedaży  energii  elektrycznej,  której  stroną  jest  odbiorca  niebędący

podmiotem odpowiedzialnym za bilansowanie handlowe, powinna zawierać także sposób:

 

1)  określania niezbilansowania energii elektrycznej oraz jego rozliczania odpowiednio według:

 

1. a) grafiku indywidualnego przedstawiającego zbiór danych o planowanej realizacji umowy sprzedaży energii elektrycznej oddzielnie dla poszczególnych okresów rozliczeniowych centralnego mechanizmu bilansowania handlowego, zwanego dalej „grafikiem handlowym”, oraz rzeczywistego poboru energii elektrycznej lub

 

1. b) standardowego profilu zużycia oraz rzeczywiście pobranej energii elektrycznej;

 

2)  zgłaszania grafików handlowych.

 

3. Dostarczanie paliw gazowych lub energii może odbywać się na podstawie umowy zawierającej postanowienia umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji tych paliw lub energii, zwanej dalej „umową kompleksową”; umowa kompleksowa dotycząca dostarczania paliw gazowych może zawierać także postanowienia umowy o świadczenie usług magazynowania tych paliw, a w przypadku ciepła, jeżeli jest ono kupowane od innych przedsiębiorstw energetycznych, powinna także określać warunki stosowania cen i stawek opłat obowiązujących w tych przedsiębiorstwach.

 

4. Umowa kompleksowa może zawierać także postanowienia umowy sprzedaży paliw gazowych lub energii, umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii lub umowy o świadczenie usług magazynowania tych paliw, zawartych przez sprzedawcę na rzecz i w imieniu odbiorcy końcowego z przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się przesyłaniem, dystrybucją paliw gazowych lub energii lub magazynowaniem tych paliw.

 

4a. Umowa sprzedaży, umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych, a także umowa kompleksowa powinny zawierać postanowienia określające maksymalne dopuszczalne ograniczenia w poborze tych paliw.

 

4b. Umowa sprzedaży oraz umowa kompleksowa, których stroną jest odbiorca paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, powinny określać strony umowy i zawierać także informacje o:

 

1)   prawach tego odbiorcy, w tym sposobie wnoszenia skarg i rozstrzygania sporów;

 

2)  możliwości uzyskania pomocy w przypadku wystąpienia awarii urządzeń, instalacji lub sieci

gazowej, lub elektroenergetycznej;

 

3) miejscu i  sposobie  zapoznania  się,  z mającymi  zastosowanie,  obowiązującymi  taryfami, w tym opłatami za utrzymanie systemu gazowego albo elektroenergetycznego.

 

5. Projekty umów, o których mowa w ust.  1, 3 i 4, lub projekty wprowadzenia  zmian w zawartych umowach, z wyjątkiem zmian cen lub stawek opłat określonych w zatwierdzonych taryfach, powinny być niezwłocznie przesłane odbiorcy; jeżeli w zawartych umowach mają być wprowadzone zmiany, wraz z projektem zmienianej umowy należy przesłać pisemną informację o prawie do wypowiedzenia umowy.

 

6. Sprzedawca paliw gazowych lub energii powinien powiadomić odbiorców, w sposób przejrzysty i zrozumiały, o podwyżce cen lub stawek opłat za dostarczane paliwa gazowe lub energię określonych w zatwierdzonych taryfach, w ciągu jednego okresu rozliczeniowego od dnia tej podwyżki.

 

6a.  Sprzedawca  energii  elektrycznej  informuje  swoich  odbiorców  o  strukturze  paliw zużytych lub innych nośników energii służących do wytworzenia energii elektrycznej sprzedanej przez  niego  w  poprzednim  roku  kalendarzowym  oraz  o  miejscu,  w  którym  są  dostępne informacje o wpływie wytwarzania tej energii na środowisko, co najmniej w zakresie emisji dwutlenku węgla i radioaktywnych odpadów.

 

6b. W przypadku energii elektrycznej kupowanej na giełdzie towarowej lub importowanej z systemu elektroenergetycznego państw niebędących członkami Unii Europejskiej, informacje o strukturze paliw zużytych lub innych nośników energii służących do wytworzenia energii elektrycznej mogą być sporządzone na podstawie zbiorczych danych dotyczących udziału poszczególnych rodzajów źródeł energii elektrycznej, w których energia ta została wytworzona w poprzednim roku kalendarzowym.

 

6c. Sprzedawca energii elektrycznej informuje swojego odbiorcę o ilości zużytej przez tego odbiorcę energii elektrycznej w poprzednim roku oraz o miejscu, w którym są dostępne informacje  o  przeciętnym  zużyciu  energii  elektrycznej  dla  danej  grupy  przyłączeniowej odbiorców, środkach poprawy efektywności energetycznej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. Nr 94, poz. 551) i charakterystykach technicznych efektywnych energetycznie urządzeń.

 

6d. Sprzedawca paliw gazowych lub energii elektrycznej informuje odbiorcę tych paliw lub energii  w  gospodarstwie  domowym  o  jego  prawach,  w  tym  sposobie  wnoszenia  skarg i rozstrzygania sporów.

 

6e. Sprzedawca paliw gazowych lub energii elektrycznej dostarcza odbiorcy tych paliw lub energii w gospodarstwie domowym kopię zbioru praw konsumenta energii oraz zapewnia jego publiczny dostęp. Przez zbiór praw konsumenta energii rozumie się dokument sporządzany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki we współpracy z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie wytycznych Komisji Europejskiej w konsultacji z krajowymi organami regulacyjnymi, organizacjami konsumentów, partnerami społecznymi, przedsiębiorstwami energetycznymi oraz innymi zainteresowanymi stronami, zawierający praktyczne informacje o prawach konsumentów energii elektrycznej i paliw gazowych.

 

6f. Kopię  zbioru  praw  konsumenta  energii,  o  którym  mowa  w  ust.  6e,  Prezes  Urzędu

Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki.

 

7. Umowy, o  których  mowa  w  ust.  1,  3  i  4,  powinny  zawierać  także  postanowienia określające sposób postępowania w razie utraty przez odbiorcę możliwości wywiązywania się z obowiązku zapłaty za dostarczone paliwa gazowe lub energię lub usługi związane z ich dostarczaniem.

 

8. Sprzedawca energii elektrycznej  jest  obowiązany  przechowywać  dane  o  umowach zawartych z operatorem systemu przesyłowego oraz dane o derywatach elektroenergetycznych i umowach sprzedaży energii elektrycznej zawartych z przedsiębiorstwami energetycznymi wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, przez okres co najmniej 5 lat, od dnia zawarcia tych umów.

 

9. Sprzedawca paliw   gazowych   jest   obowiązany   przechowywać   dane   o   umowach zawartych z operatorem systemu przesyłowego, operatorem systemu dystrybucyjnego, operatorem systemu magazynowania paliw gazowych lub operatorem systemu skraplania gazu ziemnego oraz dane o derywatach gazowych i umowach sprzedaży paliw gazowych zawartych z przedsiębiorstwami energetycznymi wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi, przez okres co najmniej 5 lat, od dnia zawarcia tych umów.

 

10. 10. Dane, o których mowa w 8 i 9, zawierają w szczególności informacje dotyczące:

 

1) podmiotu, z którym zawarto umowę;

 

2) okresu, na jaki umowa została zawarta;

 

3) ilości sprzedanych paliw gazowych lub energii elektrycznej;

 

4) zasad rozliczeń;

 

5) terminu realizacji umowy;

 

6) nierozliczonych umów, derywatów elektroenergetycznych i derywatów gazowych.

 

11. 11. Sprzedawca paliw gazowych lub energii elektrycznej przekazuje niezwłocznie dane, o których mowa w ust. 8 i 9, Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, na ich wniosek, w związku z zadaniami wykonywanymi przez te organy.

 

12. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek zainteresowanego podmiotu, może udostępnić informacje, o których mowa w ust. 8 i 9, z wyjątkiem danych stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503, z późn. zm.).

 

13. Przepisu ust. 12 nie stosuje się do informacji o instrumentach finansowych, o których

mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

 

Art. 5a. 1. Sprzedawca z urzędu jest obowiązany do zapewnienia świadczenia usługi kompleksowej i do zawarcia umowy kompleksowej, na zasadach równoprawnego traktowania, z  odbiorcą  paliw  gazowych  lub  energii  elektrycznej  w  gospodarstwie  domowym, niekorzystającym z prawa wyboru sprzedawcy i przyłączonym do sieci przedsiębiorstwa energetycznego wskazanego w koncesji sprzedawcy z urzędu.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej jest obowiązane do zawarcia ze sprzedawcą z urzędu umowy o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej w celu dostarczania tych paliw  lub  energii  odbiorcy  paliw  gazowych  lub  energii  elektrycznej  w

 

gospodarstwie domowym, któremu sprzedawca z urzędu jest obowiązany zapewnić świadczenie usługi kompleksowej.

 

3. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła jest obowiązane do zawarcia umowy kompleksowej z odbiorcą końcowym przyłączonym do sieci ciepłowniczej tego przedsiębiorstwa na wniosek tego odbiorcy.

 

4. Odbiorca paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym może zrezygnować z usługi kompleksowej świadczonej przez sprzedawcę z urzędu. Odbiorca paliw gazowych lub energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, który zrezygnuje z usługi kompleksowej, zachowując przewidziany w umowie okres jej wypowiedzenia, nie może być obciążony przez sprzedawcę z urzędu żadnymi dodatkowymi kosztami z tego tytułu.

 

Art. 5b. 1. Umowa, na podstawie której przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo pełniące funkcję operatora systemu dystrybucyjnego sprzedaje energię elektryczną do odbiorcy końcowego oraz świadczy usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z mocy prawa, z dniem wyodrębnienia z tego przedsiębiorstwa jego części niezwiązanej z działalnością dystrybucyjną i wniesienia jej, przed dniem 1 lipca 2007 r., jako wkładu niepieniężnego na pokrycie kapitału zakładowego innego przedsiębiorstwa, staje się umową, której stronami są: przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną do którego wniesiono wkład niepieniężny oraz odbiorca energii elektrycznej.

 

2. Dniem wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, jest dzień wniesienia wkładu niepieniężnego, o którym mowa w ust. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne pełniące funkcję operatora systemu dystrybucyjnego powiadamia niezwłocznie Prezesa URE o dniu wyodrębnienia.

 

3. Za   zobowiązania   wynikające   z   umowy,   na   podstawie   której   przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo pełniące funkcję operatora systemu dystrybucyjnego dostarcza energię elektryczną do odbiorcy końcowego, powstałe przed dniem wyodrębnienia, o którym mowa w ust.  1,  odpowiadają  solidarnie  przedsiębiorstwo  zintegrowane  pionowo  pełniące  funkcję operatora systemu dystrybucyjnego, z którego wyodrębniono część niezwiązaną z działalnością dystrybucyjną i przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, do którego wniesiono wkład niepieniężny, o którym mowa w ust. 1.

 

4. Odbiorca końcowy może wypowiedzieć umowę, o której mowa w ust. 1, na zasadach i w

trybie określonym w art. 4j ust. 3 i 4.

 

5. Przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo pełniące funkcję operatora systemu dystrybucyjnego w terminie 3 miesięcy od dnia wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, poinformuje odbiorców końcowych  przyłączonych  do  swojej  sieci  dystrybucyjnej  o wyodrębnieniu jego części niezwiązanej z działalnością dystrybucyjną oraz możliwościach, skutkach i terminie złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 4.

 

Art. 5b1.7 1. Umowa, na podstawie której przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 49b ust. 1, dostarcza gaz ziemny wysokometanowy odbiorcy, który odebrał na jej podstawie

 

7 Patrz: art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2014 r.

poz. 942), zgodnie z którym:

„Art. 2. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi, do którego wniesiono wkład niepieniężny, o którym mowa w art. 5b1 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, w rozliczeniach z odbiorcami stosuje taryfę dla paliw gazowych zatwierdzoną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki przed dniem wyodrębnienia, o którym mowa w art. 5b1 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla przedsiębiorstwa, z którego wyodrębniono zorganizowaną część, do czasu wprowadzenia do stosowania nowej taryfy.

2. Przedsiębiorstwo, o którym mowa  w  ust.  1,  przedkłada  po  raz  pierwszy  Prezesowi  Urzędu

 

z sieci przesyłowej lub dystrybucyjnej w każdym punkcie nie więcej niż 25 mln m3 tego gazu w roku poprzedzającym dzień wyodrębnienia, z dniem wyodrębnienia z tego przedsiębiorstwa jego zorganizowanej części i wniesienia jej jako wkładu niepieniężnego na pokrycie kapitału zakładowego innego przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami gazowymi, staje się z mocy prawa umową, której stronami są: przedsiębiorstwo   energetyczne   wykonujące   działalność   gospodarczą   w   zakresie   obrotu paliwami gazowymi, do którego wniesiono wkład niepieniężny oraz odbiorca tego paliwa.

 

2. Dniem wyodrębnienia, o  którym  mowa  w  ust.  1,  jest  dzień  wniesienia  wkładu niepieniężnego, o którym mowa w ust. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art.

49b ust. 1, informuje niezwłocznie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o dniu wyodrębnienia.

 

3. Za zobowiązania wynikające z umów, o których mowa w ust. 1, powstałe przed dniem wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, odpowiadają solidarnie przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 49b ust. 1, z którego wyodrębniono zorganizowaną część, o której mowa w ust. 1,  oraz  przedsiębiorstwo  energetyczne  do  którego  wniesiono  wkład  niepieniężny,  o którym mowa w ust. 1.

 

4. Odbiorca, w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 5, może wypowiedzieć umowę, o której mowa w ust. 1, bez ponoszenia kosztów lub odszkodowań, składając pisemne oświadczenie do przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się obrotem paliwami gazowymi do którego wniesiono wkład niepieniężny, o którym mowa w ust. 1. Umowa ulega rozwiązaniu z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym oświadczenie odbiorcy dotarło do tego przedsiębiorstwa energetycznego.

 

5. Przedsiębiorstwo energetyczne,   o   którym   mowa   w   art.   49b   ust.   1,   z   którego wyodrębniono zorganizowaną część, o której mowa w ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia tego wyodrębnienia informuje odbiorców o tym wyodrębnieniu oraz o możliwości, skutkach i terminie złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 4.

 

6. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi, do którego wniesiono wkład niepieniężny, o którym mowa w ust. 1, wstępuje z dniem wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, w wynikające z przepisów podatkowych prawa i obowiązki przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 49b ust. 1, pozostające w związku ze składnikami majątku wchodzącymi w skład wkładu niepieniężnego. Przepis art. 93d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio.

 

7. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi, do którego wniesiono wkład niepieniężny, o którym mowa w ust. 1, wstępuje z dniem wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z decyzji wydanych na podstawie ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331, z późn. zm.) dotyczące umów, o których mowa w ust. 1.

 

8. Przepisy ust. 1-7 stosuje się odpowiednio do umów, których przedmiotem jest:

 

1) gaz ziemny zaazotowany, przy czym wskazane w ust. 1 ilości gazu ziemnego wysokometanowego przelicza się na odpowiednie ilości gazu ziemnego zaazotowanego, na podstawie minimalnych wartości ciepła spalania określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1;

 

2)   gaz propan-butan, przy czym wskazane w ust. 1 ilości gazu ziemnego wysokometanowego

 

 

Regulacji  Energetyki  taryfę  dla  paliw  gazowych  nie  później  niż  w  terminie  3  miesięcy  od  dnia wyodrębnienia, o którym mowa w art. 5b1 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1.”.

 

przelicza się na odpowiednie ilości gazu propan-butan, na podstawie minimalnych wartości ciepła spalania określonych w taryfie przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 49b ust. 1, obowiązującej w dniu wyodrębnienia.

 

9. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do umów, których przedmiotem jest skroplony gaz ziemny, sprężony gaz ziemny lub umów, na podstawie których odbiorcy nabywają gaz wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży, a także do umów zawartych z operatorem systemu przesyłowego gazowego lub operatorem systemu dystrybucyjnego gazowego.

 

10. Przedsiębiorstwo energetyczne, o  którym  mowa  w  art.  49b  ust.  1,  z  którego wyodrębniono zorganizowaną część, o której mowa w ust. 1, jest obowiązane sprzedawać gaz ziemny wysokometanowy na zasadach określonych w art. 49b ust. 1 na giełdach towarowych w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2014 r. poz.

197) lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej rynek regulowany, w sposób zapewniający publiczny, równy dostęp do tego gazu.

 

Art. 5c.1.8  Odbiorcy wrażliwemu energii elektrycznej przysługuje zryczałtowany dodatek

energetyczny.

 

2. Dodatek energetyczny wynosi rocznie nie więcej niż 30% iloczynu limitu zużycia energii elektrycznej oraz średniej ceny energii elektrycznej dla odbiorcy energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, ogłaszanej na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. d.

 

3. Wysokość limitu, o którym mowa w ust. 2, wynosi:

 

1)  900 kWh w roku kalendarzowym – dla gospodarstwa domowego prowadzonego przez osobę samotną;

 

2)  1250 kWh w roku kalendarzowym – dla gospodarstwa domowego składającego się z 2 do 4 osób;

 

3) 1500 kWh w roku kalendarzowym – dla gospodarstwa domowego składającego się z co najmniej 5 osób.

 

4.9 Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość dodatku energetycznego na kolejne 12 miesięcy, biorąc pod uwagę środki przewidziane na ten cel w ustawie budżetowej.10

 

 

8 Patrz: art. 28 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 28. Dodatek energetyczny przysługuje odbiorcy wrażliwemu energii elektrycznej od dnia 1 stycznia 2014 r.”.

 

9  Patrz: obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 17 kwietnia 2014 r. w sprawie wysokości dodatku

energetycznego obowiązującej od dnia 1 maja 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2015 r. (M.P. z 2014 r. poz.

291).

 

10 Patrz: art. 33 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 33. 1. Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa przeznaczonych na dodatki energetyczne wynosi w:

1)    2014 r. – 114.799.948,41 PLN;

2)    2015 r. – 118.817.946,60 PLN;

3)    2016 r. – 122.976.574,73 PLN;

4)    2017 r. – 127.280.754,84 PLN;

5)    2018 r. – 131.608.300,50 PLN;

6)    2019 r. – 136.082.982,71 PLN;

7)    2020 r. – 140.709.804,12 PLN;

 

Art. 5d. Dodatek energetyczny przyznaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji, na wniosek odbiorcy wrażliwego energii elektrycznej. Do wniosku dołącza się kopię umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży energii elektrycznej.

 

Art. 5e.1. Dodatek energetyczny wypłaca się odbiorcy wrażliwemu energii elektrycznej do dnia  10  każdego  miesiąca  z  góry,  z  wyjątkiem  miesiąca  stycznia,  w  którym  dodatek energetyczny wypłaca się do dnia 30 stycznia danego roku.

 

2. Dodatek energetyczny wynosi miesięcznie 1/12 kwoty rocznej dodatku energetycznego ogłaszanej przez ministra właściwego do spraw gospodarki, na podstawie art. 5c ust. 4.

 

Art. 5f.1. Wypłata dodatku energetycznego jest zadaniem z zakresu administracji rządowej. Dodatek energetyczny wypłacają gminy.

 

2. Gminy otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na finansowanie wypłat dodatku energetycznego, w granicach kwot określonych na ten cel w ustawie budżetowej.

 

3. Przy ustalaniu wysokości dotacji celowej na realizację wypłat dodatku energetycznego, uwzględnia się koszty wypłacania odbiorcom wrażliwym energii elektrycznej dodatku energetycznego, w wysokości 2% łącznej kwoty dotacji wypłaconych w gminie.

 

Art. 5g.1. Wojewodowie przekazują dotacje gminom w granicach kwot określonych na ten cel w budżecie państwa.

 

2. Gmina składa wojewodzie wniosek o przyznanie dotacji co kwartał, w terminie do 15 dnia miesiąca poprzedzającego dany kwartał.

 

3. Wojewoda przedstawia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych wniosek o zwiększenie budżetu, w terminie do 25 dnia miesiąca poprzedzającego dany kwartał; wniosek na pierwszy kwartał wojewoda przedstawia w terminie do dnia 10 stycznia danego roku.

 

4. Dotacje na dany  kwartał  są  przekazywane  gminom  przez  wojewodę,  na  podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, w miesięcznych ratach. Nadpłata dotacji za kwartał może być zaliczana na poczet dotacji należnej w kwartale następnym, z wyjątkiem nadpłaty za dany rok, która podlega przekazaniu na rachunek właściwego urzędu wojewódzkiego, w terminie do dnia

20 stycznia następnego roku.

 

 

 

 

 

8)    2021 r. – 145.493.937,46 PLN;

9)    2022 r. – 150.440.731,33 PLN;

10)  2023 r. – 155.555.716,90 PLN.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy wykorzystanie środków w pierwszym półroczu roku budżetowego wyniesie więcej niż 60% środków, o których mowa w ust. 1, wysokość wskaźnika procentowego ulega obniżeniu w drugiej połowie tego roku budżetowego zgodnie z ust. 4.
4. Poziom obniżenia wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 3, oblicza się jako połowę

różnicy między faktycznym wykorzystaniem środków, wyrażonym w procentach, w pierwszym półroczu roku budżetowego, a wielkością 60%.

5. Jeżeli poziom wskaźnika procentowego, o którym mowa w ust. 3, ulegnie obniżeniu, minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość dodatku energetycznego.
6. W roku budżetowym następującym po roku, w którym limit wydatków, o którym mowa w ust. 1, został przekroczony, kwotę dotacji obniża się o różnicę między kwotą faktycznie wydatkową, a przewidzianą na dany rok zgodnie z ust. 1.”.

 

5. Jeżeli w wyniku połączenia lub podziału gmin nastąpiły zmiany w podstawie obliczania kwoty dotacji, wojewoda uwzględnia te zmiany od pierwszego dnia następnego miesiąca po ich wejściu w życie.

 

6. Gmina przedstawia wojewodzie,  w  terminie  do  15  dnia  miesiąca  następującego  po kwartale, rozliczenie dotacji sporządzone narastająco za okres od dnia 1 stycznia do dnia kończącego dany kwartał, z tym że zapotrzebowanie na dotację ustala się jako sumę tego zapotrzebowania obliczonego odrębnie dla każdego kwartału.

 

7. Wojewodowie przedstawiają ministrowi  właściwemu  do  spraw  finansów  publicznych zbiorcze rozliczenie dotacji do końca miesiąca następującego po każdym kwartale.

 

Art. 6. 1.  Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii przeprowadza kontrolę legalności pobierania paliw lub energii, kontrolę układów pomiarowo-rozliczeniowych, dotrzymania zawartych umów oraz prawidłowości rozliczeń, zwaną dalej „kontrolą”.

 

2. Kontrolę przeprowadzają osoby upoważnione przez przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, zwane dalej „kontrolującymi”. Kontrolujący doręcza kontrolowanemu lub osobie przez niego upoważnionej upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz okazuje legitymację służbową.

 

3. W razie   nieobecności   kontrolowanego   lub   osoby   przez   niego   upoważnionej, upoważnienie  do  przeprowadzenia  kontroli  oraz  legitymacja  służbowa  mogą  być  okazane innemu pracownikowi kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art.

97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) lub przywołanemu   świadkowi.   W   takim   przypadku   upoważnienie   doręcza   się   niezwłocznie

kontrolowanemu, nie później jednak niż trzeciego dnia od dnia wszczęcia kontroli.

 

4. Kontrolujący mają prawo:

 

1)    wstępu na teren nieruchomości lub do pomieszczeń, gdzie jest przeprowadzana kontrola, o ile przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej;

 

2)    przeprowadzać, w ramach kontroli, niezbędne przeglądy urządzeń będących własnością przedsiębiorstwa energetycznego, wykonywać prace związane z ich eksploatacją lub naprawą oraz przeprowadzać ich badania i pomiary;

 

3)    zbierać i zabezpieczać dowody dotyczące nielegalnego pobierania paliw lub energii, a także naruszania przez odbiorcę warunków używania układu pomiarowo-rozliczeniowego oraz warunków umowy zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym.

 

5. Przebieg przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole kontroli.

 

6. Protokół kontroli zawiera w szczególności:

 

1) wskazanie nazwy albo imienia i nazwiska oraz adresu kontrolowanego;

 

2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli;

 

3) imię, nazwisko i stanowisko służbowe kontrolującego;

 

4) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;

 

5) opis stanu faktycznego ustalonego w trakcie kontroli;

 

6) opis załączników;

 

7)  informację o pouczeniu kontrolowanego o prawie zgłaszania zastrzeżeń do protokołu oraz

o prawie odmowy podpisania protokołu.

 

7. Materiał dowodowy zgromadzony w toku kontroli stanowi załącznik do protokołu kontroli.

 

8. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzania kontroli, wzory protokołów kontroli i upoważnień do kontroli oraz wzór legitymacji, mając na uwadze sprawne przeprowadzanie kontroli11.

 

9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno określać w szczególności:

 

1) przedmiot kontroli;

 

2) szczegółowe uprawnienia kontrolujących;

 

3) tryb przeprowadzania kontroli.

 

Art. 6a. 1. Przedsiębiorstwo    energetyczne    może    zainstalować    przedpłatowy    układ pomiarowo-rozliczeniowy służący do rozliczeń za dostarczane paliwa gazowe, energię elektryczną lub ciepło, jeżeli odbiorca:

 

1)    co najmniej dwukrotnie w ciągu kolejnych 12 miesięcy zwlekał z zapłatą za pobrane paliwo gazowe, energię elektryczną lub ciepło albo świadczone usługi przez okres co najmniej jednego miesiąca;

 

2)    nie ma tytułu prawnego do nieruchomości, obiektu lub lokalu, do którego są dostarczane paliwa gazowe, energia elektryczna lub ciepło;

 

3)    użytkuje nieruchomość, obiekt lub lokal w sposób uniemożliwiający cykliczne sprawdzanie

stanu układu pomiarowo-rozliczeniowego.

 

2. Koszty zainstalowania układu  pomiarowo-rozliczeniowego,  o którym  mowa  w  ust.  1,

ponosi przedsiębiorstwo energetyczne.

 

3. W razie braku zgody odbiorcy na zainstalowanie układu pomiarowo-rozliczeniowego, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne może wstrzymać dostarczanie energii elektrycznej lub rozwiązać umowę sprzedaży energii.

 

Art. 6b.1. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii może wstrzymać, z zastrzeżeniem art. 6c, dostarczanie paliw gazowych lub energii, jeżeli:

 

1)  w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że nastąpiło nielegalne pobieranie paliw lub

energii;

 

2)  odbiorca zwleka z zapłatą za świadczone usługi, co najmniej przez okres 30 dni po upływie terminu płatności.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, na żądanie sprzedawcy paliw gazowych lub energii wstrzymuje, z zastrzeżeniem art. 6c, dostarczanie paliw gazowych lub energii, jeżeli odbiorca zwleka z zapłatą za świadczone usługi lub za pobrane paliwo gazowe lub energię, co najmniej przez okres 30 dni po upływie terminu płatności.

 

3. Przedsiębiorstwo energetyczne, któremu odbiorca zwleka z zapłatą za świadczone usługi lub za pobrane paliwo gazowe lub energię, powiadamia na piśmie odbiorcę paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym o zamiarze wstrzymania dostarczania

 

11 Na mocy art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 6 ust. 8, moc zachowują dotychczasowe przepisy wykonawcze, tj. rozporządzenie Ministra   Gospodarki   z   dnia   11   sierpnia   2000   r.   w   sprawie   przeprowadzania  kontroli   przez przedsiębiorstwa energetyczne (Dz. U. z 2000 r. Nr 75, poz. 866).

 

paliw gazowych,  energii elektrycznej  lub ciepła,  jeżeli odbiorca ten nie ureguluje zaległych i bieżących należności w okresie 14 dni od dnia otrzymania tego powiadomienia.

 

4. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje dostarczanie paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że instalacja znajdująca się u odbiorcy stwarza bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub środowiska.

 

5. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane niezwłocznie wznowić dostarczanie paliw  gazowych,  energii  elektrycznej  lub  ciepła  wstrzymanego  z powodów, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie ich dostarczania.

 

6. Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się do obiektów służących obronności państwa.

 

Art. 6c. 1. W przypadku, gdy odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym złoży do przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 6b ust. 3, reklamację dotyczącą dostarczania paliw gazowych lub energii, nie później niż w terminie

14 dni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w art. 6b ust. 3, dostarczania paliw

gazowych lub energii nie wstrzymuje się do czasu rozpatrzenia reklamacji.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane rozpatrzyć reklamację, w terminie 14 dni od dnia jej złożenia. Jeżeli reklamacja nie została rozpatrzona w tym terminie, uważa się, że została uwzględniona.

 

3. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne,  nie  uwzględniło  reklamacji,  a  odbiorca  paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym, w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia o nieuwzględnieniu reklamacji, wystąpił do stałego polubownego sądu konsumenckiego, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219, z późn. zm.), zwanego dalej „sądem polubownym”, z wnioskiem o rozpatrzenie sporu w tym zakresie, dostarczania paliw gazowych lub energii nie wstrzymuje się do czasu wydania wyroku przez ten sąd.

 

Art. 6d. 1. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne wstrzymało dostarczanie paliw gazowych lub energii odbiorcy paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym, a odbiorca ten złożył reklamację na wstrzymanie dostarczania paliw gazowych lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane wznowić dostarczanie paliw gazowych lub energii w terminie 3 dni od dnia otrzymania reklamacji i kontynuować dostarczanie paliw gazowych lub energii do czasu jej rozpatrzenia.

 

2. W przypadku gdy reklamacja, o której mowa w ust. 1, nie została pozytywnie rozpatrzona przez przedsiębiorstwo energetyczne i odbiorca wymieniony w ust. 1, wystąpił do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o rozpatrzenie sporu w tym zakresie, przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane kontynuować dostarczanie paliw gazowych lub energii do czasu wydania decyzji przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

 

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wstrzymanie dostarczania paliw gazowych lub energii nastąpiło z przyczyn, o których mowa w art. 6b ust. 4, albo wydania przez sąd polubowny wyroku na niekorzyść odbiorcy.

 

Art. 6e. W  przypadku  wystąpienia  przez  odbiorcę,  o  którym mowa  w  art.  6c  ust.  1,  z wnioskiem o rozpatrzenia sporu przez sąd polubowny albo z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 6b ust. 1, może zainstalować przedpłatowy układ pomiarowo-rozliczeniowy temu odbiorcy. Koszt zainstalowania tego układu ponosi przedsiębiorstwo energetyczne.

 

Art. 6f. 1. W przypadku gdy odbiorca wrażliwy paliw gazowych lub energii elektrycznej złoży wniosek w przedsiębiorstwie energetycznym zajmującym się dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej o zainstalowanie przedpłatowego układu pomiarowo-rozliczeniowego, przedsiębiorstwo to jest obowiązane zainstalować taki układ, w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku.

 

2. Koszty zainstalowania przedpłatowego    układu    pomiarowo-rozliczeniowego    ponosi

przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1.

 

Art. 7.  1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi   się   o   przyłączenie   do   sieci,   na   zasadzie   równoprawnego   traktowania   i przyłączania, w pierwszej kolejności, instalacji odnawialnego źródła energii, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający  zawarcia  umowy  spełnia  warunki  przyłączenia  do  sieci  i  odbioru.  Jeżeli przedsiębiorstwo   energetyczne   odmówi   zawarcia   umowy   o   przyłączenie   do   sieci   lub przyłączenia w pierwszej kolejności instalacji odnawialnego źródła energii, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.

 

2.12 Umowa  o  przyłączenie  do  sieci  powinna  zawierać  co  najmniej  postanowienia określające: termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce rozgraniczenia własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowo-rozliczeniowego i jego parametrów, harmonogram przyłączenia, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu energetycznemu nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany     termin  zawarcia  umowy,  na  podstawie  której  nastąpi  dostarczanie  paliw gazowych lub energii, ilości paliw gazowych lub energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową,   odpowiedzialność   stron   za   niedotrzymanie   warunków   umowy,   a   w

 

 

 

12 Patrz art. 192 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „Art. 192.1. Podmiot, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zawarł z przedsiębiorstwem energetycznym umowę o przyłączenie do sieci, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 179, i określony w umowie termin dostarczenia po raz pierwszy energii elektrycznej, wytworzonej w  instalacji  odnawialnego źródła  energii  jest  dłuższy niż  48  miesięcy,  a  w  przypadku instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej energię wiatru na morzu – jest dłuższy niż 72 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przedkłada temu przedsiębiorstwu energetycznemu aktualizację harmonogramu przyłączenia, w terminie 3 miesięcy od dnia   wejścia   w   życie   niniejszej   ustawy.   Uchybienie  temu   terminowi   zwalnia   przedsiębiorstwo energetyczne z obowiązku dostosowania harmonogramu przyłączenia do wymagań niniejszej ustawy.

2. W przypadku gdy z powodu nie dostosowania harmonogramu realizacji umowy o przyłączenie do sieci do wymagań określonych w niniejszej ustawie, nastąpi wypowiedzenie umowy, strona umowy jest zobowiązana do zapłaty na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego, wykonującego działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, opłaty w wysokości poniesionych przez to przedsiębiorstwo nakładów na budowę przyłącza, w tym nakładów na rozbudowę sieci elektroenergetycznej związanej z przyłączeniem instalacji, o której mowa w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 179, oraz zobowiązań tego przedsiębiorstwa energetycznego wobec osób trzecich związanych z wygaśnięciem umowy o przyłączenie instalacji do sieci elektroenergetycznej. Jeżeli koszty poniesione przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej są niższe od dokonanej wpłaty tytułem opłaty za przyłączenie do sieci, przedsiębiorstwo to niezwłocznie zwraca różnicę.”.

 

szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.

 

2a.13 Umowa o przyłączenie do sieci instalacji odnawialnego źródła energii oprócz postanowień wskazanych w ust. 2, powinna również zawierać postanowienia określające, że:

 

1) termin dostarczenia po raz pierwszy do sieci energii elektrycznej  wytworzonej w tej instalacji, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 48 miesięcy, a w przypadku instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej energię wiatru na morzu – 72 miesiące, od dnia zawarcia tej umowy;

 

2) niedostarczenie po raz pierwszy do sieci energii elektrycznej wytworzonej w tej instalacji we wskazanym w umowie o przyłączenie terminie jest podstawą wypowiedzenia umowy o przyłączenie.

 

3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 zdanie pierwsze, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci nie ma tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości,  obiektu  lub  lokalu,  do  których  paliwa  gazowe  lub  energia  mają  być dostarczane.

 

3a. Podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci składa wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci, zwanych dalej „warunkami przyłączenia”, w przedsiębiorstwie energetycznym, do którego sieci ubiega się o przyłączenie.

 

3b. Wniosek o określenie warunków przyłączenia zawiera w szczególności oznaczenie podmiotu ubiegającego się o przyłączenie, określenie nieruchomości, obiektu lub lokalu, o których mowa w ust. 3, oraz informacje niezbędne do zapewnienia spełnienia wymagań określonych w art. 7a.

 

4. Przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane do spełniania technicznych warunków dostarczania paliw gazowych lub energii określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 oraz w odrębnych przepisach i koncesji.

 

5. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące  się  przesyłaniem  lub  dystrybucją  paliw gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 i art. 46 oraz w założeniach lub planach, o których mowa w art. 19 i 20.

 

6. Budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, umożliwiając ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji także

 

13 Patrz art. 191 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „Art. 191.1. Umowy o przyłączenie do sieci, o których mowa w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art.

179, zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie których nie zrealizowano przyłączenia do sieci do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, należy dostosować do wymagań określonych w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu nadanych niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Niedostosowanie umów, o którym mowa w zdaniu pierwszym, do wymagań określonych w art. 7 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stanowi podstawę prawną do wypowiedzenia tych umów z upływem tego terminu.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przewidywany termin dostarczenia po raz pierwszy do sieci energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii nie może być dłuższy niż

48 miesięcy, a w przypadku instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej energię wiatru na morzu – 72 miesiące, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba, że umowa o przyłączenie przewidywała krótszy termin.”.

 

innym   przedsiębiorcom    zatrudniającym    pracowników   o    odpowiednich    kwalifikacjach    i doświadczeniu w tym zakresie.

 

7. Podmioty ubiegające się o przyłączenie do sieci dzieli się na grupy, biorąc pod uwagę parametry sieci, standardy jakościowe paliw gazowych lub energii oraz rodzaj i wielkość przyłączanych urządzeń, instalacji i sieci.

 

8. Za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę ustaloną na podstawie następujących zasad:

 

1)    za przyłączenie do sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej gazowej wysokich ciśnień oraz do

sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV i nie wyższym niż

110 kV, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się na podstawie jednej

czwartej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia;

 

2)    za  przyłączenie  do  sieci  dystrybucyjnej  gazowej  innej  niż  wymieniona  w  pkt  1,  sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV oraz sieci ciepłowniczej, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się w oparciu o stawki opłat  zawarte  w  taryfie,  kalkulowane  na  podstawie  jednej  czwartej  średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci służących do przyłączania tych podmiotów, określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16; stawki te mogą być kalkulowane w odniesieniu do wielkości mocy przyłączeniowej, jednostki długości odcinka sieci służącego do przyłączenia lub rodzaju tego odcinka;

3)    za przyłączenie źródeł współpracujących z siecią oraz sieci przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii pobiera się opłatę ustaloną na podstawie rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia, z wyłączeniem:

1. a) instalacji odnawialnego źródła energii o mocy elektrycznej zainstalowanej nie wyższej niż

5 MW oraz jednostek kogeneracji o mocy elektrycznej zainstalowanej poniżej 1 MW, za których przyłączenie pobiera się połowę opłaty ustalonej na podstawie rzeczywistych

nakładów,

1. b) mikroinstalacji, za której przyłączenie do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej nie

pobiera się opłaty.

81. 81. Przez realizację przyłączenia urządzeń, instalacji lub sieci do sieci elektroenergetycznej lub do sieci ciepłowniczej rozumie się budowę odcinka lub elementu sieci służącego do połączenia urządzeń, instalacji lub sieci podmiotu ubiegającego się o ich przyłączenie do sieci elektroenergetycznej lub do sieci ciepłowniczej, z pozostałą częścią sieci.

8a. Podmiot ubiegający się o przyłączenie źródła do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV wnosi zaliczkę na poczet opłaty za przyłączenie do sieci, zwaną dalej „zaliczką”, w wysokości 30 zł za każdy kilowat mocy przyłączeniowej określonej we wniosku o określenie warunków przyłączenia, z zastrzeżeniem ust. 8b.

 

8b. Wysokość zaliczki nie może być wyższa niż wysokość przewidywanej opłaty za przyłączenie  do  sieci  i  nie  wyższa  niż  3 000 000  zł.  W  przypadku  gdy  wysokość  zaliczki przekroczy wysokość opłaty za przyłączenie do sieci, różnica między wysokością wniesionej zaliczki a wysokością tej opłaty podlega zwrotowi wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia zaliczki.

 

8c. Zaliczkę wnosi się w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

 

8d. Do wniosku o określenie warunków przyłączenia podmiot, o którym mowa w ust. 8a,

dołącza w szczególności, w przypadku przyłączania do sieci źródeł innych niż mikroinstalacje:

 

1)  wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego  planu,  decyzję  o  warunkach  zabudowy  i  zagospodarowania  terenu  dla nieruchomości określonej we wniosku, jeżeli jest ona wymagana na podstawie przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym albo

 

2) decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej wydaną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 czerwca 2011 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących (Dz. U. Nr 135, poz. 789 oraz z 2012 r. poz. 951), w przypadku budowy obiektu energetyki jądrowej, albo

 

3) pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich wydane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 934), w przypadku budowy źródła w polskim obszarze morskim;

 

4)  dokument potwierdzający tytuł prawny podmiotu do korzystania z nieruchomości, na której jest planowana inwestycja określona we wniosku z wyłączeniem źródeł lokalizowanych w polskim obszarze morskim.

 

8d1. Wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej lub pozwolenie na wznoszenie i wykorzystanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich powinny potwierdzać dopuszczalność lokalizacji danego źródła na terenie objętym planowaną inwestycją.

 

8d2. W  przypadku  gdy  przedsiębiorstwo  energetyczne  zajmujące  się  przesyłaniem  lub dystrybucją energii elektrycznej odmówi przyłączenia do sieci instalacji odnawialnego źródła energii z powodu braku technicznych warunków przyłączenia wynikających z braku niezbędnych zdolności przesyłowych sieci, w terminie proponowanym przez podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne określa planowany termin oraz warunki wykonania niezbędnej rozbudowy lub modernizacji sieci, a także określa termin przyłączenia.

 

8d3. W  przypadku  braku  technicznych  lub  ekonomicznych  warunków  przyłączenia  w zakresie mocy przyłączeniowej określonej we wniosku o określenie warunków przyłączenia instalacji odnawialnego źródła energii, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej powiadamia podmiot ubiegający się o przyłączenie instalacji odnawialnego źródła energii o wielkości dostępnej mocy przyłączeniowej, dla jakiej mogą być spełnione te warunki. Jeżeli podmiot ten, w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia:

 

1)  wyraził zgodę na taką wielkość mocy przyłączeniowej, przedsiębiorstwo to wydaje warunki przyłączenia;

 

2) nie wyraził zgody na taką wielkość mocy przyłączeniowej, przedsiębiorstwo to odmawia wydania warunków przyłączenia.

 

Bieg terminu, o którym mowa w ust. 8g, ulega zawieszeniu do czasu otrzymania zgody od podmiotu ubiegającego się o przyłączenie.

 

8d4. W  przypadku  gdy  podmiot  ubiegający  się  o  przyłączenie  mikroinstalacji  do  sieci dystrybucyjnej jest przyłączony do sieci jako odbiorca końcowy, a moc zainstalowana mikroinstalacji, o przyłączenie której ubiega się ten podmiot, nie jest większa niż określona w wydanych warunkach przyłączenia, przyłączenie do sieci odbywa się na podstawie zgłoszenia przyłączenia mikroinstalacji, złożonego w przedsiębiorstwie energetycznym, do sieci którego ma

 

być ona przyłączona, po zainstalowaniu odpowiednich układów zabezpieczających i układu pomiarowo-rozliczeniowego. W innym przypadku przyłączenie mikroinstalacji do sieci dystrybucyjnej odbywa się na podstawie umowy o przyłączenie do sieci. Koszt instalacji układu zabezpieczającego i układu pomiarowo-rozliczeniowego ponosi operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego.

 

8d5. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 8d4, zawiera w szczególności:

 

1)  oznaczenie podmiotu ubiegającego się o przyłączenie mikroinstalacji do sieci dystrybucyjnej oraz określenie rodzaju i mocy mikroinstalacji;

 

2) informacje  niezbędne  do  zapewnienia  spełnienia  przez  mikroinstalację  wymagań technicznych i eksploatacyjnych, o których mowa w art. 7a.

 

8d6. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 8d4, podmiot ubiegający się o przyłączenie mikroinstalacji  do  sieci  dystrybucyjnej  jest  obowiązany  dołączyć  oświadczenie  następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że posiadam tytuł prawny do nieruchomości na której jest planowana inwestycja oraz do mikroinstalacji określonej w zgłoszeniu.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

 

8d7. Przedsiębiorstwo   energetyczne   zajmujące   się   dystrybucją   energii   elektrycznej potwierdza złożenie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 8d4, odnotowując datę jego złożenia.

 

8d8. Przedsiębiorstwo  energetyczne  zajmujące  się  przesyłaniem  lub  dystrybucją  energii elektrycznej jest obowiązane określić w warunkach przyłączenia przewidywany harmonogram przyłączania instalacji odnawialnego źródła energii, uwzględniający poszczególne etapy rozbudowy sieci, a także zestawienie planowanych prac.

 

8d9. Przyłączane mikroinstalacje muszą spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne określone w art. 7a ust. 1. Szczegółowe warunki przyłączenia, wymagania techniczne oraz warunki  współpracy  mikroinstalacji  z  systemem  elektroenergetycznym  określają  przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 3.

 

8e. W przypadku urządzeń, instalacji lub sieci przyłączanych bezpośrednio do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV sporządza się ekspertyzę wpływu tych urządzeń, instalacji lub sieci na system elektroenergetyczny, z wyjątkiem przyłączanych jednostek wytwórczych o łącznej mocy zainstalowanej nie większej niż 2 MW, lub urządzeń odbiorcy końcowego o łącznej mocy przyłączeniowej nie większej niż 5 MW. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej zapewnia sporządzenie ekspertyzy.

 

8f. Koszty wykonania ekspertyzy, o której mowa w ust. 8e, uwzględnia się odpowiednio w nakładach, o których mowa w ust. 8 pkt 1 i 3.

 

8g. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, jest obowiązane wydać warunki przyłączenia w terminie:

 

1)  30 dni od dnia złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia przez wnioskodawcę przyłączanego do sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV, a w przypadku przyłączania źródła  – od dnia wniesienia zaliczki;

 

2)  150 dni od dnia złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia przez wnioskodawcę przyłączanego do sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV, a w przypadku przyłączania źródła – od dnia wniesienia zaliczki.

 

8h. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej  powinno potwierdzić pisemnie złożenie przez wnioskodawcę wniosku, określając w szczególności datę złożenia wniosku.

 

8i. Warunki przyłączenia są ważne dwa lata od dnia ich doręczenia. W okresie ważności warunki przyłączenia stanowią warunkowe zobowiązanie przedsiębiorstwa energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej.

 

8j. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne:

 

1) odmówi wydania warunków przyłączenia lub zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie z powodu braku technicznych lub ekonomicznych warunków przyłączenia, jest obowiązane niezwłocznie zwrócić pobraną zaliczkę;

 

2)    wyda warunki przyłączenia po terminie, o którym mowa w ust. 8g, jest obowiązane do wypłaty odsetek od wniesionej zaliczki liczonych za każdy dzień zwłoki w wydaniu tych warunków;

 

3) wyda warunki przyłączenia, które będą przedmiotem sporu między przedsiębiorstwem energetycznym a podmiotem ubiegającym się o ich wydanie i spór zostanie rozstrzygnięty na korzyść tego podmiotu, jest obowiązane zwrócić pobraną zaliczkę wraz z odsetkami liczonymi od dnia wniesienia zaliczki do dnia jej zwrotu, o ile nie nastąpi przyłączenie.

 

8k. Stopę odsetek, o których mowa w ust. 8j, przyjmuje się w wysokości równej rentowności pięcioletnich obligacji skarbowych emitowanych na najbliższy dzień poprzedzający dzień 30 czerwca roku, w którym złożono wniosek o wydanie warunków przyłączenia, według danych opublikowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz Główny Urząd Statystyczny.

 

8l.  Przedsiębiorstwo  energetyczne  zajmujące  się  przesyłaniem  lub  dystrybucją  energii

elektrycznej jest obowiązane sporządzać informacje dotyczące:

 

1)  podmiotów ubiegających się o przyłączenie źródeł do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym  wyższym  1  kV,  lokalizacji  przyłączeń,  mocy  przyłączeniowej,  rodzaju instalacji, dat wydania warunków przyłączenia, zawarcia umów o przyłączenie do sieci i rozpoczęcia dostarczania energii elektrycznej,

 

2) wartości łącznej dostępnej mocy przyłączeniowej dla źródeł, a także planowanych zmian tych wartości w okresie kolejnych 5 lat od dnia ich publikacji, dla całej sieci przedsiębiorstwa o napięciu znamionowym powyżej 1 kV z podziałem na stacje elektroenergetyczne lub ich grupy wchodzące w skład sieci o napięciu znamionowym 110 kV i wyższym; wartość łącznej mocy  przyłączeniowej  jest  pomniejszana  o  moc  wynikającą  z  wydanych  i  ważnych warunków przyłączenia źródeł do sieci elektroenergetycznej

 

– z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych.   Informacje   te   przedsiębiorstwo   aktualizuje   co   najmniej   raz   na   kwartał, uwzględniając dokonaną rozbudowę i modernizację sieci oraz realizowane i będące w trakcie realizacji przyłączenia oraz zamieszcza na swojej stronie internetowej.

 

9. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne odmówi przyłączenia do sieci z powodu braku warunków ekonomicznych, o których mowa w ust. 1, za przyłączenie do sieci przedsiębiorstwo to może ustalić opłatę w wysokości uzgodnionej z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie do sieci w umowie o przyłączenie do sieci; przepisów ust. 8 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a nie stosuje się.

 

10. 10. Koszty wynikające z nakładów na realizację przyłączenia podmiotów ubiegających się o przyłączenie, w zakresie, w jakim zostały pokryte wpływami z opłat za przyłączenie do sieci, o których mowa w ust. 8 i 9, nie stanowią podstawy do ustalania w taryfie stawek opłat za przesyłanie lub dystrybucję paliw gazowych lub energ

 

11. 11. W umowie o przyłączenie do sieci ciepłowniczej mogą być ustalone niższe stawki opłat za przyłączenie do sieci niż ustalone na podstawie zasad określonych w ust. 8, a w przypadku o którym mowa w art. 7b ust. 1, nie pobiera się opłaty za przyłączenie do sieci.

 

12. 12. Przyłączany podmiot  jest  obowiązany  umożliwić  przedsiębiorstwu  energetycznemu, o którym mowa w ust. 1, w obrębie swojej nieruchomości budowę i rozbudowę sieci w zakresie niezbędnym do realizacji przyłączenia oraz udostępnić pomieszczenia lub miejsca na zainstalowanie układów pomiarowych, na warunkach określonych w umowie o świadczenie usługi przyłączenia do sieci.

 

13. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane powiadomić przyłączany podmiot o planowanych terminach prac wymienionych w ust. 12 z wyprzedzeniem umożliwiającym przyłączanemu podmiotowi przygotowanie nieruchomości lub pomieszczeń do przeprowadzenia i odbioru tych prac.

 

14. 14. Przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek wydać, na wniosek zainteresowanego, oświadczenie, o którym mowa w przepisach prawa budowlanego, o zapewnieniu dostaw paliw gazowych lub energii oraz warunkach przyłączenia obiektu budowlanego do sieci.

 

Art. 7a. 1. Przyłączane do sieci urządzenia, instalacje i sieci podmiotów ubiegających się

o przyłączenie muszą spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne zapewniające:

 

1)    bezpieczeństwo funkcjonowania systemu gazowego, systemu elektroenergetycznego albo sieci ciepłowniczej oraz współpracujących z tą siecią urządzeń lub instalacji służących do wytwarzania lub odbioru ciepła, zwanych dalej „systemem ciepłowniczym”;

 

2)    zabezpieczenie   systemu   gazowego,   systemu   elektroenergetycznego   albo   systemu ciepłowniczego przed uszkodzeniami spowodowanymi niewłaściwą pracą przyłączonych urządzeń, instalacji i sieci;

 

3)    zabezpieczenie przyłączonych urządzeń, instalacji i sieci przed uszkodzeniami w przypadku awarii  lub  wprowadzenia  ograniczeń  w  poborze  lub  dostarczaniu  paliw  gazowych  lub energii;

 

4)    dotrzymanie w miejscu przyłączenia urządzeń, instalacji i sieci parametrów jakościowych

paliw gazowych i energii;

 

5)    spełnianie wymagań w zakresie ochrony środowiska, określonych w odrębnych przepisach;

 

6)    możliwość dokonywania pomiarów wielkości i parametrów niezbędnych do prowadzenia

ruchu sieci oraz rozliczeń za pobrane paliwa lub energię.

 

2. Urządzenia, instalacje i sieci, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać także wymagania określone w odrębnych  przepisach,  w  szczególności:  przepisach  prawa  budowlanego,  o ochronie przeciwporażeniowej, o ochronie przeciwpożarowej, o systemie oceny zgodności oraz w przepisach dotyczących technologii wytwarzania paliw gazowych lub energii i rodzaju stosowanego paliwa.

 

3. Budowa gazociągu bezpośredniego lub linii bezpośredniej wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, uzyskania zgody Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki; zgoda jest udzielana w drodze decyzji.

 

4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, udzielając zgody, o której mowa w ust. 3, uwzględnia:

 

1)    wykorzystanie     zdolności     przesyłowych     istniejącej     sieci     gazowej     lub     sieci elektroenergetycznej;

 

2)    odmowę  świadczenia  usług  przesyłania  lub  dystrybucji  paliw  gazowych  lub  energii elektrycznej istniejącą siecią gazową lub siecią elektroenergetyczną podmiotowi występującemu o uzyskanie zgody oraz nieuwzględnienie złożonej przez niego skargi na tę odmowę.

 

Art. 7b. 1. Podmiot posiadający tytuł prawny do korzystania z obiektu, który nie jest przyłączony do sieci ciepłowniczej lub wyposażony w indywidualne źródło ciepła oraz w którym przewidywana szczytowa moc cieplna instalacji i urządzeń do ogrzewania tego obiektu wynosi nie mniej niż 50 kW, zlokalizowanego na terenie, na którym istnieją techniczne warunki dostarczania ciepła z sieci ciepłowniczej, w której nie mniej niż 75% ciepła w skali roku kalendarzowego stanowi ciepło wytwarzane w instalacji odnawialnego źródła energii, ciepło użytkowe  w  kogeneracji  lub  ciepło  odpadowe  z  instalacji  przemysłowych,  ma  obowiązek zapewnić efektywne energetycznie wykorzystanie lokalnych zasobów paliw i energii przez:

 

1)  wyposażenie obiektu w indywidualną instalację odnawialnego źródła ciepła, źródło ciepła użytkowego w kogeneracji lub źródło ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych albo

 

2)  przyłączenie obiektu do sieci ciepłowniczej

 

– chyba że przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła odmówiło wydania warunków przyłączenia do sieci albo dostarczanie ciepła do tego obiektu z sieci ciepłowniczej lub z indywidualnej instalacji odnawialnego źródła ciepła, źródła ciepła użytkowego w kogeneracji lub źródła ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych zapewnia mniejszą efektywność energetyczną aniżeli z innego indywidualnego źródła ciepła, które może być wykorzystane do dostarczania ciepła do tego obiektu.

 

2. Obowiązku, o  którym  mowa  w  ust.  1  pkt  2,  nie  stosuje  się,  jeżeli  ceny  ciepła stosowane przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem ciepła i dostarczające ciepło do sieci, o której mowa w ust. 1, są równe lub wyższe od obowiązującej średniej ceny sprzedaży ciepła, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c, dla źródła ciepła zużywającego tego samego rodzaju paliwo.

 

3. Efektywność energetyczną dostarczania ciepła, o której mowa w ust. 1, określa się na podstawie audytu, o którym mowa w art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej.

 

Art. 8. 1.  W sprawach spornych dotyczących odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci,  umowy sprzedaży,  umowy o świadczenie  usług  przesyłania  lub  dystrybucji paliw lub energii, umowy o świadczenie usług transportu gazu ziemnego, umowy o świadczenie usługi magazynowania paliw gazowych, umowy, o której mowa w art. 4c ust. 3, umowy o świadczenie usługi   skraplania   gazu   ziemnego   oraz   umowy   kompleksowej,   a   także   w przypadku nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania paliw gazowych lub energii rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek strony.

 

2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wydać na wniosek jednej ze stron postanowienie, w którym określa warunki podjęcia bądź kontynuowania dostaw do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu.

 

Art. 9.14 1.  Minister  właściwy  do  spraw  gospodarki  określi,  w  drodze  rozporządzenia, szczegółowe warunki funkcjonowania systemu gazowego, biorąc pod uwagę: bezpieczeństwo i niezawodne funkcjonowanie tego systemu, równoprawne traktowanie użytkowników systemu gazowego, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci określone w odrębnych przepisach.

 

2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:

 

1)    kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci;

 

2)    warunki przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do sieci instalacji skroplonego gazu ziemnego, instalacji magazynowych, sieci przesyłowych lub dystrybucyjnych oraz gazociągów bezpośrednich;

 

3)    sposób prowadzenia obrotu paliwami gazowymi;

 

4)    warunki  świadczenia  usług  przesyłania,  dystrybucji,  magazynowania  paliw  gazowych  i skraplania gazu ziemnego, prowadzenia ruchu sieciowego i eksploatacji sieci oraz korzystania

z systemu gazowego i połączeń międzysystemowych;

 

5)    zakres,   warunki   i   sposób   bilansowania   systemu   gazowego   oraz   prowadzenia   z użytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania paliw gazowych dostarczonych i pobranych z systemu;

 

6)    zakres, warunki i sposób zarządzania ograniczeniami w systemie gazowym;

 

7)    warunki   współpracy   pomiędzy   operatorami   systemów   gazowych,   w   tym   z   innymi przedsiębiorstwami energetycznymi, w zakresie prowadzenia ruchu sieciowego oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych;

 

8)    parametry jakościowe paliw gazowych i standardy jakościowe obsługi odbiorców;

 

9)    sposób załatwiania reklamacji.

 

3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, biorąc pod uwagę: bezpieczeństwo i niezawodne funkcjonowanie tego systemu, równoprawne traktowanie użytkowników systemu elektroenergetycznego, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci określone w odrębnych przepisach15.

 

4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać w szczególności:

 

1)    kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci;

 

2)    warunki przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do sieci urządzeń wytwórczych, sieci dystrybucyjnych, urządzeń odbiorców końcowych, połączeń międzysystemowych oraz linii bezpośrednich;

 

3)    sposób prowadzenia obrotu energią elektryczną oraz procedurę zmiany sprzedawcy;

 

 

14 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie szczegółowych warunków

funkcjonowania systemu gazowego (t.j. Dz. U. 2014 r. poz. 1059).

 

15 Na mocy art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 9 ust. 3, moc zachowują dotychczasowe przepisy wykonawcze, tj. rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z 2007 r. Nr 93, poz. 623 i z 2008 r. Nr 30, poz. 178 i Nr 162, poz. 1005).

 

4)    warunki świadczenia usług przesyłania, dystrybucji energii elektrycznej, prowadzenia ruchu sieciowego, eksploatacji sieci oraz korzystania z systemu elektroenergetycznego i połączeń międzysystemowych;

 

5)    zakres, warunki i sposób bilansowania systemu elektroenergetycznego oraz prowadzenia z użytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania energii elektrycznej dostarczonej i pobranej z systemu;

 

6)    zakres, warunki i sposób zarządzania ograniczeniami systemowymi;

 

7)    sposób koordynacji planowania rozwoju systemu elektroenergetycznego;

 

8)    warunki  współpracy  pomiędzy  operatorami  systemów  elektroenergetycznych,  w  tym  z innymi przedsiębiorstwami energetycznymi, w zakresie prowadzenia ruchu sieciowego, zarządzania przepływami i dysponowania mocą jednostek wytwórczych oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych;

 

9)    zakres i sposób przekazywania informacji między przedsiębiorstwami energetycznymi oraz

między przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;

 

10) zakres i sposób przekazywania odbiorcom przez sprzedawcę informacji o strukturze paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej sprzedanej przez sprzedawcę w poprzednim roku;

 

11) sposób informowania odbiorców przez sprzedawcę o miejscu, w którym są dostępne informacje o wpływie wytwarzania energii elektrycznej sprzedanej przez sprzedawcę w poprzednim roku na środowisko, co najmniej w zakresie emisji dwutlenku węgla i radioaktywnych odpadów;

 

12) parametry jakościowe energii elektrycznej i standardy jakościowe obsługi odbiorców;

 

13) sposób załatwiania reklamacji,

 

14) zakres  i  sposób  udostępniania  użytkownikom  sieci  i  operatorom  innych  systemów

elektroenergetycznych, z którymi system przesyłowy jest połączony, informacji o:

 

1. a) warunkach świadczenia usług przesyłania energii elektrycznej niezbędnych do uzyskania dostępu do sieci przesyłowej, korzystania z tej sieci i krajowego systemu elektroenergetycznego oraz pracy krajowego systemu elektroenergetycznego, w tym w szczególności dotyczących realizacji obrotu transgranicznego, zarządzania siecią i bilansowania systemu, planowanych  wyłączeniach jednostek wytwórczych przyłączonych do sieci przesyłowej oraz jednostek wytwórczych centralnie dysponowanych przyłączonych do koordynowanej sieci 110 kV, a także o ubytkach mocy tych jednostek wytwórczych,

 

1. b) ofertach bilansujących składanych dla jednostek wytwórczych, o których mowa w lit. a;

 

15)  zakres  i  sposób  informowania  odbiorcy  przez  sprzedawcę  o  ilości  zużytej  przez  tego odbiorcę energii elektrycznej w poprzednim roku oraz sposób informowania o miejscu, w którym są dostępne informacje o przykładowym zużyciu energii elektrycznej dla danej grupy przyłączeniowej odbiorców, środkach poprawy efektywności energetycznej w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 6c, i charakterystykach technicznych efektywnych energetycznie urządzeń.

 

5. (uchylony)

 

6. (uchylony)

 

7.16 Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki funkcjonowania systemów ciepłowniczych, biorąc pod uwagę: bezpieczeństwo i niezawodne funkcjonowanie tych systemów, równoprawne traktowanie odbiorców ciepła, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci określone w odrębnych przepisach.

 

8. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, powinno określać w szczególności:

 

1)    kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci;

 

2)    warunki przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do sieci urządzeń wytwórczych i instalacji odbiorców;

 

3)    sposób prowadzenia obrotu ciepłem;

 

4)    warunki świadczenia usług przesyłania, dystrybucji ciepła, prowadzenia ruchu sieciowego i eksploatacji sieci;

 

5)    zakres i sposób przekazywania informacji między przedsiębiorstwami energetycznymi oraz

między przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;

 

6)    parametry jakościowe nośnika ciepła i standardy jakościowe obsługi odbiorców;

 

7)    sposób załatwiania reklamacji.

 

9. Minister właściwy do spraw gospodarki, w odniesieniu do paliw gazowych i energii elektrycznej, powiadamia Komisję Europejską co 2 lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, o wszelkich zmianach w działaniach mających na celu realizację obowiązków w zakresie ochrony interesów odbiorców i ochrony środowiska oraz o wpływie tych zmian na konkurencję krajową i międzynarodową.

 

Art. 9a.17  18  19  20  1.21 Odbiorca przemysłowy, przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 16, są obowiązani:

 

 

16  Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia  15  stycznia 2007 r.  w  sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemów ciepłowniczych (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 92).

 

17 Patrz: art. 188 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478).

 

18 Patrz: art. 186 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478).

 

19 Na mocy art. 206 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z

2015 r. poz. 478) dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:

1)   art. 9a ust.  9 i 11 ustawy –  Prawo energetyczne zachowują moc do dnia  wejścia w  życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 60-62 ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie dłużej niż przez okres 24 miesięcy od dnia wejścia w życie rozdziału 4 ustawy o odnawialnych źródłach energii,

2)  art. 9a ust. 10 ustawy – Prawo energetyczne zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a ust. 16 ustawy – Prawo energetyczne w nowym brzmieniu, nie dłużej niż przez okres 24 miesięcy od dnia wejścia w życie art. 179 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Patrz:

– rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 października 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków  uzyskania  i  przedstawienia  do  umorzenia  świadectw  pochodzenia,  uiszczenia  opłaty

 

1)    uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1, wydane dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

 

2)    uiścić opłatę zastępczą, w terminie określonym w ust. 15, obliczoną w sposób określony w

ust. 10.

 

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują:

 

1) odbiorca przemysłowy, który w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji tego obowiązku zużył nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej oraz złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 3;

 

2) przedsiębiorstwo  energetyczne  wykonujące  działalność  gospodarczą  w  zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym niebędących odbiorcami przemysłowymi, o których mowa w pkt 1;

 

3)  odbiorca  końcowy,  inny  niż  odbiorca  przemysłowy,  o  którym  mowa  w  pkt  1,  będący członkiem giełdy w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;

 

4) odbiorca końcowy, inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem giełdowej  izby  rozrachunkowej  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  26  października  2000  r.  o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 3, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

 

zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz. U. z 2012 r. poz. 1229),

 

– rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 26 lipca 2011 r. w sprawie sposobu obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji oraz szczegółowego zakresu obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia tych świadectw, uiszczania opłaty zastępczej i obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. Nr 176, poz. 1052),

 

– rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 24 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązku potwierdzania danych dotyczących wytwarzanego biogazu rolniczego wprowadzonego do sieci dystrybucyjnej gazowej (Dz. U. Nr 187, poz. 1117).

 

20 Patrz art. 193 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „193. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie art. 179 pkt 5, dotyczących świadectw pochodzenia z kogeneracji w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 179, stosuje się przepisy dotychczasowe.”.

 

21 Zgodnie z art. 187 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478), przepisy dotyczące obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się w terminie do dnia 30 czerwca 2019 r.

 

5)  towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 ustawy z dnia

26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych na

zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy przemysłowi, o których mowa w pkt 1, na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.

 

3.22 Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, składa Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki oświadczenie potwierdzające zużycie nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku.

 

4.23 Prezes  Urzędu  Regulacji  Energetyki  sporządza  wykaz  odbiorców  przemysłowych, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, i ogłasza go w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku.

 

5. Odbiorca przemysłowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, w terminie do dnia 31 sierpnia roku

następującego po roku realizacji obowiązku, przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki:

 

1)  informację  o  wysokości  wykonanego  obowiązku,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  oraz  ilości zakupionej energii elektrycznej na własny użytek w roku realizacji obowiązku;

 

2) oświadczenie następującej treści:

 

„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art.

233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że dane zawarte w informacji, o której mowa w art. 9a ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, są zgodne z prawdą.”; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

 

6. Przez odbiorcę przemysłowego rozumie się odbiorcę końcowego którego przeważającą działalnością gospodarczą jest działalność określona w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) i oznaczona następującymi kodami: 0510; 0729; 0811; 0891; 0893; 0899; 1032; 1039; 1041;

1062; 1104; 1106; 1310; 1320; 1394; 1395; 1411; 1610; 1621; 1711; 1712; 1722; 1920; 2012;

2013; 2014; 2015; 2016; 2017; 2060; 2110; 2221; 2222; 2311; 2312; 2313; 2314; 2319; 2320;

2331; 2342; 2343; 2349; 2399; 2410; 2420; 2431; 2432; 2434; 2441; 2442; 2443; 2444; 2445;

2446; 2720; 3299; 2011; 2332; 2351; 2352; 2451; 2452; 2453; 2454; 2611; 2680; 3832.

 

7. Przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na obrót energią elektryczną, w terminie miesiąca od zakończenia roku kalendarzowego, w którym zakupiło energię elektryczną w wyniku transakcji zawartej za pośrednictwem towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, jest obowiązane do przekazania towarowemu domowi maklerskiemu lub domowi maklerskiemu deklaracji o ilości energii elektrycznej zakupionej w wyniku tej transakcji i zużytej na własny użytek oraz przeznaczonej do dalszej odsprzedaży.

 

22 Zgodnie z art. 189 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z

2015  r.  poz.  478),  do  wykonania  obowiązku,  o  którym  mowa  w  art.  9a  ust.  1  ustawy  –  Prawo energetyczne, w 2015 r. odbiorca przemysłowy składa Prezesowi URE oświadczenie, o którym mowa w art. 9a ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie art. 179 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

 

23 Zgodnie z art. 189 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z

2015 r. poz. 478), Prezes URE sporządza wykaz odbiorców przemysłowych i ogłasza go w terminie 35 dni od dnia wejścia w życie art. 179 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

 

8. Deklaracja, o której mowa w ust. 7, stanowi podstawę wykonania przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w ust. 1.

 

9. Realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski może nastąpić po złożeniu przez składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w ust. 1, w zakresie określonym w ust. 2 pkt 3. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta między towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim a składającym zlecenie.

 

10. Opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się według wzoru:

 

Ozs = Ozg x Eog + Ozk x Eok + Ozm x Eom, gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Ozs –  opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wyrażoną w złotych,

 

Ozg  – jednostkową opłatę zastępczą, nie niższą niż 15% i nie wyższą niż 110% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa w art.

23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych na 1 MWh,

 

Eog  –  ilość  energii  elektrycznej  równą  różnicy  między  ilością  energii  elektrycznej wynikającą z zakresu obowiązku określonego w ust. 11 dla jednostek kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1, a ilością energii elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1, umorzonych obowiązanym podmiotom, w terminie, o którym mowa w art. 9m ust.

14, wyrażoną w MWh,

 

Ozk – jednostkową opłatę zastępczą, nie niższą niż 5% i nie wyższą niż 40% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa w art.

23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych za 1 MWh,

 

Eok –  ilość  energii  elektrycznej  równą  różnicy  między  ilością  energii  elektrycznej wynikającą z zakresu obowiązku określonego w ust. 11 dla jednostek kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 2, a ilością energii elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 2, umorzonych obowiązanemu podmiotowi, w terminie, o którym mowa w art. 9m ust.

14, wyrażoną w MWh,

 

Ozm – jednostkową opłatę zastępczą, nie niższą niż 30% i nie wyższą niż 120% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa w art.

23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych za 1 MWh,

 

Eom – ilość energii elektrycznej równą różnicy między ilością energii elektrycznej wynikającą z zakresu obowiązku określonego w ust. 11 dla jednostek kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1a, a ilością energii elektrycznej wynikającą ze świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1a, umorzonych obowiązanym podmiotom, w terminie, o którym mowa w art. 9m ust.

14, wyrażoną w MWh.

 

11. Zakres obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectwa pochodzenia z kogeneracji lub uiszczenia opłaty zastępczej, o którym mowa w ust. 1, określa się:

 

1) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1, na poziomie:

 

1. a) 3,9% w 2014 r.,

 

1. b) 4,9% w 2015 r., c) 6,0% w 2016 r., d) 7,0% w 2017 r., e) 8,0% w 2018 r.;

2) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1a, na poziomie:

 

1. a) 1,1% w 2014 r., b) 1,3% w 2015 r., c) 1,5% w 2016 r., d) 1,8% w 2017 r., e) 2,3% w 2018 r.;

3) dla jednostki kogeneracji, o której mowa w art. 9l ust. 1 pkt 2, na poziomie 23,2% w

każdym roku, począwszy od 2014 r. do 2018 r.

 

12. 12. Zakres obowiązku, o którym mowa w ust. 11, określa minimalny udział ilościowy sumy energii elektrycznej wynikającej z uzyskanych i umorzonych świadectw pochodzenia z kogeneracji lub z uiszczonej opłaty zastępczej, odniesiony do:

 

1) dokonanego  zakupu energii elektrycznej  przez odbiorców przemysłowych, o których

mowa w ust. 2 pkt 1;

 

2) całkowitej sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi, o których mowa w pkt 1, przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tą energię odbiorcom końcowym;

 

3) dokonanego zakupu energii elektrycznej na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w transakcjach zawieranych we własnym imieniu przez odbiorców końcowych, o których mowa w ust. 2 pkt 3;

 

4) dokonanego zakupu energii elektrycznej przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 2 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy przemysłowi, o których mowa w pkt 1.

 

13. 13. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala jednostkowe opłaty zastępcze oznaczone symbolami Ozg, Ozk i Ozm, o których mowa w ust. 10, na podstawie średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o której mowa w art. 23 2 pkt 18 lit. b, z roku poprzedzającego rok ustalenia jednostkowych opłat zastępczych, biorąc pod uwagę:

 

1) ilość energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji;

 

2) różnicę między kosztami wytwarzania energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji

a cenami sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym;

 

3) poziom cen energii elektrycznej dla odbiorców końcowych;

 

4) poziom zagospodarowania dostępnych ilości metanu uwalnianego i ujmowanego przy dołowych  robotach  górniczych  w czynnych,  likwidowanych  lub  zlikwidowanych kopalniach węgla kamiennego oraz gazu uzyskiwanego z przetwarzania biomasy w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy wymienionej w art. 3 pkt 20.

 

14. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki

jednostkowe opłaty zastępcze oznaczone symbolami Ozg, Ozk i Ozm, o których mowa w ust.

10, do dnia 31 maja każdego roku, obowiązujące w roku następnym.

15. 15. Opłata zastępcza,  o  której  mowa  w   1  pkt  2,  stanowi  przychód  Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i jest uiszczana na rachunek bankowy tego funduszu do dnia 30 czerwca każdego roku, za poprzedni rok kalendarzowy.

 

16. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1, oraz szczegółowy zakres obowiązku potwierdzania danych, o których mowa w art. 9l ust. 8, w tym:

1)  sposób obliczania:

1. a) średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji,
2. b) ilości energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji,
3. c) ilości ciepła użytkowego w kogeneracji,
4. d) oszczędności energii  pierwotnej  uzyskanej  w wyniku  zastosowania  kogeneracji  w porównaniu z wytwarzaniem energii elektrycznej i ciepła w układach rozdzielonych o referencyjnych wartościach sprawności dla wytwarzania rozdzielonego,

2)    sposoby wykorzystania  ciepła  użytkowego  w kogeneracji  przyjmowanego  do obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1,

3)    referencyjne wartości sprawności dla  wytwarzania rozdzielonego, oddzielnie dla  energii elektrycznej  i  ciepła,  służące  do  obliczania  oszczędności  energii  pierwotnej  uzyskanej w wyniku zastosowania kogeneracji,

4)    wymagania   dotyczące   pomiarów  ilości   energii  elektrycznej   i  ciepła   użytkowego   w jednostkach  kogeneracji  oraz  ilości  paliw  zużywanych  do  ich  wytwarzania,  w  tym  na potrzeby realizacji obowiązku potwierdzania danych, o którym mowa w art. 9l ust. 8,

5)  wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości energii elektrycznej i ciepła użytkowego wytwarzanej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostkach kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 i 1a, w tym wymagania dotyczące pomiarów bezpośrednich ilości energii elektrycznej i ciepła użytkowego oraz ilości paliw zużywanych do ich wytwarzania dokonywanych na potrzeby wydawania świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9l,

6)  maksymalną  wysokość  i  sposób  uwzględniania  w kalkulacji  cen  energii  elektrycznej ustalanych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 1:

1. a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia z kogeneracji,

o których mowa w art. 9l ust. 1,

1. b) poniesionej opłaty zastępczej, o której mowa w 1 pkt 2

 

–  biorąc pod uwagę politykę energetyczną państwa, zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych oraz uzasadnione technicznie i ekonomicznie możliwości wykorzystania krajowego potencjału wysokosprawnej kogeneracji.

 

Art. 9b. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją ciepła są odpowiedzialne za ruch sieciowy i zapewnienie utrzymania należących do nich sieci oraz współdziałanie z innymi przedsiębiorstwami energetycznymi i odbiorcami korzystającymi z sieci, na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9 ust. 7 i 8.

 

Art. 9c. 1. Operator systemu: przesyłowego, dystrybucyjnego, magazynowania paliw gazowych i skraplania gazu ziemnego lub operator systemu połączonego gazowego, odpowiednio  do  zakresu  działania,  stosując  obiektywne  i  przejrzyste  zasady  zapewniające równe   traktowanie   użytkowników   tych   systemów   oraz   uwzględniając   wymogi   ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

 

1)    bezpieczeństwo   dostarczania   paliw  gazowych   poprzez   zapewnienie   bezpieczeństwa funkcjonowania systemu gazowego i realizację umów z użytkownikami tego systemu;

 

2)    prowadzenie  ruchu  sieciowego  w  sposób  skoordynowany  i  efektywny  z  zachowaniem

wymaganej niezawodności dostarczania paliw gazowych i ich jakości;

 

3)    eksploatację,  konserwację  i  remonty  sieci,  instalacji  i  urządzeń,  wraz  z  połączeniami z innymi systemami gazowymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania systemu gazowego;

 

4)    zapewnienie   długoterminowej   zdolności   systemu   gazowego   w   celu   zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie przesyłania paliw gazowych w obrocie krajowym i transgranicznym, dystrybucji tych paliw i ich magazynowania lub skraplania gazu ziemnego, a także w zakresie rozbudowy systemu gazowego, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy połączeń z innymi systemami gazowymi;

 

5)    współpracę    z    innymi    operatorami    systemów    gazowych    lub    przedsiębiorstwami energetycznymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów gazowych, systemów gazowych wzajemnie połączonych oraz skoordynowania ich rozwoju, w tym współpracę w ramach ENTSO gazu, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu  ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr

1775/2005;

 

6)    dysponowanie mocą instalacji magazynowych i instalacji skroplonego gazu ziemnego;

 

7)    zarządzanie przepływami paliw gazowych oraz utrzymanie parametrów jakościowych tych paliw w systemie gazowym i na połączeniach z innymi systemami gazowymi;

 

8)    świadczenie usług niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu gazowego;

 

9)    bilansowanie   systemu   i   zarządzanie   ograniczeniami   w   systemie   gazowym   oraz prowadzenie  z  użytkownikami tego  systemu rozliczeń  wynikających  z niezbilansowania paliw gazowych dostarczonych i pobranych z systemu;

 

10) dostarczanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów gazowych informacji o warunkach świadczenia usług przesyłania lub dystrybucji, usług magazynowania paliw gazowych lub usług skraplania gazu ziemnego, w tym o współpracy z połączonymi systemami gazowymi.

 

11) (uchylony);

 

12) realizację obowiązków wynikających z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)  nr  715/2009  z  dnia  13  lipca  2009  r.  w  sprawie  warunków  dostępu  do  sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005.

 

2. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego w zakresie systemu przesyłowego, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników tych systemów oraz uwzględniając wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

 

1)    bezpieczeństwo  dostarczania  energii  elektrycznej  poprzez  zapewnienie  bezpieczeństwa funkcjonowania  systemu  elektroenergetycznego  i  odpowiedniej  zdolności  przesyłowej w sieci przesyłowej elektroenergetycznej;

 

2)    prowadzenie ruchu sieciowego w sieci przesyłowej w sposób efektywny, przy zachowaniu wymaganej niezawodności dostarczania energii elektrycznej i jakości jej dostarczania oraz, we współpracy z operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych, koordynowanie prowadzenia ruchu sieciowego w koordynowanej sieci 110 kV;

 

3)    eksploatację,  konserwację  i  remonty  sieci,  instalacji  i  urządzeń,  wraz  z  połączeniami z innymi systemami elektroenergetycznymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania systemu elektroenergetycznego;

 

4)    zapewnienie    długoterminowej    zdolności    systemu    elektroenergetycznego    w    celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie przesyłania energii elektrycznej w obrocie krajowym i transgranicznym, w tym w zakresie rozbudowy sieci przesyłowej, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy połączeń z innymi systemami elektroenergetycznymi;

 

5)    współpracę z innymi operatorami systemów elektroenergetycznych lub przedsiębiorstwami energetycznymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów elektroenergetycznych oraz skoordynowania ich rozwoju;

 

6)    dysponowanie  mocą  jednostek  wytwórczych  przyłączonych  do  sieci  przesyłowej  oraz jednostek wytwórczych o mocy osiągalnej równej 50 MW lub wyższej, przyłączonych do koordynowanej sieci 110 kV, uwzględniając umowy z użytkownikami systemu przesyłowego oraz techniczne ograniczenia w tym systemie;

 

7)    zarządzanie        zdolnościami       przesyłowymi       połączeń       z       innymi       systemami

elektroenergetycznymi;

 

8)    zakup   usług   systemowych   niezbędnych   do   prawidłowego   funkcjonowania   systemu elektroenergetycznego, niezawodności pracy tego systemu i utrzymania parametrów jakościowych energii elektrycznej;

 

9)    bilansowanie   systemu   elektroenergetycznego,   określanie   i   zapewnianie   dostępności odpowiednich rezerw zdolności wytwórczych, przesyłowych i połączeń międzysystemowych na potrzeby równoważenia bieżącego zapotrzebowania na energię elektryczną z dostawami tej energii, zarządzanie ograniczeniami systemowymi oraz prowadzenie rozliczeń wynikających z:

 

1. a) niezbilansowania energii elektrycznej     dostarczonej      i     pobranej     z     systemu elektroenergetycznego,

 

1. b) zarządzania ograniczeniami systemowymi;

9a)   prowadzenie centralnego mechanizmu bilansowania handlowego;

 

10) zarządzanie   przepływami   energii   elektrycznej   w   systemie   elektroenergetycznym przesyłowym, w sposób skoordynowany z innymi połączonymi systemami elektroenergetycznymi oraz, we współpracy z operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych, w koordynowanej sieci 110 kV, z uwzględnieniem technicznych ograniczeń w tym systemie;

 

11) zakup energii elektrycznej w celu pokrywania strat powstałych w sieci przesyłowej podczas przesyłania energii elektrycznej tą siecią oraz stosowanie przejrzystych i niedyskryminacyjnych procedur rynkowych przy zakupie tej energii;

 

12) udostępnianie użytkownikom sieci i operatorom innych systemów elektroenergetycznych,

z którymi system przesyłowy jest połączony, informacji o:

 

1. a) warunkach świadczenia usług przesyłania energii elektrycznej niezbędnych do uzyskania dostępu do sieci przesyłowej, korzystania z tej sieci i krajowego systemu elektroenergetycznego oraz pracy krajowego systemu elektroenergetycznego, w tym w szczególności dotyczących realizacji obrotu transgranicznego, zarządzania siecią i bilansowania systemu,  planowanych  wyłączeniach jednostek wytwórczych przyłączonych do sieci przesyłowej oraz jednostek wytwórczych centralnie dysponowanych przyłączonych do koordynowanej sieci 110 kV, a także o ubytkach mocy tych jednostek wytwórczych,

 

1. b) ofertach bilansujących składanych dla jednostek wytwórczych, o których mowa w lit. a;

 

13) opracowywanie planów działania na wypadek zagrożenia wystąpienia awarii o znacznych rozmiarach w systemie elektroenergetycznym oraz odbudowy tego systemu po wystąpieniu awarii;

 

14) realizację ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej, wprowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 6 i 7;

 

15) opracowywanie  normalnego  układu  pracy  sieci  przesyłowej  oraz,  we  współpracy  z operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych, normalnego układu pracy sieci dla koordynowanej sieci 110 kV;

 

16) opracowywanie  prognoz  zapotrzebowania  na  energię  elektryczną  i  moc  w  systemie

elektroenergetycznym;

 

17) określanie potrzeb rozwoju sieci przesyłowej i połączeń międzysystemowych, a także w zakresie budowy nowych źródeł wytwarzania energii elektrycznej;

 

18) utrzymanie     odpowiedniego      poziomu      bezpieczeństwa      pracy     sieci     przesyłowej

elektroenergetycznej.

 

2a.  Operator  systemu  przesyłowego  elektroenergetycznego jest  obowiązany współpracować z operatorem systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego w utrzymywaniu odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa pracy sieci przesyłowej elektroenergetycznej oraz technicznych rezerw zdolności dystrybucyjnych koordynowanej sieci 110 kV.

 

2b. Za usługi świadczone przez operatora systemu przesyłowego gazowego oraz operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego w przypadku, o którym mowa w art. 9h ust. 3 pkt

2, właściciel sieci przesyłowej nie pobiera opłat.

 

3. Operator systemu  dystrybucyjnego  lub  systemu  połączonego  elektroenergetycznego w zakresie systemów dystrybucyjnych, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe   traktowanie   użytkowników   tych   systemów   oraz   uwzględniając   wymogi   ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

 

1)    prowadzenie ruchu sieciowego w sieci dystrybucyjnej w sposób efektywny, z zachowaniem wymaganej niezawodności dostarczania energii elektrycznej i jakości jej dostarczania oraz we współpracy z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego, w obszarze koordynowanej sieci 110 kV;

 

2)    eksploatację,   konserwację   i   remonty   sieci   dystrybucyjnej   w   sposób   gwarantujący niezawodność funkcjonowania systemu dystrybucyjnego;

 

3)    zapewnienie rozbudowy sieci dystrybucyjnej, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy

połączeń międzysystemowych w obszarze swego działania;

 

4)    współpracę z innymi operatorami systemów elektroenergetycznych lub przedsiębiorstwami energetycznymi w celu zapewnienia spójności działania systemów elektroenergetycznych i  skoordynowania ich rozwoju, a także niezawodnego oraz efektywnego funkcjonowania tych systemów;

 

5)    dysponowanie  mocą  jednostek  wytwórczych  przyłączonych  do  sieci  dystrybucyjnej,  z wyłączeniem jednostek wytwórczych o mocy osiągalnej równej 50 MW lub wyższej, przyłączonych do koordynowanej sieci 110 kV;

 

6)    bilansowanie systemu, z wyjątkiem równoważenia bieżącego zapotrzebowania na energię elektryczną z dostawami tej energii, oraz zarządzanie ograniczeniami systemowymi;

 

7)    zarządzanie przepływami energii elektrycznej  w sieci  dystrybucyjnej  oraz współpracę z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego w zakresie zarządzania przepływami energii elektrycznej w koordynowanej sieci 110 kV;

 

8)    zakup  energii  elektrycznej  w  celu  pokrywania  strat  powstałych  w  sieci  dystrybucyjnej podczas dystrybucji energii elektrycznej tą siecią oraz stosowanie przejrzystych i niedyskryminacyjnych procedur rynkowych przy zakupie tej energii;

 

9)    dostarczanie  użytkownikom sieci i operatorom innych systemów elektroenergetycznych, z którymi system jest połączony, informacji o warunkach świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej oraz zarządzaniu siecią, niezbędnych do uzyskania dostępu do sieci dystrybucyjnej i korzystania z tej sieci;

9a) umożliwienie realizacji umów sprzedaży energii elektrycznej zawartych przez odbiorców przyłączonych do sieci poprzez:

1. a) budowę i eksploatację infrastruktury technicznej i informatycznej służącej pozyskiwaniu i transmisji danych pomiarowych oraz zarządzaniu nimi, zapewniającej efektywną współpracę z innymi operatorami i przedsiębiorstwami energetycznymi,
2. b) pozyskiwanie,  przechowywanie,   przetwarzanie   i   udostępnianie,   w   uzgodnionej pomiędzy uczestnikami rynku energii formie, danych pomiarowych dla energii elektrycznej pobranej przez odbiorców wybranym przez nich sprzedawcom i podmiotom odpowiedzialnym za bilansowanie handlowe oraz operatorowi systemu przesyłowego,
3. c) opracowywanie, aktualizację  i  udostępnianie  odbiorcom  oraz  ich  sprzedawcom  ich standardowych profili zużycia, a także uwzględnianie zasad ich stosowania w instrukcji, o której mowa w art. 9g,
4. d) udostępnianie danych  dotyczących  planowanego  i  rzeczywistego  zużycia  energii elektrycznej wyznaczonych na podstawie standardowych profili zużycia dla uzgodnionych okresów rozliczeniowych,
5. e) wdrażanie warunków  i  trybu  zmiany  sprzedawcy  energii  elektrycznej  oraz  ich uwzględnianie w instrukcji, o której mowa w art. 9g,
6. f) zamieszczanie na swoich stronach internetowych oraz udostępnianie do publicznego

wglądu w swoich siedzibach:

– aktualnej listy sprzedawców energii elektrycznej, z którymi operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego zawarł umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej,

– informacji o sprzedawcy z urzędu energii elektrycznej działającym na obszarze działania operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego,

– wzorców umów zawieranych z użytkownikami systemu, w szczególności wzorców umów  zawieranych  z  odbiorcami  końcowymi  oraz  ze  sprzedawcami  energii elektrycznej;

 

10) współpracę    z    operatorem    systemu    przesyłowego    elektroenergetycznego    przy opracowywaniu planów, o których mowa w ust. 2 pkt 13;

 

11) planowanie  rozwoju  sieci  dystrybucyjnej  z  uwzględnieniem  przedsięwzięć  związanych z efektywnością energetyczną, zarządzaniem popytem na energię elektryczną lub rozwojem mocy wytwórczych przyłączanych do sieci dystrybucyjnej;

 

12) stosowanie    się    do    warunków    współpracy    z    operatorem    systemu    przesyłowego

elektroenergetycznego w zakresie funkcjonowania koordynowanej sieci 110 kV;

 

13) opracowywanie normalnego układu pracy sieci dystrybucyjnej w porozumieniu z sąsiednimi operatorami systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych oraz współpracę z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego przy opracowywaniu normalnego układu pracy sieci dla koordynowanej sieci 110 kV;

 

14) utrzymanie   odpowiedniego   poziomu   bezpieczeństwa   pracy   sieci   dystrybucyjnej elektroenergetycznej oraz współpracę z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego w utrzymaniu odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa pracy koordynowanej sieci 110 kV.

 

3a. Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, którego sieć dystrybucyjna nie  posiada  bezpośrednich  połączeń  z  siecią  przesyłową,  realizuje  określone  w  ustawie obowiązki w zakresie współpracy z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego za pośrednictwem operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, z którego siecią jest połączony, który jednocześnie posiada bezpośrednie połączenie z siecią przesyłową.

 

4. Operatorzy systemu, o których mowa w ust. 1-3, wykonując działalność gospodarczą, są obowiązani w szczególności przestrzegać przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

 

4a. Operatorzy systemu, o których mowa w ust. 1-3, oraz właściciel sieci przesyłowej są obowiązani zachować poufność informacji handlowych, które uzyskali w trakcie wykonywania działalności oraz zapobiegać ujawnianiu, w sposób dyskryminacyjny, informacji o własnej działalności, które mogą powodować korzyści handlowe. W tym celu właściciel sieci przesyłowej oraz pozostała część przedsiębiorstwa nie mogą korzystać ze wspólnych służb, w szczególności wspólnej obsługi prawnej, za wyjątkiem obsługi administracyjnej lub informatycznej. Obowiązek ten nie dotyczy przedsiębiorstw, o których mowa w art. 9d ust. 7.

 

4b. W  przypadku  zakupu  lub  sprzedaży paliw  gazowych  lub  energii  elektrycznej  przez przedsiębiorstwa powiązane, operatorzy systemu, o których mowa w ust. 1-3, nie mogą wykorzystywać w niewłaściwy sposób informacji handlowych podlegających ochronie, uzyskanych od osób trzecich w trakcie wykonywanej działalności.

 

5. Jeżeli do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-3, jest niezbędne korzystanie przez operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego z sieci, instalacji lub urządzeń należących do innych operatorów systemów lub przedsiębiorstw energetycznych, udostępnienie tych sieci, instalacji lub urządzeń następuje na zasadach określonych w ustawie oraz na warunkach określonych w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej.

 

5a. Operatorzy    systemów    dystrybucyjnych    instalujący    u    odbiorców    końcowych przyłączonych do ich sieci liczniki zdalnego odczytu są obowiązani chronić dane pomiarowe dotyczące tych odbiorców, na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.).

 

5b. Przez liczniki zdalnego odczytu rozumie się zespół urządzeń służących do pozyskiwania danych pomiarowych, umożliwiający dwustronną komunikację z systemem teleinformatycznym.

 

6. Operator   systemu   elektroenergetycznego,   w   obszarze   swojego   działania,   jest obowiązany zapewnić wszystkim podmiotom pierwszeństwo w świadczeniu usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii oraz w wysokosprawnej  kogeneracji,  z zachowaniem  niezawodności  i  bezpieczeństwa  krajowego systemu elektroenergetycznego.

6a. Operator systemu dystrybucyjnego gazowego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany do odbioru biogazu rolniczego o parametrach jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 11, wytworzonego w instalacjach przyłączonych bezpośrednio do sieci tego operatora.

7. Operator   systemu   elektroenergetycznego,   w   obszarze   swojego   działania,   jest obowiązany do odbioru energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przyłączonych bezpośrednio do sieci tego operatora.

 

8. Operator systemu  przesyłowego  lub  dystrybucyjnego  za  korzystanie  z  krajowego systemu elektroenergetycznego pobiera opłaty na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 3 i 4, a także może żądać od odbiorców przyłączonych do systemu elektroenergetycznego informacji o ilości energii elektrycznej zużywanej przez tych odbiorców, służącej do obliczenia tej opłaty.

 

9. Operator systemu  przesyłowego,  odpowiednio  do  zakresu  działania,  przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do dnia 31 marca każdego roku, informacje za poprzedni rok kalendarzowy o realizacji zadań w zakresie bezpieczeństwa funkcjonowania systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego, w szczególności dotyczące:

 

1)    zdolności przesyłowych sieci oraz mocy źródeł przyłączonych do tej sieci;

 

2)    jakości i poziomu utrzymania sieci;

 

3)    podejmowanych działań mających na celu pokrywanie szczytowego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną, w tym, w przypadku wystąpienia przerw w dostarczaniu tych paliw lub energii do sieci;

 

4)    sporządzanych planów w zakresie określonym w pkt 1-3.

 

9a. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego, odpowiednio do zakresu działania, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, co 2 lata, w terminie do dnia 31 marca danego roku, informacje w zakresie objętym sprawozdaniem, o którym mowa w art. 15b. Sporządzając informacje dotyczące oceny połączeń międzysystemowych z sąsiednimi krajami, należy uwzględnić opinie operatorów systemów przesyłowych elektroenergetycznych tych krajów.

 

9b. Użytkownicy systemu elektroenergetycznego, w szczególności operatorzy systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych, przedsiębiorstwa energetyczne i odbiorcy końcowi są obowiązani   przekazywać   operatorowi   systemu   przesyłowego   elektroenergetycznego   lub systemu  połączonego  elektroenergetycznego,  na  jego  wniosek,  dane  niezbędne  do sporządzenia informacji, o których mowa w ust. 9a, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych.

 

10. 10. Operatorzy systemów przesyłowych współdziałają z Komisją Europejską w sprawach dotyczących rozwoju transeuropejskich sieci przesyłowy

 

10a. Operatorzy systemów przesyłowych współpracują z operatorami systemów przesyłowych innych państw członkowskich Unii Europejskiej w celu stworzenia co najmniej jednego zintegrowanego systemu na poziomie regionalnym dla alokacji zdolności przesyłowych i kontrolowania bezpieczeństwa systemu.

 

11. 11. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, informacje o ilości energii elektrycznej importowanej w danym kwartale z państw niebędących członkami Unii Europejskiej.

 

12. 12. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany przedstawiać Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacje o ilościach energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii przyłączonych do jego sieci i wprowadzonej do  systemu  elektroenergetycznego,  z  podziałem  na  poszczególne  rodzaje źródeł, w terminie do dnia:

 

1)    31 lipca – za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku,

 

2)    31 stycznia – za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia roku poprzedniego

 

– z zastrzeżeniem, że nie dotyczy to instalacji spalania wielopaliwowego i układów hybrydowych, w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, oraz elektrowni szczytowo pompowych i elektrowni wodnych z członem pompowym.

 

Art. 9d. 1.24 Operator systemu przesyłowego oraz operator systemu połączonego pozostają pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależni od wykonywania innych działalności niezwiązanych z:

 

1)    przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem paliw gazowych, lub skraplaniem gazu ziemnego, lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego w instalacjach skroplonego gazu ziemnego albo

 

2)    przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej.

 

11. 11. Operator systemu  przesyłowego  oraz  operator  systemu  połączonego,  mając  na względzie racjonalne wykorzystanie posiadanych środków trwałych, jeżeli warunki techniczne i wymagania bezpieczeństwa na to pozwalają, mogą je udostępniać innym podmiotom, na zasadach równego traktowania, na cele inne niż określone w ust. 1 pkt 1 albo 2, niezwiązane z produkcją, wytwarzaniem lub obrotem paliwami gazowymi albo wytwarzaniem lub obrotem energią elektryczną.

 

12. 12. Udostępnianie, o którym mowa w 11, nie może powodować obniżenia zdolności do wykonywania działalności wymienionych w ust. 1.

 

1a. W celu zapewnienia niezależności operatora systemu przesyłowego oraz operatora systemu połączonego ta sama osoba lub podmiot nie może:

 

1) bezpośrednio lub pośrednio wywierać decydującego wpływu lub wykonywać innych praw względem przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się produkcją, wytwarzaniem lub

 

 

24 Patrz art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 13. Operator systemu przesyłowego, operator  systemu  połączonego,  operator  systemu  dystrybucyjnego  oraz  operator  systemu magazynowania paliw gazowych zapewnią spełnienie kryteriów niezależności, o których mowa w art. 9d ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.”.

 

obrotem paliwami gazowymi albo wytwarzaniem lub obrotem energią elektryczną oraz bezpośrednio lub pośrednio wywierać decydującego wpływu lub wykonywać innych praw względem operatora systemu przesyłowego lub połączonego ani wywierać decydującego wpływu na system przesyłowy lub system połączony;

 

2)    powoływać  członków  rady  nadzorczej,  zarządu  lub  innych  organów  uprawnionych  do reprezentacji operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu połączonego, ani względem  systemu  przesyłowego  lub  połączonego  oraz  bezpośrednio  lub  pośrednio wywierać decydującego wpływu lub wykonywać praw względem przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się produkcją, wytwarzaniem lub obrotem paliwami gazowymi albo wytwarzaniem lub obrotem energią elektryczną;

 

3)    pełnić  funkcji  członka  rady  nadzorczej,  zarządu  lub  innych  organów  uprawnionych  do reprezentacji operatora systemu przesyłowego lub połączonego, ani względem systemu przesyłowego lub systemu połączonego oraz pełnić tych funkcji w przedsiębiorstwie energetycznym zajmującym się produkcją, wytwarzaniem lub obrotem paliwami gazowymi albo wytwarzaniem lub obrotem energią elektryczną.

 

1b. Prawa, o których mowa w ust. 1a pkt 1 i 2, obejmują w szczególności:

 

1)  wykonywanie prawa głosu;

 

2) powoływanie członków rady nadzorczej, zarządu lub innych organów uprawnionych do reprezentacji przedsiębiorstwa energetycznego;

 

3)  posiadanie większościowego pakietu udziałów lub akcji.

 

1c.  Przez  decydujący  wpływ,  o  którym  mowa  w  ust.  1a  pkt  1  i  2,  rozumie  się  w szczególności wykonywanie uprawnień, o których mowa w art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 16 lutego

2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331, z późn. zm.).

 

1d. Operator     systemu    dystrybucyjnego     będący     w    strukturze     przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo pozostaje pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależny od innych działalności niezwiązanych z dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej.

 

1e. W celu zapewnienia niezależności operatora systemu dystrybucyjnego należy spełnić łącznie następujące kryteria niezależności:

 

1) osoby odpowiedzialne za zarządzanie operatorem systemu dystrybucyjnego nie mogą uczestniczyć w strukturach zarządzania przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo lub przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się przesyłaniem, produkcją, wytwarzaniem lub obrotem paliwami gazowymi lub przesyłaniem, wytwarzaniem lub obrotem energią elektryczną ani być odpowiedzialne, bezpośrednio lub pośrednio za bieżącą działalność w tym zakresie;

 

2) osoby odpowiedzialne  za  zarządzanie  operatorem  systemu  dystrybucyjnego  mają zapewnioną możliwość niezależnego działania;

 

3)  operator systemu dystrybucyjnego ma prawo podejmować niezależne decyzje w zakresie majątku  niezbędnego  do  wykonywania  działalności  gospodarczej  w zakresie  dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej;

 

4)  organ przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo nie może wydawać operatorowi systemu dystrybucyjnego poleceń dotyczących jego bieżącej działalności ani podejmować decyzji w zakresie budowy sieci lub jej modernizacji, chyba że polecenia te lub decyzje dotyczyłyby działania operatora systemu dystrybucyjnego, które wykraczałyby poza zatwierdzony plan finansowy lub inny równoważny dokument.

 

1f. Operator systemu magazynowania, będący częścią przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, powinien  pozostawać  pod  względem formy prawnej  i  organizacyjnej  oraz podejmowania decyzji niezależny od innych działalności niezwiązanych z magazynowaniem, przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych.

 

1g. W celu zapewnienia niezależności operatorowi systemu magazynowania należy spełnić łącznie następujące kryteria:

 

1) osoby odpowiedzialne za zarządzanie operatorem systemu magazynowania nie mogą uczestniczyć w strukturach przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo lub przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się produkcją, wytwarzaniem lub obrotem paliwami gazowymi, ani być odpowiedzialne, bezpośrednio lub pośrednio za bieżącą działalność w tym zakresie;

 

2) osoby odpowiedzialne  za  zarządzanie  operatorem  systemu magazynowania  mają zapewnioną możliwość niezależnego działania;

 

3) operator systemu magazynowania ma prawo podejmować niezależne decyzje dotyczące majątku  niezbędnego do  wykonywania  działalności  gospodarczej  w  zakresie magazynowania paliw gazowych;

 

4)  organ przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo nie może wydawać operatorowi systemu magazynowania poleceń dotyczących jego bieżącej działalności ani podejmować decyzji w zakresie budowy lub modernizacji instalacji magazynowej, chyba że polecenia te lub decyzje dotyczyłyby działań operatora systemu magazynowania, które wykraczałyby poza zatwierdzony plan finansowy lub inny równoważny dokument.

 

1h. Operator  systemu  przesyłowego,  operator  systemu  dystrybucyjnego  oraz  operator systemu połączonego nie mogą wykonywać działalności gospodarczej związanej z produkcją, wytwarzaniem lub obrotem paliwami gazowymi lub energią elektryczną ani jej wykonywać na podstawie umowy na rzecz innych przedsiębiorstw energetycznych.

 

1i. Operator  systemu  dystrybucyjnego  oraz  operator  systemu  magazynowania,  będący częścią przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo są obowiązani zamieścić w statucie lub w umowie spółki postanowienia umożliwiające członkom zarządu podejmowanie niezależnych działań.

 

2. Operator systemu przesyłowego gazowego, operator systemu połączonego gazowego oraz operator systemu dystrybucyjnego gazowego mogą świadczyć usługi polegające na przystosowywaniu paliwa gazowego do standardów jakościowych lub warunków technicznych obowiązujących w systemie przesyłowym gazowym lub w systemie dystrybucyjnym gazowym, a także usługi transportu paliw gazowych środkami transportu innymi, niż sieci gazowe.

 

3. Działania mające na celu zapewnienie niezależności operatorów powinny umożliwiać funkcjonowanie mechanizmów koordynacyjnych, które zapewnią ochronę praw właścicielskich w zakresie nadzoru nad wykonywanym przez operatorów zarządem i wykonywaną przez nich działalnością gospodarczą, w odniesieniu do rentowności zarządzanych przez nich aktywów, w szczególności dotyczących sposobu zarządzania zyskiem z udziałów kapitałowych, zatwierdzania rocznego   planu   finansowego   lub   równoważnego   dokumentu   i   ustalania ograniczeń w zakresie poziomu całkowitego zadłużenia ich przedsiębiorstwa.

 

4. Operatorzy, o których mowa w ust. 1d i 1f, opracowują i są odpowiedzialni za realizację programów, w których określają przedsięwzięcia, jakie należy podjąć w celu zapewnienia niedyskryminacyjnego traktowania użytkowników systemu, w tym szczegółowe obowiązki pracowników wynikające z tych programów.

 

4a. Operatorzy, o których mowa w ust. 1d i 1f, przedkładają Prezesowi Urzędu Regulacji

Energetyki programy, o których mowa w ust. 4, z własnej inicjatywy lub na jego żądanie.

 

4b. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w drodze decyzji, zatwierdza program, o którym mowa w ust. 4, i określa termin jego wykonania albo odmawia jego zatwierdzenia, jeżeli określone w nim działania nie zapewniają niedyskryminacyjnego traktowania użytkowników systemu. W decyzji o odmowie zatwierdzenia programu Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wyznacza termin przedłożenia nowego programu. Wniesienie odwołania od decyzji nie wstrzymuje obowiązku przedłożenia nowego programu do zatwierdzenia.

 

5. Operatorzy, o których mowa w ust. 1d i 1f, wyznaczają inspektora do spraw zgodności, którego zadaniem jest monitorowanie realizacji programów, o których mowa w ust. 4. Inspektor ten powinien być w swoich działaniach niezależny oraz mieć dostęp do informacji będących w posiadaniu odpowiednio operatora, o którym mowa w ust. 1d albo 1f, oraz jednostek z nim powiązanych, które są niezbędne do wypełnienia jego zadań.

 

5a. Inspektor, o którym mowa w ust. 5, przedstawia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, do dnia 31 marca każdego roku, sprawozdanie zawierające opis działań podjętych w roku poprzednim w celu realizacji programów, o których mowa w ust. 4.

 

6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki,

na koszt operatorów, sprawozdania, o których mowa w ust. 5.

 

7. Przepisów ust. 1d, 1e oraz ust. 1h-6 nie stosuje się do przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo obsługującego:

 

1) mniej  niż  sto  tysięcy  odbiorców  przyłączonych  do  systemu  dystrybucyjnego elektroenergetycznego wchodzącego w skład tego przedsiębiorstwa;

 

2) system dystrybucyjny elektroenergetyczny o rocznym zużyciu energii elektrycznej nieprzekraczającym 3 TWh w 1996 r., w którym mniej niż 5% rocznego zużycia energii elektrycznej pochodziło z innych połączonych z nim systemów elektroenergetycznych;

 

3) mniej niż sto tysięcy odbiorców przyłączonych do systemu dystrybucyjnego gazowego wchodzącego w skład tego przedsiębiorstwa, jeżeli sprzedaż paliw gazowych przez to przedsiębiorstwo w ciągu roku nie przekracza 150 mln m3;

 

4) mniej niż sto tysięcy odbiorców przyłączonych do systemu dystrybucyjnego gazowego wchodzącego w skład tego przedsiębiorstwa, jeżeli sprzedaż przez to przedsiębiorstwo dotyczy paliw gazowych innych niż gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, w tym skroplony gaz ziemny, dostarczanych siecią gazową.

 

8. Przedsiębiorstwo energetyczne wyznaczone operatorem systemu elektroenergetycznego jest obowiązane przekazywać Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacje dotyczące zmiany zakresu wykonywanej działalności gospodarczej oraz jego powiązań kapitałowych, w terminie miesiąca od dnia wprowadzenia tych zmian.

 

Art.  9e.1.  Potwierdzeniem  wytworzenia  energii  elektrycznej  w  instalacji  odnawialnego źródła energii jest świadectwo  pochodzenia tej  energii,  zwane  dalej  „świadectwem pochodzenia”.

 

1a. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje świadectwa pochodzenia, o których mowa w ust. 1, oraz świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, dla energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii spełniającej jednocześnie warunki wysokosprawnej kogeneracji.

 

2. Świadectwo pochodzenia zawiera w szczególności:

 

1)      nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii;

 

2)      określenie lokalizacji, rodzaju i mocy instalacji odnawialnego źródła energii, w którym

energia elektryczna została wytworzona;

 

3)      dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia i wytworzonej w określonej instalacji odnawialnego źródła energii;

4)      określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona,

5)       wskazanie podmiotu, który będzie organizował obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia,

6)      kwalifikację instalacji odnawianego źródła energii do instalacji, o której mowa w art. 188 ust. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

3. Świadectwo pochodzenia wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek przedsiębiorstwa   energetycznego   zajmującego  się   wytwarzaniem   energii  elektrycznej   w instalacji odnawialnego źródła energii, złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego, na którego obszarze działania znajduje się instalacja odnawialnego źródła  energii  określona  we  wniosku,  w terminie  14 dni  od  dnia  otrzymania  wniosku.  Do wydawania świadectw pochodzenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń.

 

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:

 

1)      nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii;

 

2)      określenie lokalizacji, rodzaju i mocy instalacji odnawialnego źródła energii, w którym

energia elektryczna została wytworzona;

 

3)      dane   dotyczące   ilości   energii   elektrycznej   wytworzonej   w   określonej   instalacji odnawialnego źródła energii;

4)      określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona,

5)      (uchylony),

6)      dane o ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji;

7)      w przypadku biopłynów, dokumenty określone w art. 28c ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 pkt 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, potwierdzające spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28b-28bc tej ustawy.

4a. Okres, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 i ust. 4 pkt 4, obejmuje jeden lub więcej następujących po sobie miesięcy kalendarzowych danego roku kalendarzowego.

4b. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w instalacji odnawialnego źródła energii przedkłada operatorowi systemu elektroenergetycznego, w terminie 45 dni od dnia zakończenia okresu wytworzenia danej ilości energii elektrycznej objętej tym wnioskiem.

5. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, wraz z potwierdzeniem danych  dotyczących  ilości  energii  elektrycznej  wytworzonej  w instalacji odnawialnego źródła energii, określonych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozlicze- niowych. Urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe zapewnia wytwarzający tę energię.

5a. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawia wydania świadectwa pochodzenia, jeżeli wniosek,    o którym    mowa    w    ust.    3,    został    przedłożony    operatorowi    systemu elektroenergetycznego po upływie terminu, o którym mowa w ust. 4b. Odmowa wydania świadectwa pochodzenia następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

 

6. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 i Nr183, poz. 1537 i 1538).

 

7. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia powstają z chwilą zapisania świadectwa, na podstawie informacji o wydanych świadectwach pochodzenia, o której mowa w ust. 17, po raz pierwszy na koncie ewidencyjnym w rejestrze świadectw pochodzenia prowadzonym przez podmiot,  o  którym  mowa  w  ust.  9,  i  przysługują  osobie  będącej posiadaczem tego konta.

 

8. Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa pochodzenia następuje

z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw pochodzenia.

 

9. Rejestr świadectw pochodzenia prowadzi podmiot prowadzący:

 

1)      giełdę  towarową  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  26  października  2000  r.  o  giełdach

towarowych lub

 

2)      na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538, z 2006 r. Nr

104, poz. 708 i Nr 157, poz. 1119 oraz z 2009 r. Nr 165, poz. 1316)

 

– organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia.

 

10. 10. Podmiot, o  którym  mowa  w  9, jest  obowiązany prowadzić  rejestr  świadectw

pochodzenia w sposób zapewniający:

 

1)      identyfikację podmiotów, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia;

 

2)      identyfikację przysługujących praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia

oraz odpowiadającej tym prawom ilości energii elektrycznej;

 

3)      zgodność ilości energii elektrycznej objętej zarejestrowanymi świadectwami pochodzenia z ilością energii elektrycznej odpowiadającą prawom majątkowym wynikającym z tych świadectw.

 

11. 11. Podmiot, o którym mowa w ust. 9, jest obowiązany na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego, o których mowa w art. 188 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, lub innego podmiotu, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia, wydać dokument stwierdzający prawa majątkowe wynikające z tych świadectw przysługujące wnioskodawcy i odpowiadającą tym prawom ilość energii elektrycznej.

 

12. 12. Wpis do rejestru świadectw pochodzenia oraz dokonane zmiany w rejestrze podlegają opłacie w wysokości odzwierciedlającej koszty prowadzenia rejestr

 

13. 13. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego, o których mowa w art. 188 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub części.

 

13a. Towarowy dom maklerski lub dom maklerski wykonując obowiązek, o którym mowa w art. 188 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, w odniesieniu do  transakcji  realizowanych  na  zlecenie  odbiorców  końcowych,  może  złożyć  wniosek  do Prezesa  Urzędu  Regulacji  Energetyki  o  umorzenie  świadectw  pochodzenia  należących  do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, o ile

 

dołączy pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku

przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski.

 

14. 14. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 188 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii w poprzednim roku kalendarzowym.

 

15. 15. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia wygasają z chwilą jego

umorzenia.

 

16. 16. Przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 188 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, wraz z wnioskiem o umorzenie świadectw pochodzenia jest obowiązany złożyć do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dokument, o którym mowa w 11.

 

17. 17. Prezes    Urzędu    Regulacji    Energetyki    przekazuje    informacje    o    wydanych i  umorzonych świadectwach pochodzenia podmiotowi prowadzącemu rejestr tych świadectw, o którym mowa w 9.

 

18. 18. Przedsiębiorstwo energetyczne  zajmujące  się  wytwarzaniem  energii  elektrycznej w instalacjach odnawialnych źródeł energii o łącznej mocy elektrycznej nieprzekraczającej 5 MW zwalnia się z:

 

1)      opłat, o których mowa w ust. 12;

 

2)      opłaty skarbowej za wydanie świadectwa pochodzenia;

 

3)      opłaty skarbowej za wydanie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w instalacjach

odnawialnych źródeł energii, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1;

 

4)      opłaty skarbowej za czynności urzędowe związane z prowadzeniem rejestru, o którym

mowa w art. 23 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

 

Art. 9e1. Do wniosku, o którym mowa w art. 9e ust. 3, należy dołączyć oświadczenie następującej treści:

 

„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art.

233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny oświadczam, że:

 

1) do wytworzenia energii elektrycznej zaliczonej do wytworzonej w odnawialnym źródle energii

nie wykorzystywano:

 

1. a) ziaren zbóż spełniających wymagania jakościowe dla zbóż w zakupie interwencyjnym określonych w art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe  zasady  wykonania  rozporządzenia  Rady  (WE)  nr

1234/2007  w  odniesieniu  do  zakupu  i  sprzedaży  produktów  rolnych  w  ramach  interwencji publicznej (Dz. Urz. UE L 349 z 29.12.2009, str. 1, z późn. zm.), które podlegają zakupowi

interwencyjnemu, zwanych dalej „zbożami pełnowartościowymi”, z wyłączeniem wykorzystania zbóż  pełnowartościowych  w  odnawialnych  źródłach  energii  wykorzystujących  w  procesie

przetwarzania energię pozyskiwaną z biogazu rolniczego,

 

1. b) innych paliw niż biomasa, biopłyny, biogaz, biogaz rolniczy oraz biomasy zanieczyszczonej w celu zwiększenia jej wartości opałowej lub zawierającej substancje niewystępujące naturalnie w danym rodzaju biomasy,

 

1. c) drewna pełnowartościowego w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 9a ust. 9 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne – w przypadku jednostki wytwórczej, w odniesieniu do której do energii ze źródeł odnawialnych nie zalicza się energii

 

elektrycznej lub ciepła wytworzonego z drewna pełnowartościowego, na zasadach określonych

w tych przepisach;

 

2) do wytworzenia energii elektrycznej z biogazu rolniczego wykorzystano wyłącznie surowce i produkty, o których mowa w art. 3 pkt 20a;

 

3) do wytworzenia energii elektrycznej z biopłynów wykorzystano wyłącznie biomasę;

 

4)     biopłyny    wykorzystane    do    wytworzenia    energii    elektrycznej,    spełniają    kryteria zrównoważonego rozwoju, określone w art. 28b-28bc ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;

 

5) udział wagowy biomasy pochodzącej z upraw energetycznych lub odpadów i pozostałości z produkcji rolnej oraz przemysłu przetwarzającego jej produkty oraz ziaren zbóż innych niż zboża pełnowartościowe, a także części pozostałych odpadów, które ulegają biodegradacji, z wyłączeniem odpadów i pozostałości z produkcji leśnej oraz z przemysłu przetwarzającego jej produkty, w łącznej masie biomasy w ilości określonej we wniosku, o którym mowa w art.

9e ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, dostarczonej do procesu

spalania, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 9 tej ustawy.”; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

 

Art. 9f. uchylony.

 

Art. 9g. 1. Operator systemu przesyłowego i operator systemu dystrybucyjnego są obowiązani do opracowania odpowiednio instrukcji ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej lub instrukcji ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej, zwanych dalej „instrukcjami”.

 

2. Operator systemu przesyłowego i operator systemu dystrybucyjnego informują użytkowników systemu, w formie pisemnej lub za pomocą innego środka komunikowania przyjętego przez operatora systemu, o publicznym dostępie do projektu instrukcji lub jej zmian oraz o możliwości zgłaszania uwag, określając miejsce i termin ich zgłaszania, nie krótszy niż 14 dni od dnia udostępnienia projektu instrukcji lub jej zmian.

 

3. Instrukcje opracowywane dla sieci gazowych określają szczegółowe warunki korzystania z tych sieci przez użytkowników systemu oraz warunki i sposób prowadzenia ruchu, eksploatacji i planowania rozwoju tych sieci, w szczególności dotyczące:

 

1)    przyłączania     sieci     dystrybucyjnych,    urządzeń     odbiorców     końcowych,     połączeń międzysystemowych oraz gazociągów bezpośrednich;

 

2)    wymagań  technicznych  dla  urządzeń,  instalacji  i  sieci  wraz  z  niezbędną  infrastrukturą

pomocniczą;

 

3)    kryteriów bezpieczeństwa funkcjonowania systemu gazowego;

 

4)    współpracy pomiędzy operatorami systemów gazowych;

 

5)    przekazywania  informacji  pomiędzy  przedsiębiorstwami  energetycznymi  oraz  pomiędzy

przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;

 

6)    parametrów jakościowych paliw gazowych i standardów jakościowych obsługi użytkowników

systemu.

 

4. Instrukcje opracowywane dla sieci elektroenergetycznych określają szczegółowe warunki korzystania z tych sieci przez użytkowników systemu oraz warunki i sposób prowadzenia ruchu, eksploatacji i planowania rozwoju tych sieci, w szczególności dotyczące:

 

1)    przyłączania    urządzeń    wytwórczych,    sieci    dystrybucyjnych,    urządzeń    odbiorców końcowych, połączeń międzysystemowych oraz linii bezpośrednich;

 

2)    wymagań  technicznych  dla  urządzeń,  instalacji  i  sieci  wraz  z  niezbędną  infrastrukturą

pomocniczą;

 

3)    kryteriów   bezpieczeństwa    funkcjonowania    systemu    elektroenergetycznego,    w    tym

uzgadniania planów, o których mowa w art. 9c ust. 2 pkt 13;

 

4)    współpracy  między  operatorami  systemów  elektroenergetycznych,  w  tym  w  zakresie koordynowanej sieci 110 kV i niezbędnego układu połączeń sieci oraz zakresu, sposobu i harmonogramu przekazywania informacji;

 

5)    przekazywania  informacji  pomiędzy  przedsiębiorstwami  energetycznymi  oraz  pomiędzy

przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami;

 

6)    parametrów   jakościowych   energii   elektrycznej   i   standardów   jakościowych   obsługi użytkowników systemu;

 

7)    wymagań w zakresie bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej i warunków, jakie muszą zostać spełnione dla jego utrzymania;

 

8)    wskaźników charakteryzujących jakość i niezawodność dostaw energii elektrycznej oraz bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej;

 

9)    niezbędnych    wielkości   rezerw    zdolności    wytwórczych,    przesyłowych    i    połączeń międzysystemowych.

 

5. Operator systemu dystrybucyjnego uwzględnia w instrukcji ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej wymagania określone w opracowanej przez operatora systemu przesyłowego instrukcji ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej.

 

5a. Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego dołącza do instrukcji ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej standardowy profil zużycia wykorzystywany w bilansowaniu handlowym  miejsc  dostarczania  energii  elektrycznej  dla  odbiorców  o  mocy  umownej  nie większej niż 40 kW.

 

6. Instrukcja opracowywana  przez  operatora  systemu  przesyłowego  powinna  także zawierać wyodrębnioną część dotyczącą bilansowania systemu i zarządzania ograniczeniami systemowymi, określającą:

 

1)    warunki,  jakie  muszą  być  spełnione  w  zakresie  bilansowania  systemu  i  zarządzania

ograniczeniami systemowymi;

 

2)    procedury:

 

1. a) zgłaszania i       przyjmowania       przez       operatora       systemu       przesyłowego elektroenergetycznego do realizacji umów sprzedaży oraz programów dostarczania i odbioru energii elektrycznej,

 

1. b) zgłaszania do operatora systemu przesyłowego umów o świadczenie usług przesyłania

paliw gazowych lub energii elektrycznej,

 

1. c) bilansowania systemu, w tym sposób rozliczania kosztów jego bilansowania,

 

1. d) zarządzania ograniczeniami systemowymi,  w  tym  sposób  rozliczania  kosztów  tych

ograniczeń,

 

1. e) awaryjne;

 

3)    sposób  postępowania  w  stanach  zagrożenia  bezpieczeństwa  zaopatrzenia  w  paliwa gazowe lub energię elektryczną;

 

4)    procedury i zakres wymiany informacji niezbędnej do bilansowania systemu i zarządzania ograniczeniami systemowymi;

 

5)    kryteria dysponowania mocą jednostek wytwórczych energii elektrycznej, uwzględniające, w przypadku  elektrowni  jądrowych,  wymagania  w  zakresie  bezpieczeństwa  jądrowego  i ochrony radiologicznej określone przepisami ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe, oraz kryteria zarządzania połączeniami systemów gazowych albo systemów elektroenergetycznych;

 

6)    sposób przekazywania użytkownikom systemu informacji o warunkach świadczenia usług przesłania energii elektrycznej oraz pracy krajowego systemu elektroenergetycznego.

 

6a. Warunki w zakresie bilansowania systemu elektroenergetycznego, o których mowa w ust. 6 pkt 1, powinny umożliwiać dokonywanie zmian grafiku handlowego w dniu jego realizacji oraz bilansowanie tego systemu także przez zmniejszenie poboru energii elektrycznej przez odbiorców niespowodowane wprowadzonymi ograniczeniami, o których mowa w art. 11 ust. 1.

 

7. Operator systemu przesyłowego przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do zatwierdzenia, w drodze decyzji, instrukcję wraz z informacją o zgłoszonych przez użytkowników systemu uwagach oraz sposobie ich uwzględnienia. Operator zamieszcza te dokumenty na swojej stronie internetowej.

 

8. Operator systemu dystrybucyjnego, w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia zatwierdzonej instrukcji, o której mowa w ust. 7, przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do zatwierdzenia, w drodze decyzji, instrukcję wraz z informacją o zgłoszonych przez użytkowników systemu uwagach oraz sposobie ich uwzględnienia. Operator zamieszcza te dokumenty na swojej stronie internetowej.

 

8a. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do instrukcji opracowanej przez operatora, o którym

mowa w art. 9d ust. 7.

 

8b. Operator,  o  którym mowa  w art.  9d  ust.  7,  w terminie  90  dni  od  dnia  ogłoszenia zatwierdzonej instrukcji, o której mowa w ust. 7, zamieszcza na swojej stronie internetowej oraz udostępnia w siedzibie do publicznego wglądu, opracowaną instrukcję wraz z informacją o zgłoszonych przez użytkowników systemu uwagach oraz sposobie ich uwzględnienia.

 

9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki, na koszt właściwego operatora systemu, zatwierdzoną instrukcję.

 

10. 10. Operator systemu przesyłowego i operator systemu dystrybucyjnego zamieszczają na swoich stronach internetowych obowiązujące instrukcje oraz udostępniają je do publicznego wglądu w swoich siedzibach.

 

11. 11. Operator systemu połączonego jest obowiązany do opracowania instrukcji ruchu i eksploatacji sieci przesyłowej oraz instrukcji ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej. Przepisy ust. 2-10 stosuje się odpowiedni

 

12. 12. Użytkownicy systemu, w tym odbiorcy, których urządzenia, instalacje lub sieci są przyłączone do sieci operatora systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego, lub korzystający z usług świadczonych przez tego operatora, są obowiązani stosować się do warunków i wymagań oraz procedur postępowania i wymiany informacji określonych w instrukcji, o której mowa w ust. 1. Instrukcja ta stanowi część umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej lub umowy kompleksowej.

 

Art. 9h.25  26  1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek właściciela sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowej lub instalacji skroplonego gazu ziemnego, wyznacza, w drodze decyzji, na czas określony, operatora systemu przesyłowego, systemu dystrybucyjnego, systemu magazynowania, systemu skraplania gazu ziemnego lub operatora systemu połączonego oraz określa obszar, sieci lub instalacje, na których będzie wykonywana działalność gospodarcza, z zastrzeżeniem ust. 2.

 

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza się jednego operatora systemu przesyłowego gazowego albo jednego operatora systemu połączonego gazowego i jednego operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego albo jednego operatora systemu połączonego elektroenergetycznego.

 

3. Operatorem systemu przesyłowego, systemu dystrybucyjnego, systemu magazynowania paliw gazowych, systemu skraplania gazu  ziemnego  lub  operatorem systemu  połączonego może być:

 

1) właściciel sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowej lub instalacji skroplonego gazu ziemnego, posiadający koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem tej sieci lub instalacji;

 

2)    przedsiębiorstwo   energetyczne   posiadające   koncesję   na   wykonywanie   działalności gospodarczej w zakresie przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii elektrycznej, magazynowania  paliw  gazowych,  skraplania  gazu  ziemnego  i  regazyfikacji  skroplonego gazu ziemnego, z którym właściciel sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowej lub instalacji skroplonego gazu ziemnego zawarł umowę powierzającą temu przedsiębiorstwu pełnienie obowiązków operatora z wykorzystaniem sieci lub instalacji będących jego własnością.

 

3a. Powierzenie pełnienia obowiązków operatora systemu przesyłowego gazowego albo operatora systemu połączonego gazowego na podstawie ust. 3 pkt 2 jest możliwe wyłącznie, jeżeli system przesyłowy, którego dotyczy powierzenie należał w dniu 3 września 2009 r. do przedsiębiorstwa  zintegrowanego  pionowo,  albo  jeżeli  Prezes  Urzędu  Regulacji  Energetyki wydał zgodę na powierzenie przez właściciela sieci przesyłowej pełnienia obowiązków operatora systemu przesyłowego gazowego albo operatora systemu połączonego gazowego na podstawie art. 4i ust. 1.

 

4. Powierzenie pełnienia obowiązków operatora systemu dystrybucyjnego może dotyczyć wykonywania działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji:

 

 

 

25 Patrz art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 22. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne, będące w dniu 3 września 2009 r. właścicielami sieci przesyłowej, zachowują prawo do realizacji umów o świadczenie usług przesyłania paliw gazowych, zawartych przed tym dniem, do czasu ich wygaśnięcia, bez możliwości ich przedłużenia. Czynność prawna mająca na celu przedłużenie terminu obowiązywania tych umów jest nieważna.

2. Przedsiębiorstwa energetyczne informują Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o umowach, o

których mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.”.

 

26 Patrz art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych  ustaw  (Dz.  U.  z  2013  r.  poz.  984),  zgodnie  z  którym:  „Art. 23. Do  umów  o  powierzenie wykonywania obowiązków operatora systemu przesyłowego gazowego albo operatora systemu połączonego gazowego, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe, do czasu wygaśnięcia umów, o których mowa w art. 22 niniejszej ustawy.”.

 

1) energii elektrycznej, jeżeli liczba odbiorców przyłączonych do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w ust. 1, jest nie większa niż sto tysięcy, albo

 

2)  gazu ziemnego, jeżeli liczba odbiorców przyłączonych do sieci gazowej jest nie większa niż sto tysięcy i sprzedaż paliw gazowych nie przekracza 150 mln m3 w ciągu roku.

 

5. Umowa, o której mowa w ust. 3 pkt 2, powinna w szczególności określać:

 

1) obszar, na którym operator systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego, lub systemu magazynowania paliw gazowych, lub systemu skraplania gazu ziemnego, lub systemu połączonego będzie wykonywał działalność gospodarczą;

 

2) zasady realizacji obowiązków, o których mowa w art. 9c, w szczególności obowiązków powierzonych do wykonywania bezpośrednio operatorowi systemu dystrybucyjnego, lub operatorowi systemu magazynowania paliw gazowych, lub operatorowi systemu skraplania gazu ziemnego, lub operatorowi systemu połączonego.

 

6. Właściciel, o  którym  mowa  w  ust.  1,  występuje  z  wnioskiem  do  Prezesa  Urzędu

Regulacji Energetyki o wyznaczenie:

 

1)  operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu połączonego, w terminie 30 dni od dnia uzyskania przez przedsiębiorstwo energetyczne certyfikatu niezależności, o którym mowa w art. 9h1 ust. 1, albo od dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 9h1 ust. 6;

 

2)  operatora systemu dystrybucyjnego, operatora systemu magazynowania paliw gazowych lub operatora systemu skraplania gazu ziemnego, w terminie 30 dni od dnia:

 

1. a) doręczenia decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o udzieleniu temu właścicielowi koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem tych sieci lub instalacji, albo

 

1. b) w którym właściciel zawarł umowę o powierzenie wykonywania obowiązków operatora z przedsiębiorstwem, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, w odniesieniu do sieci lub instalacji będących jego własnością.

 

7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, wyznaczając operatora zgodnie z ust. 1, bierze pod

uwagę odpowiednio jego:

 

1)  efektywność ekonomiczną;

 

2)  skuteczność zarządzania systemami gazowymi lub systemami elektroenergetycznymi;

 

3)  bezpieczeństwo dostarczania paliw gazowych lub energii elektrycznej;

 

4)  spełnianie przez operatora warunków i kryteriów niezależności, o których mowa w art. 9d

ust. 1-2;

 

5)  okres obowiązywania koncesji;

 

6) zdolność do wypełniania obowiązków wynikających z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)  nr  715/2009  z  dnia  13  lipca  2009  r.  w  sprawie  warunków  dostępu  do  sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (Dz. Urz. UE L 211 z 14.08.2009, str. 36, z późn. zm.).

 

8. Prezes Urzędu   Regulacji   Energetyki   odmawia   wyznaczenia   operatorem   systemu przesyłowego,   operatorem   systemu   połączonego,   operatorem   systemu   dystrybucyjnego,

 

operatorem systemu magazynowania paliw gazowych lub operatorem systemu skraplania gazu ziemnego przedsiębiorstwo energetyczne określone we wniosku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli odpowiednio:

 

1)  przedsiębiorstwo to nie dysponuje odpowiednimi środkami ekonomicznymi lub technicznymi;

 

2)  przedsiębiorstwo to nie gwarantuje skutecznego zarządzania systemem;

 

3)  przedsiębiorstwo  to  nie  spełnia  warunków  i  kryteriów  niezależności,  o  których  mowa

w art. 9d ust. 1-2, z zastrzeżeniem art. 9d ust. 7;

 

4)  nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 9k;

 

5)  przedsiębiorstwo  to  nie  wykazało  zdolności  do  wypełniania  obowiązków  wynikających z rozporządzeń, o których mowa w ust. 7 pkt 6;

 

6)  umowa, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie zapewnia operatorowi systemu przesyłowego lub operatorowi systemu połączonego możliwości wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 9c i w art. 16 ust. 2;

 

7)  właściciel sieci przesyłowej nie wykazał zdolności do realizacji obowiązków, o których mowa

w ust. 11 i 12.

 

9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki z urzędu wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na przesyłanie lub dystrybucję paliw gazowych albo energii elektrycznej, magazynowanie paliw gazowych lub skraplanie gazu ziemnego i regazyfikację skroplonego gazu ziemnego, operatorem odpowiednio systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego, lub systemu magazynowania, lub systemu skraplania gazu ziemnego, w przypadku gdy:

 

1) właściciel, o którym mowa w ust. 1, nie złożył wniosku o wyznaczenie operatora systemu gazowego lub operatora systemu elektroenergetycznego, który wykonywałby działalność gospodarczą, korzystając z jego sieci lub instalacji;

 

2) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmówił wyznaczenia operatora, który wykonywałby działalność gospodarczą, korzystając z sieci lub instalacji określonej we wniosku, o którym mowa w ust. 1.

 

10. 10. Wydając decyzję, o której mowa w 9, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki określa obszar, instalacje lub sieci, na których operator będzie wykonywał działalność gospodarczą, warunki realizacji kryteriów niezależności, o których mowa w art. 9d ust. 1 – 2, niezbędne do realizacji zadań operatorów systemów, o których mowa w art. 9c.

 

11. 11. Właściciel sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowej lub instalacji skroplonego gazu ziemnego jest obowiązany udostępniać operatorowi, wyznaczonemu zgodnie z ust. 1 lub 9, informacje oraz dokumenty niezbędne do realizacji zadań operatora oraz współdziałać z tym operatorem.

 

12. 12. Właściciel sieci przesyłowej gazowej w przypadku, o którym mowa w 3 pkt 2, jest obowiązany do:

 

1)  uzgodnienia z operatorem zasad finansowania inwestycji związanych z systemem, którego jest właścicielem, określonych w planie, o którym mowa w art. 16 ust. 2;

 

2)  finansowania inwestycji, o których mowa w pkt 1, lub wyrażenia zgody na ich finansowanie przez operatora lub inny podmiot, po uzgodnieniu, o którym mowa w art. 16 ust. 13;

 

3)  przyjęcia na siebie odpowiedzialności związanej z majątkiem zarządzanym przez operatora,

z wyłączeniem odpowiedzialności wynikającej z realizacji zadań przez operatora;

 

4)  udzielenia gwarancji niezbędnych do uzyskania finansowania inwestycji, o których mowa w pkt 1, z wyjątkiem tych inwestycji, w których właściciel systemu wyraził zgodę na ich finansowanie przez operatora lub inny podmiot.

 

13. W przypadku powierzenia pełnienia obowiązków operatora systemu przesyłowego na podstawie ust. 3 pkt 2 lub wyznaczenia operatora systemu przesyłowego na podstawie ust. 9, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest uprawniony do przeprowadzenia kontroli w zakresie wypełniania przez właściciela sieci przesyłowej lub operatora systemu przesyłowego obowiązków, o których mowa w ust. 11 i 12, w art. 9c oraz w art. 16. Do kontroli nie stosuje się przepisów art. 79 ust. 1 i ust. 4-7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, 675 i 983), zwanej dalej „ustawą o swobodzie działalności gospodarczej”.

 

Art. 9h1. 1.27 Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wyznaczyć operatorem systemu przesyłowego lub operatorem systemu połączonego wyłącznie przedsiębiorstwo energetyczne, które uzyskało certyfikat spełniania kryteriów niezależności, o których mowa w art. 9d ust. 1a, zwany dalej „certyfikatem niezależności”, albo w przypadku wskazanym w ust. 6.

 

2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przyznaje certyfikat niezależności:

 

1) na wniosek właściciela sieci przesyłowej, o którym mowa w art. 9h ust. 3 pkt 1, albo przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 9h ust. 3 pkt 2, złożony w terminie

30 dni od dnia:

 

1. a) doręczenia decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o udzieleniu temu właścicielowi koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem tych sieci lub instalacji, albo

 

1. b) w którym właściciel zawarł umowę o powierzenie wykonywania obowiązków operatora z przedsiębiorstwem energetycznym, o którym mowa w art. 9h 3 pkt 2, w odniesieniu do sieci lub instalacji będących jego własnością;

 

2)  z urzędu, w przypadku braku wniosku, o którym mowa w pkt 1;

 

3)  na wniosek Komisji Europejskiej.

 

3. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przed przyznaniem certyfikatu niezależności zajmuje stanowisko w sprawie jego przyznania i przekazuje je Komisji Europejskiej wraz z wnioskiem o wydanie opinii w sprawie spełniania warunków i kryteriów niezależności, o których mowa w art.

9d ust. 1a.

 

4. Jeżeli Komisja Europejska nie wyda opinii, o której mowa w ust. 3, w terminie:

 

1)  dwóch miesięcy od dnia wystąpienia o jej wydanie,

 

 

 

 

 

 

27 Patrz: art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 14. 1. Właściciel sieci przesyłowej lub przedsiębiorstwo energetyczne, o których mowa w art. 9h1 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, są obowiązani wystąpić z wnioskiem o wydanie certyfikatu niezależności, o którym mowa w art. 9h1 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Pozostają w mocy decyzje o wyznaczeniu operatora systemu przesyłowego wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.”.

 

2)  czterech miesięcy od dnia wystąpienia o jej wydanie – w przypadku zwrócenia się Komisji Europejskiej do Agencji, danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego zainteresowanego podmiotu z wnioskiem o zajęcie stanowiska

 

–     przyjmuje się, że opinia Komisji Europejskiej jest pozytywna.

 

5. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki po stwierdzeniu, że przedsiębiorstwo energetyczne spełnia kryteria niezależności, o których mowa w art. 9d ust. 1a, przyznaje temu przedsiębiorstwu, w drodze decyzji, certyfikat niezależności, w terminie dwóch miesięcy od dnia wydania opinii, o której mowa w ust. 3, albo od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.

 

6. Jeżeli Prezes Urzędu Regulacji Energetyki nie wyda decyzji, o której mowa w ust. 5, w terminie 2 miesięcy od dnia wydania przez Komisję Europejską pozytywnej opinii albo od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4, przyjmuje się, że certyfikat niezależności został przyznany.

 

7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przyznaje certyfikat niezależności przedsiębiorstwu energetycznemu, z którym właściciel sieci przesyłowej zawarł umowę o powierzenie wykonywania obowiązków operatora systemu przesyłowego gazowego albo operatora systemu połączonego gazowego, jeżeli:

 

1)  przedsiębiorstwo to spełnia kryteria niezależności, o których mowa w art. 9d ust. 1a;

 

2)  przedsiębiorstwo to wykazało zdolność do wypełniania obowiązków wynikających z art. 9c oraz rozporządzenia, o którym mowa w art. 9h ust. 7 pkt 6, w tym dysponuje odpowiednimi środkami ekonomicznymi i technicznymi;

 

3)  umowa, o której mowa w art. 9h ust. 3 pkt 2, zapewnia temu przedsiębiorstwu wykonywanie obowiązków, o których mowa w art. 9c i w art. 16 ust. 2;

 

4)  właściciel sieci przesyłowej wykazał zdolność do wykonywania obowiązków, o których mowa

w art. 9h ust. 11 i 12.

 

8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o przyznaniu certyfikatu niezależności, o odmowie przyznania certyfikatu niezależności, albo w przypadku wskazanym w ust. 6.

 

9. Decyzję, o której mowa w ust. 5, wraz z opinią Komisji Europejskiej, Prezes Urzędu

Regulacji Energetyki niezwłocznie ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.

 

10. Przedsiębiorstwo energetyczne, któremu  przyznano  certyfikat  niezależności  albo  w przypadku wskazanym w ust. 6, jest obowiązane poinformować Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o planowanych transakcjach lub działaniach, które mogą mieć wpływ na spełnianie przez to przedsiębiorstwo kryteriów niezależności, w terminie 14 dni od dnia podjęcia decyzji lub powzięcia wiadomości o tych transakcjach lub działaniach.

 

11. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki sprawdza spełnianie przez operatora, o którym mowa w ust. 1, kryteriów niezależności:

 

1)  po przekazaniu przez tego operatora informacji, o której mowa w ust. 10;

 

2)  z  urzędu,  w  przypadku  powzięcia  uzasadnionych  wątpliwości  co  do  spełniania  tych

kryteriów;

 

3)  na uzasadniony wniosek Komisji Europejskiej.

 

12. W przypadku   odmowy   wydania   certyfikatu   niezależności   lub   stwierdzenia,   po sprawdzeniu, o którym mowa w ust. 11, że operator systemu przesyłowego albo systemu połączonego nie spełnia kryteriów niezależności, o których mowa w art. 9d ust. 1a, lub kryteriów

 

o których mowa w ust. 7, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki określa w drodze decyzji kryteria, które nie są spełnione oraz wyznacza termin na podjęcie działań mających na celu spełnienie tych kryteriów. W przypadku niepodjęcia działań w wyznaczonym terminie, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może uchylić decyzję o wyznaczeniu tego przedsiębiorstwa operatorem.

 

Art. 9h2. 1. W przypadku:

 

1) gdy o przyznanie certyfikatu niezależności wystąpi właściciel sieci przesyłowej lub przedsiębiorstwo energetyczne, na które podmiot z państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wywiera decydujący wpływ, o którym mowa w art. 9d ust. 1c,

 

2)  wystąpienia okoliczności, w wyniku których podmiot, o którym mowa w pkt 1, może wywierać decydujący wpływ, o którym mowa w art. 9d ust. 1c, na operatora systemu przesyłowego albo na sieć przesyłową

 

–     Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie czterech miesięcy od dnia złożenia wniosku o przyznanie certyfikatu niezależności lub wystąpienia okoliczności, przekazuje Komisji Europejskiej stanowisko wraz z wnioskiem o wydanie opinii w sprawie spełniania przez właściciela sieci przesyłowej lub przedsiębiorstwo energetyczne wymagań określonych w art. 9d ust. 1 i 1a oraz wpływu przyznania im certyfikatu niezależności na bezpieczeństwo dostaw paliw gazowych lub energii elektrycznej w Unii Europejskiej.

 

2. Prezes Urzędu Regulacji  Energetyki  przed  przyznaniem  certyfikatu  niezależności występuje do ministra właściwego do spraw zagranicznych o opinię dotyczącą:

 

1) praw i obowiązków Unii Europejskiej wobec państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wynikających z prawa międzynarodowego, w tym również z umów zawartych pomiędzy Unią Europejską a jednym lub większą liczbą tych państw dotyczących dostaw paliw gazowych lub energii elektrycznej;

 

2)  praw i obowiązków Rzeczypospolitej Polskiej wobec państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wynikających z umów zawartych z tym państwem, w takim zakresie w jakim są one zgodne z prawem Unii Europejskiej;

 

3)  innych okoliczności mających wpływ na bezpieczeństwo dostaw paliw gazowych lub energii

elektrycznej, dotyczących państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

 

3. Minister właściwy do spraw zagranicznych przedstawia opinię, o której mowa w ust. 2, w terminie 21 dni od dnia otrzymania wystąpienia o jej przedstawienie.

 

4. Jeżeli Komisja Europejska nie wyda opinii, o której mowa w ust. 1, w terminie:

 

1)  dwóch miesięcy od dnia wystąpienia o jej wydanie albo

 

2)  czterech miesięcy od dnia wystąpienia o jej wydanie – w przypadku zwrócenia się Komisji Europejskiej do Agencji, danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego zainteresowanego podmiotu z wnioskiem o zajęcie stanowiska

 

–    przyjmuje się, że opinia Komisji Europejskiej jest pozytywna.

 

5. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawia przyznania certyfikatu niezależności w

przypadku, gdy nie wykazano, że:

 

1)  właściciel sieci przesyłowej lub przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1 pkt

1, spełnia wymagania określone w art. 9d ust. 1 i 1a;

 

2)  przyznanie  certyfikatu  niezależności  nie  spowoduje  zagrożenia  bezpieczeństwa  dostaw paliw gazowych lub energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

 

6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawiając przyznania certyfikatu niezależności w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, bierze pod uwagę opinię, o której mowa w ust. 2.

 

7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, biorąc pod uwagę opinię Komisji Europejskiej, o której mowa w ust. 1, w drodze decyzji, przyznaje albo odmawia przyznania certyfikatu niezależności, w terminie dwóch miesięcy od dnia wydania opinii, o której mowa w ust. 1, albo od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4, oraz niezwłocznie powiadamia o tej decyzji Komisję Europejską.

 

8. Decyzję, o której mowa w ust. 7, wraz z opinią Komisji Europejskiej, Prezes Urzędu

Regulacji Energetyki niezwłocznie ogłasza w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.

 

9. Operator systemu przesyłowego  niezwłocznie  informuje  Prezesa  Urzędu  Regulacji

Energetyki o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

 

Art. 9i. 1. Sprzedawców z urzędu wyłania Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w drodze przetargu.   W   przetargu   mogą   uczestniczyć   przedsiębiorstwa   energetyczne   posiadające koncesje na obrót paliwami gazowymi lub energią elektryczną.

 

2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza, organizuje i przeprowadza przetarg.

 

3. W ogłoszeniu o przetargu określa się:

 

1)    zakres usług kompleksowych będących przedmiotem przetargu;

 

2)    nazwę i siedzibę operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego

oraz obszar, dla którego będzie wyłoniony sprzedawca z urzędu;

 

3)    miejsce i termin udostępnienia dokumentacji przetargowej.

 

4. Ogłoszenie o  przetargu  Prezes  Urzędu  Regulacji  Energetyki  publikuje  w  Biuletynie

Urzędu Regulacji Energetyki.

 

5. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki określa w dokumentacji przetargowej warunki, jakie powinno spełniać przedsiębiorstwo energetyczne uczestniczące w przetargu, oraz wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta, a także kryteria oceny ofert; w dokumentacji przetargowej mogą być określone warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług kompleksowych przez sprzedawcę z urzędu.

 

6. Określając w dokumentacji przetargowej kryteria oceny ofert oraz dokonując wyboru

oferty na sprzedawcę z urzędu, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki kieruje się:

 

1)    doświadczeniem   oferenta   i   efektywnością   ekonomiczną   wykonywanej   przez   niego działalności gospodarczej;

 

2)    warunkami  technicznymi  oraz  wysokością  środków  finansowych,  jakie  posiada  oferent,

niezbędnymi do realizacji zadań sprzedawcy z urzędu.

 

7. Dokumentacja przetargowa jest udostępniana za opłatą, która nie może przekroczyć kosztów wykonania dokumentacji; opłata jest pobierana przez Urząd Regulacji Energetyki.

 

8. Prezes Urzędu  Regulacji  Energetyki,  w  drodze  decyzji,  unieważnia  przetarg,  jeżeli

zostały rażąco naruszone przepisy prawa.

 

9. Prezes Urzędu    Regulacji    Energetyki    uznaje,    w   drodze    decyzji,    przetarg    za

nierozstrzygnięty, jeżeli:

 

1)    żaden z uczestników nie spełnił warunków uczestnictwa w przetargu;

 

2)    w terminie wskazanym w dokumentacji przetargowej do przetargu nie przystąpiło żadne przedsiębiorstwo energetyczne.

 

10. 10. W przypadku niewyłonienia w drodze przetargu sprzedawcy z urzędu, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki,  na  okres  12  miesięcy,  wyznacza  z  urzędu,  w drodze  decyzji,  tego sprzedawcę, biorąc pod uwagę możliwość wypełnienia przez niego obowiązków określonych w ustawie, oraz określa obszar wykonywania przez niego działalności gospodarczej.

 

11. Po wyłonieniu, w drodze przetargu, lub wyznaczeniu sprzedawcy z urzędu, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki dokonuje zmian w koncesji udzielonej przedsiębiorstwu energetycznemu wyłonionemu lub wyznaczonemu na tego sprzedawcę, określając w niej:

 

1)    warunki    wykonywania    działalności     gospodarczej     w    zakresie     świadczenia    usług

kompleksowych;

 

2)    przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej, będące operatorem systemu, do którego są przyłączeni odbiorcy paliw  gazowych  lub  energii  elektrycznej  w  gospodarstwie  domowym  niekorzystającym z prawa wyboru sprzedawcy.

 

12.28 Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, tryb ogłaszania przetargu zapewniający właściwe poinformowanie o przetargu podmiotów nim zainteresowanych oraz szczegółowe wymagania co do zawartości dokumentacji przetargowej, a także warunki i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu, kierując się potrzebą zapewnienia przejrzystych warunków i kryteriów przetargu oraz równoprawnego traktowania jego uczestników.

 

Art. 9j. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w źródłach przyłączonych do sieci, uwzględniając możliwości techniczne, jeżeli jest to konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, a w szczególności zapewnienia jakości   dostarczanej   energii,   ciągłości   i   niezawodności   jej   dostarczania   lub   uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób lub strat materialnych, jest obowiązane do:

 

1)   wytwarzania energii elektrycznej lub pozostawania w gotowości do jej wytwarzania;

 

2)  utrzymywania  rezerw  mocy  wytwórczych  lub  zapewnienia  innych  usług  systemowych, w wysokości i w sposób określony w umowie zawartej z operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego;

 

3) utrzymywania zdolności źródeł do wytwarzania energii elektrycznej w ilości i jakości wynikającej z zawartych umów sprzedaży oraz umów o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej;

 

4)  współpracy z operatorem systemu elektroenergetycznego, do którego sieci źródło jest przyłączone, w szczególności do przekazywania temu operatorowi niezbędnych informacji o stanie urządzeń  wytwórczych i  wykonywania  jego poleceń,  na zasadach i warunkach określonych w ustawie, przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3, instrukcji, o której mowa w art. 9g ust. 1, i umowie zawartej z operatorem systemu elektroenergetycznego.

 

2. W celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego wydaje, stosownie do planów działania, procedur i planów wprowadzania ograniczeń, o których mowa

 

 

28 Patrz rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 lutego 2006 r. w sprawie przetargu na wyłonienie

sprzedawców z urzędu dla paliw gazowych lub energii elektrycznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 30, poz. 209).

 

w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 3 i art. 11 ust. 6, instrukcji, o której mowa w art.

9g  ust.  1,  oraz  postanowień  umów  o  świadczenie  usług  przesyłania  energii  elektrycznej

zawartych z użytkownikami systemu, w tym z odbiorcami, polecenia dyspozytorskie wytwórcy,

operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego oraz odbiorcom.

 

3. Podczas wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej polecenia operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego są nadrzędne wobec poleceń operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego.

 

4. Przedsiębiorstwo energetyczne,  o  którym  mowa  w ust.  1,  jest  obowiązane  do uzgadniania   z operatorem   systemu   przesyłowego   elektroenergetycznego   lub   systemu połączonego elektroenergetycznego planowanych postojów związanych z remontem jednostek wytwórczych, o których mowa w art. 9c ust. 2 pkt 6.

 

5. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane niezwłocznie zgłosić operatorowi systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego dane o ograniczeniach możliwości wytwarzania energii elektrycznej lub ubytkach mocy jednostek wytwórczych, o których mowa w art. 9c ust. 2 pkt 6, w stosunku do możliwości wytwarzania lub mocy osiągalnej wynikających z aktualnego stanu technicznego tych jednostek, wraz z podaniem przyczyn tych ograniczeń lub ubytków.

 

6. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w jednostce wytwórczej przyłączonej do sieci przesyłowej lub koordynowanej sieci 110 kV jest obowiązane udostępniać informacje niezbędne operatorowi systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatorowi systemu połączonego elektroenergetycznego do zapewnienia bezpieczeństwa pracy krajowego systemu elektroenergetycznego oraz wypełnienia obowiązków, o których mowa w art. 9c ust. 2 pkt 12.

 

Art. 9k. Operator systemu przesyłowego działa w formie spółki akcyjnej, której jedynym akcjonariuszem jest Skarb Państwa.

 

Art. 9l. 1. Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji jest   świadectwo   pochodzenia   tej   energii,   zwane   dalej   „świadectwem   pochodzenia   z kogeneracji”. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji wydaje się oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji:

 

1)  opalanej paliwami gazowymi lub o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej źródła poniżej

1 MW;

 

1a)  opalanej  metanem  uwalnianym  i  ujmowanym  przy  dołowych  robotach  górniczych  w czynnych, likwidowanych lub zlikwidowanych kopalniach węgla kamiennego lub gazem uzyskiwanym z przetwarzania biomasy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1643 oraz z

2015 r. poz. 151), zwanej dalej „ustawą o biokomponentach i biopaliwach ciekłych”;

 

2) innej niż wymienionej w pkt 1 i 1a.

 

1a. W jednostce kogeneracji, w której są spalane paliwa gazowe lub metan uwalniany i ujmowany przy dołowych robotach górniczych w czynnych, likwidowanych lub zlikwidowanych kopalniach węgla kamiennego lub gaz uzyskiwany z przetwarzania biomasy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych wspólnie z innymi paliwami, do energii elektrycznej wytwarzanej w wysokosprawnej kogeneracji:

 

1)  w jednostce kogeneracji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zalicza się część energii elektrycznej odpowiadającą udziałowi energii chemicznej paliwa gazowego,

 

2)  w jednostce kogeneracji, o której mowa w ust. 1 pkt 1a, zalicza się część energii elektrycznej odpowiadającą udziałowi energii chemicznej metanu uwalnianego i ujmowanego przy dołowych robotach górniczych w czynnych, likwidowanych lub zlikwidowanych kopalniach węgla kamiennego lub gazu uzyskiwanego z przetwarzania biomasy w rozumieniu art. 2 ust.

1 pkt 2 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych

 

–  w energii chemicznej paliw zużywanych do wytwarzania energii, obliczaną na podstawie rzeczywistych wartości opałowych tych paliw.

 

1b. Dla jednostki energii elektrycznej wyprodukowanej w wysokosprawnej kogeneracji, o

której mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a, wydaje się tylko jedno świadectwo pochodzenia z kogeneracji.

 

2. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji określa w szczególności:

 

1)    nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii

elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji;

 

2)    lokalizację, typ i moc zainstalowaną elektryczną jednostki kogeneracji, w której energia

elektryczna została wytworzona;

 

3)    ilość,  rodzaj  i  średnią  wartość  opałową  paliw,  z  których  została  wytworzona  energia

elektryczna i ciepło w jednostce kogeneracji;

 

4)    ilość ciepła użytkowego w kogeneracji i sposoby jego wykorzystania;

 

5)   dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia z kogeneracji,

wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w określonej jednostce kogeneracji;

 

6)   okres, w którym została wytworzona energia elektryczna w wysokosprawnej kogeneracji;

 

7)    ilość zaoszczędzonej energii pierwotnej wyrażoną w procentach, kwalifikującą do uznania energii elektrycznej za wytworzoną w wysokosprawnej kogeneracji;

 

8)  kwalifikację jednostki kogeneracji do jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 1a albo pkt 2.

 

3. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji, złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego, na którego obszarze działania znajduje się jednostka kogeneracji określona we wniosku, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wydawania świadectw pochodzenia z kogeneracji stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń.

 

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:

 

1)    nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii

elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji;

 

2)   określenie lokalizacji, typu i mocy zainstalowanej elektrycznej jednostki kogeneracji, w której energia elektryczna została wytworzona;

 

3)   określenie rodzaju i średniej wartości opałowej paliw, z których została wytworzona energia elektryczna i ciepło w jednostce kogeneracji, oraz ilości tych paliw ustalone na podstawie pomiarów dokonanych za pomocą oznaczonych urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych;

 

4)     określenie,  na  podstawie  pomiarów  dokonanych  za  pomocą  oznaczonych  urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych,  ilości  ciepła  użytkowego  w  kogeneracji,  z  podziałem  na sposoby jego wykorzystania;

 

5)     określenie,  na  podstawie  pomiarów  dokonanych  za  pomocą  oznaczonych  urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w danej jednostce kogeneracji;

 

6)    określenie okresu, w którym została wytworzona energia elektryczna w wysokosprawnej kogeneracji;

 

7)   określenie ilości energii pierwotnej wyrażonej w procentach, która została zaoszczędzona, kwalifikującej do uznania energii elektrycznej za wytworzoną w wysokosprawnej kogeneracji obliczonej na podstawie referencyjnych wartości dla wytwarzania rozdzielonego;

 

8)    informacje o spełnieniu warunków uprawniających do wydania świadectwa pochodzenia z kogeneracji dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, 1a albo w pkt 2;

 

9)    (uchylony).

 

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest sporządzany na podstawie danych dotyczących wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji, obejmującego jeden lub więcej następujących po   sobie   miesięcy   kalendarzowych   danego   roku   kalendarzowego   oraz planowanej w tym roku średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji.

 

6. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji przedkłada operatorowi systemu elektroenergetycznego w terminie do 14. dnia następnego miesiąca po zakończeniu okresu wytworzenia energii elektrycznej objętej tym wnioskiem.

 

7. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest składany za okres:

 

1)    roku kalendarzowego należy dołączyć do niego sprawozdanie, o którym mowa w ust. 10, sporządzone na podstawie uzyskanej w tym okresie rzeczywistej średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji;

 

2)   krótszy niż określony w pkt 1 – dane ilościowe zawarte w tym wniosku podaje się łącznie za okres objęty tym wnioskiem, z podziałem na poszczególne miesiące.

 

8. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, wraz z potwierdzeniem danych dotyczących ilości energii elektrycznej określonych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, o których mowa w ust. 4 pkt 5.

 

9. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmawia wydania świadectwa pochodzenia z kogeneracji, jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 3, został przedłożony operatorowi systemu elektroenergetycznego po upływie  terminu,  o  którym  mowa  w ust.  6.  Odmowa  wydania świadectwa pochodzenia z kogeneracji następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

 

10. 10. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 3, przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do dnia 15 lutego każdego roku sprawozdanie zawierające dane, o których mowa w 4, dotyczące jednostki kogeneracji za okres poprzedniego roku kalendarzowego, określone na podstawie rzeczywistej średniorocznej sprawności przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło użytkowe w kogeneracji; do wniosku należy dołączyć schemat zespołu urządzeń wchodzących w skład jednostki kogeneracji.

 

11. 11. Wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w 10, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki:

 

1)   opinię akredytowanej jednostki, o której mowa w ust. 16, sporządzaną na podstawie badania przeprowadzonego w przedsiębiorstwie energetycznym dla danej jednostki kogeneracji, stwierdzającą prawidłowość danych zawartych w sprawozdaniu oraz zasadność składania wniosku o wydanie świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii elektrycznej wytworzonej w poprzednim roku kalendarzowym, oraz

 

2)    wniosek o wydanie odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii elektrycznej,  w  przypadku  wystąpienia  niedoboru  ilości  energii  elektrycznej  wynikającej z wydanych temu przedsiębiorstwu świadectw pochodzenia z kogeneracji w stosunku do rzeczywistej ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji przez daną jednostkę kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym i  wykazanej  w sprawozdaniu, lub

 

3)    wniosek o umorzenie odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia z kogeneracji dla energii elektrycznej,  w  przypadku  wystąpienia  nadwyżki  ilości  energii  elektrycznej  wynikającej z wydanych temu przedsiębiorstwu świadectw pochodzenia z kogeneracji w stosunku do rzeczywistej ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji przez daną jednostkę kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym i wykazanej w spra- wozdaniu; tak umorzone świadectwa pochodzenia z kogeneracji nie stanowią podstawy do rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1.

 

12. 12. Do wydawania świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w 11 pkt 2,

przepisy ust. 1-4, 6, 8 i 9 stosuje się odpowiednio.

 

13. 13. Do umarzania świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w 11 pkt 3,

przepisy art. 9m ust. 8-12 stosuje się odpowiednio.

 

14. 14. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki umarza świadectwo pochodzenia z kogeneracji wydane dla energii elektrycznej, o której mowa w art. 9a ust. 8d.

 

15. 15. Do świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w ust. 14, przepisów art. 9m nie stosuje się.

 

16. Polskie Centrum Akredytacji przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, na jego wniosek, wykaz akredytowanych jednostek, które zatrudniają osoby o odpowiednich kwalifikacjach technicznych z zakresu kogeneracji oraz zapewniają niezależność w przedstawianiu wyników badań, o których mowa w ust. 11 pkt 1, a także przekazuje informacje o jednostkach, którym udzielono akredytacji, ograniczono zakres akredytacji, zawieszono lub cofnięto akredytację.

 

Art. 9m. 1. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

 

2. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji powstają z chwilą zapisania świadectwa, na podstawie informacji o wydanych świadectwach pochodzenia z kogeneracji, o której mowa w ust. 12, po raz pierwszy na koncie ewidencyjnym w rejestrze świadectw pochodzenia z kogeneracji prowadzonym przez podmiot, o którym mowa w ust. 4, i przysługują osobie będącej posiadaczem tego konta.

 

3. Przeniesienie   praw   majątkowych   wynikających   ze   świadectwa   pochodzenia   z kogeneracji następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw pochodzenia z kogeneracji.

 

4. Rejestr świadectw pochodzenia z kogeneracji prowadzi podmiot prowadzący:

 

1) giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych

lub

 

2) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

 

– organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw pochodzenia.

 

5. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany prowadzić rejestr świadectw pochodzenia z kogeneracji w sposób zapewniający:

 

1)  identyfikację  podmiotów,  którym  przysługują  prawa  majątkowe  wynikające  ze  świadectw

pochodzenia z kogeneracji;

 

2) identyfikację przysługujących praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz odpowiadającej tym prawom ilości energii elektrycznej;

 

3) zgodność ilości energii elektrycznej objętej zarejestrowanymi świadectwami pochodzenia z kogeneracji z ilością energii elektrycznej odpowiadającą prawom majątkowym wynikającym z tych świadectw.

 

6. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany na wniosek odbiorcy przemysłowego, przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego, o których mowa w art. 9a ust. 2, lub innego podmiotu, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji, wydać dokument stwierdzający prawa majątkowe wynikające z tych świadectw przysługujące wnioskodawcy i odpowiadającą tym prawom ilość energii elektrycznej.

 

7. Wpis do rejestru świadectw pochodzenia z kogeneracji oraz dokonane zmiany w rejestrze podlegają opłacie w wysokości odzwierciedlającej koszty prowadzenia rejestru.

 

8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek odbiorcy przemysłowego, przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego, o których mowa w art. 9a ust. 2, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji, umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub części.

 

9. Towarowy dom maklerski lub dom maklerski, wykonując obowiązek, o którym mowa w art. 9a ust. 1, w odniesieniu do transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych, może złożyć wniosek do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o umorzenie świadectw pochodzenia z kogeneracji należących do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, o ile dołączy pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski.

 

10. 10. Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia z kogeneracji wygasają z chwilą jego umorzeni

 

11. 11. Odbiorca  przemysłowy,   przedsiębiorstwo   energetyczne,   odbiorca  końcowy  oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w art. 9a 2, wraz z wnioskiem o umorzenie świadectw pochodzenia z kogeneracji jest obowiązany złożyć do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dokument, o którym mowa w ust. 6.

 

12. 12. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje informacje o wydanych i umorzonych świadectwach pochodzenia z kogeneracji podmiotowi prowadzącemu rejestr tych świadectw, o którym mowa w 4.

 

13. 13. Prawom majątkowym wynikającym ze świadectw pochodzenia z kogeneracji odpowiada określona ilość energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji, wyrażona z dokładnością do jednej kWh.

 

14. 14. Świadectwo pochodzenia z kogeneracji umorzone przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego, wydane dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostce kogeneracji w poprzednim roku kalendarzowym, jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1, w poprzednim roku kalendarzowym.

 

Art. 9n. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, co cztery lata, sporządza raport oceniający postęp osiągnięty w zwiększaniu udziału energii elektrycznej wytwarzanej w wysokosprawnej kogeneracji w całkowitej krajowej produkcji energii elektrycznej i przedkłada go Komisji Europejskiej w terminie przez nią wyznaczonym.

 

2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, raport, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 21 lutego danego roku, w którym występuje obowiązek sporządzenia raportu.

 

3. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje Komisję Europejską o podjętych działaniach ułatwiających dostęp do systemu elektroenergetycznego przedsiębiorstwom energetycznym zajmującym się wytwarzaniem energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostkach kogeneracji o mocy elektrycznej zainstalowanej poniżej 1 MW.

 

Art. 9o. 1. Potwierdzeniem wytworzenia biogazu rolniczego oraz wprowadzenia go do sieci

dystrybucyjnej   gazowej   jest   świadectwo   pochodzenia   biogazu   rolniczego,   zwane   dalej

„świadectwem pochodzenia biogazu”.

 

2. Świadectwo pochodzenia biogazu zawiera:

 

1)  nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem biogazu

rolniczego;

 

2)  określenie lokalizacji i znamionowej wydajności instalacji, w której biogaz rolniczy został

wytworzony;

 

3)   dane dotyczące ilości biogazu rolniczego objętego świadectwem pochodzenia biogazu;

 

4)       dane  dotyczące  ekwiwalentnej  ilości  energii  elektrycznej  wytworzonej  w  odnawialnych źródłach  energii,  obliczonej  w  sposób  określony  w  przepisach  wydanych  na  podstawie art. 9a ust. 11;

 

5)   określenie okresu, w którym biogaz rolniczy został wytworzony.

 

3. Świadectwo pochodzenia  biogazu  wydaje  Prezes  Urzędu  Regulacji  Energetyki  na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem biogazu rolniczego, złożony za pośrednictwem operatora systemu dystrybucyjnego gazowego, na którego obszarze działania  znajduje  się  instalacja  wytwarzania  biogazu  rolniczego  określona  we  wniosku, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Do wydawania świadectw pochodzenia biogazu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń.

 

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:

 

1)  nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem biogazu

rolniczego;

 

2)  określenie lokalizacji i znamionowej wydajności instalacji, w której biogaz rolniczy został

wytworzony;

 

3)   dane dotyczące ilości biogazu rolniczego objętego świadectwem pochodzenia biogazu;

 

4)       dane  dotyczące  ekwiwalentnej  ilości  energii  elektrycznej  wytworzonej  w  odnawialnych źródłach  energii,  obliczonej  w  sposób  określony  w  przepisach  wydanych  na  podstawie art. 9a ust. 11 i odpowiadającej ilości biogazu rolniczego wytworzonego w określonej instalacji;

 

5)   określenie okresu, w którym biogaz rolniczy został wytworzony.

 

5. Okres, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 i ust. 4 pkt 5, obejmuje jeden lub więcej następujących po sobie miesięcy kalendarzowych danego roku kalendarzowego.

 

6. Wniosek, o którym  mowa  w  ust.  3,  przedsiębiorstwo  energetyczne  zajmujące  się wytwarzaniem biogazu rolniczego przedkłada operatorowi systemu dystrybucyjnego gazowego, w terminie 45 dni od dnia zakończenia okresu wytworzenia danej ilości biogazu rolniczego objętej tym wnioskiem.

 

7. Operator systemu dystrybucyjnego gazowego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, wraz z potwierdzeniem danych dotyczących ilości wytwarzanego biogazu rolniczego wprowadzanego do sieci gazowej dystrybucyjnej, określonych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo- rozliczeniowych. Urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe zapewnia wytwarzający biogaz rolniczy.

 

8. Przepisy art. 9e ust. 5a-17 stosuje się odpowiednio do praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia biogazu, przeniesienia tych praw oraz rejestru tych świadectw.

 

Art. 9p.  (uchylony) 29 30

 

Art. 9r. (uchylony) Art. 9s. (uchylony) Art. 9s1. (uchylony)

Art. 9t. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej, w  tym  w  instalacjach  odnawialnego  źródła  energii  z  wyłączeniem  wytwarzania  energii elektrycznej  z  biogazu  rolniczego,  przesyłaniem  energii  elektrycznej  lub  paliw  gazowych,

 

 

29 Patrz art. 204 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „Art. 204.1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rejestr działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym, staje się rejestrem działalności regulowanej, o którym mowa w art. 23.

2. Podmioty wpisane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym, z wyłączeniem podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła z biogazu rolniczego w mikroinstalacji, dla których niniejsza ustawa nie przewiduje obowiązku wpisu do rejestru działalności regulowanej, uznaje się za wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 23.”.

 

30 Patrz art. 205 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „Art. 205.1. Wnioski o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się wnioskami o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 23.

2. Postępowania w sprawach o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art.

9p ust. 1 ustawy zmienianej w art. 179, podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła z biogazu rolniczego w mikroinstalacji, dla których niniejsza ustawa nie przewiduje obowiązku wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 23 tej ustawy, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy umarza się.”.

 

magazynowaniem paliw gazowych, skraplaniem gazu ziemnego lub regazyfikacją skroplonego gazu ziemnego oraz podmioty realizujące lub planujące realizację projektów inwestycyjnych wykonują obowiązek określony w rozporządzeniu Rady (UE, EURATOM) nr 617/2010 poprzez przekazanie Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji dotyczących infrastruktury energetycznej w sektorach gazu ziemnego i energii elektrycznej, w zakresie określonym w pkt 2 lub 3 załącznika do tego rozporządzenia.

 

Art. 9u. (uchylony)

 

Art. 9v.31   32   Energię  elektryczną  wytworzoną  w  mikroinstalacji  przyłączonej  do  sieci dystrybucyjnej znajdującej się na terenie obejmującym obszar działania sprzedawcy z urzędu i oferowaną do sprzedaży przez osobę, o której mowa w art. 9u, jest obowiązany zakupić ten sprzedawca. Zakup tej energii odbywa się po cenie równej 80% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej w poprzednim roku kalendarzowym, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b.

 

Art. 9w. (uchylony)

 

Art. 9x. (uchylony)

 

Art. 10. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła jest obowiązane utrzymywać zapasy paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców, z zastrzeżeniem ust. 1a – 1d.

1a. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, może obniżyć ilość zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, jeżeli jest to

niezbędne do zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła, w przypadku:

 

1)       wytworzenia, na polecenie właściwego operatora systemu elektroenergetycznego, energii elektrycznej w ilości wyższej od średniej ilości energii elektrycznej wytworzonej w analogicznym okresie w ostatnich trzech latach, lub

 

2)   nieprzewidzianego istotnego zwiększenia produkcji energii elektrycznej lub ciepła, lub

 

3) wystąpienia, z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa energetycznego, nieprzewi- dzianych,  istotnych  ograniczeń  w dostawach  paliw  zużywanych  do  wytwarzania  energii elektrycznej lub ciepła.

 

1b. W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane do uzupełnienia zapasów paliw do wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od ostatniego dnia miesiąca, w którym rozpoczęto ich obniżanie.

 

1c. W przypadku gdy uzupełnienie zapasów paliw, z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa energetycznego, nie jest możliwe w terminie, o którym mowa w ust. 1b, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na pisemny wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, może, w drodze decyzji, wskazać dłuższy termin ich uzupełnienia do wielkości określonej w przepisach

 

 

31 Patrz: art. 15 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 15. Do dnia wyłonienia sprzedawcy z urzędu, podmiotem obowiązanym do zakupu energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji przyłączonej do sieci dystrybucyjnej, o którym mowa w art. 9v ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest podmiot wykonujący zadania sprzedawcy z urzędu.”.

 

32 Patrz: art. 16 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.  z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym:  „Art. 16. Przepisów art. 9u-9x ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do podmiotów, którym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy została udzielona koncesja lub wydana promesa koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej.”.

 

wydanych na podstawie ust. 6, biorąc pod uwagę zapewnienie ciągłości dostaw energii elektrycznej  lub  ciepła  do  odbiorców.  Termin  ten  nie  może  być  jednak  dłuższy  niż  cztery miesiące od ostatniego dnia miesiąca, w którym rozpoczęto obniżanie zapasów paliw.

 

1d. Wniosek, o którym mowa w ust. 1c, przedsiębiorstwo energetyczne składa nie później niż na 30 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1b. Wniosek zawiera szczegółowe uzasadnienie i harmonogram uzupełnienia zapasów.

 

1e. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane informować:

 

1)  operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu połączonego elektroenergetycznego o zużyciu i stanie zapasów paliw zużywanych do wytwarzania energii elektrycznej w źródłach przyłączonych do sieci przesyłowej lub koordynowanej sieci 110 kV; informacja ta jest przekazywana wraz z informacją o stanie urządzeń wytwórczych;

 

2)    Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o obniżeniu ilości zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 oraz o sposobie i terminie ich uzupełnienia wraz z uzasadnieniem.

 

1f. Informację, o której mowa w ust. 1e pkt 2, przedsiębiorstwo energetyczne przekazuje w formie  pisemnej  najpóźniej  w  trzecim  dniu  od  dnia,  w  którym  rozpoczęto  obniżanie  ilości zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązane umożliwiać

przeprowadzenie kontroli w zakresie:

 

1)  zgodności wielkości zapasów paliw z wielkościami określonymi w przepisach wydanych na

podstawie ust. 6;

2) uzupełnienia zapasów paliw w terminie, o którym mowa w ust. 1b lub 1c;

 

3) obniżenia zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, w przypadkach, o których mowa w ust. 1a.

 

3. Kontrolę, o której  mowa  w  ust.  2,  przeprowadza  się  na  podstawie  pisemnego upoważnienia wydanego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, które powinno zawierać:

 

1)   oznaczenie osoby dokonującej kontroli;

 

2)   nazwę kontrolowanego przedsiębiorstwa energetycznego;

 

3)   określenie zakresu kontroli.

 

4. Osoby upoważnione przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki do dokonywania kontroli są uprawnione do:

 

1)   wstępu na teren nieruchomości i do miejsc, gdzie są gromadzone i utrzymywane zapasy;

 

2)   analizy dokumentów dotyczących ewidencjonowania zapasów.

 

5. Z przeprowadzonej kontroli    sporządza     się     protokół    i    przedstawia     organom

kontrolowanego przedsiębiorstwa.

 

6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia33, wielkości zapasów paliw, o których mowa w ust. 1, sposób ich gromadzenia oraz szczegółowy tryb

 

 

 

 

33  Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 39, poz. 338 i z 2010 r. Nr 108, poz. 701).

 

przeprowadzania  kontroli  stanu  zapasów,  uwzględniając  rodzaj  działalności  gospodarczej,

możliwości techniczne i organizacyjne w zakresie gromadzenia zapasów.

 

Art. 11. 1. W przypadku zagrożenia:

 

1)   bezpieczeństwa      energetycznego      Rzeczypospolitej      Polskiej      polegającego      na

długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo-energetycznym,

 

2)   bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej,

 

3)   bezpieczeństwa osób,

 

4)   wystąpieniem znacznych strat materialnych

 

– na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła.

 

2. Ograniczenia w sprzedaży paliw stałych polegają na sprzedaży tych paliw na podstawie

wydanych odbiorcom upoważnień do zakupu określonej ilości paliw.

 

3. Ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła polegają na:

 

1)    ograniczeniu  maksymalnego  poboru  mocy  elektrycznej  oraz  dobowego  poboru  energii elektrycznej;

 

2)   zmniejszeniu lub przerwaniu dostaw ciepła.

 

4. Ograniczenia wprowadzone na zasadach określonych w ust. 2 i 3 podlegają kontroli

w zakresie przestrzegania ich stosowania.

 

5. Organami uprawnionymi do kontroli stosowania ograniczeń są:

 

1)    Prezes  Urzędu  Regulacji  Energetyki  –  w  odniesieniu  do  dostarczanej  sieciami  energii elektrycznej;

 

2)    wojewodowie – w odniesieniu do paliw stałych oraz ciepła;

 

3)    organy właściwe w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią, o których mowa w art. 21a – w odniesieniu do jednostek wymienionych w tym przepisie.

 

6. Rada Ministrów określi,  w  drodze  rozporządzenia34,  szczegółowe  zasady  i  tryb wprowadzania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla gospodarki i funkcjonowania państwa, w szczególności zadania wykonywane przez tych odbiorców.

6a. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określa w szczególności:

1)    sposób  wprowadzania  ograniczeń  w  dostarczaniu  i  poborze  energii  elektrycznej  lub  w dostarczaniu ciepła, umożliwiający odbiorcom tej energii i ciepła dostosowanie się do tych ograniczeń w określonym czasie;

2)   rodzaje odbiorców objętych ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej

lub w dostarczaniu ciepła;

3)    zakres i okres ochrony odbiorców przed wprowadzonymi ograniczeniami w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła;

 

 

 

34 Patrz: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz. U. z 2007 r. Nr 133, poz. 924).

 

4)    zakres planów wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła oraz sposób określania w nich wielkości tych ograniczeń;

5)    sposób podawania do publicznej wiadomości informacji o ograniczeniach w dostarczaniu

i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła.

6b. (uchylony).

 

7. Rada Ministrów, na  wniosek  ministra  właściwego  do  spraw  gospodarki,  w  drodze rozporządzenia, może wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej i ciepła, w przypadku wystąpienia zagrożeń, o których mowa w ust. 1.

 

8. Przedsiębiorstwa energetyczne nie  ponoszą  odpowiedzialności  za  skutki  ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 7.

 

9. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii  Europejskiej  oraz  państwa  członkowskie  Europejskiego Porozumienia   o   Wolnym   Handlu   (EFTA)   –   strony   umowy   o   Europejskim   Obszarze Gospodarczym o:

 

1)  wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w ust. 7, w zakresie dostarczania i poboru energii elektrycznej;

 

2)    podjętych działaniach i środkach dla usunięcia stanu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, o których mowa w art. 11c ust. 2 i 3.

 

Art. 11a. (uchylony).

 

Art. 11b. (uchylony).

 

Art. 11c. 1. Zagrożenie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej może powstać w szczególności w następstwie:

 

1)   działań wynikających z wprowadzenia stanu nadzwyczajnego;

 

2)  katastrofy  naturalnej  albo  bezpośredniego  zagrożenia  wystąpienia  awarii  technicznej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, z późn. zm);

 

3)  wprowadzenia  embarga,  blokady,  ograniczenia  lub  braku  dostaw  paliw  lub  energii elektrycznej   z   innego   kraju   na   terytorium   Rzeczypospolitej   Polskiej,   lub   zakłóceń w funkcjonowaniu  systemów  elektroenergetycznych  połączonych  z  krajowym  systemem elektroenergetycznym;

 

4)   strajku lub niepokojów społecznych;

 

5)  obniżenia   dostępnych   rezerw   zdolności   wytwórczych   poniżej   niezbędnych   wielkości, o których mowa w art. 9g ust. 4 pkt 9, lub braku możliwości ich wykorzystania.

 

2. W  przypadku  powstania  zagrożenia  bezpieczeństwa  dostaw  energii  elektrycznej, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego:

 

1)  podejmuje   we   współpracy   z   użytkownikami   systemu   elektroenergetycznego,   w   tym z odbiorcami energii elektrycznej, wszelkie możliwe działania przy wykorzystaniu dostępnych środków mających na celu usunięcie tego zagrożenia i zapobieżenie jego negatywnym skutkom;

 

2)  może wprowadzić ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin.

 

3. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłasza konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7.

 

4. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego, w terminie 60 dni od dnia zniesienia ograniczeń, przedkłada ministrowi właściwemu do spraw gospodarki i Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki raport zawierający ustalenia dotyczące przyczyn powstałego zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, zasadności podjętych działań i zastosowanych środków w celu jego usunięcia, staranności i dbałości operatorów systemu elektroenergetycznego oraz użytkowników systemu, w tym   odbiorców   energii   elektrycznej,   o zapewnienie   bezpieczeństwa   dostaw   energii elektrycznej.

 

5. Raport, o którym mowa w ust. 4, zawiera także wnioski i propozycje działań oraz określa środki mające zapobiec w przyszłości wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej.

 

6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie 30 dni od dnia otrzymania raportu, o którym mowa w ust. 4, przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki opinię do tego raportu, zawierającą w  szczególności  ocenę  wystąpienia  okoliczności,  o  których  mowa w art. 11e ust. 1.

 

Art.   11d.   1.   W   sytuacji   wystąpienia   zagrożenia   bezpieczeństwa   dostaw   energii elektrycznej w następstwie zdarzeń, o których mowa w art. 11c ust. 1, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego podejmuje w szczególności następujące działania:

 

1)  wydaje wytwórcy polecenia uruchomienia, odstawienia, zmiany obciążenia lub odłączenia od

sieci jednostki wytwórczej centralnie dysponowanej;

 

2) dokonuje zakupów interwencyjnych mocy lub energii elektrycznej;

 

3)  wydaje właściwemu operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego polecenia uruchomienia, odstawienia, zmiany obciążenia lub odłączenia od sieci jednostki wytwórczej przyłączonej do sieci dystrybucyjnej na obszarze jego działania, która nie jest jednostką wytwórczą centralnie dysponowaną;

 

4)  wydaje właściwemu operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego polecenia zmniejszenia  ilości  pobieranej  energii  elektrycznej  przez  odbiorców  końcowych przyłączonych do sieci dystrybucyjnej na obszarze jego działania lub przerwania zasilania niezbędnej liczby odbiorców końcowych przyłączonych do sieci dystrybucyjnej na tym obszarze;

 

5)  po wyczerpaniu wszystkich możliwych działań zmierzających do pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną wydaje odbiorcom końcowym, przyłączonym bezpośrednio do sieci przesyłowej, polecenia zmniejszenia ilości pobieranej energii elektrycznej lub odłączenia od sieci urządzeń i instalacji należących do tych odbiorców, zgodnie z planem wprowadzania ograniczeń;

 

6) dokonuje zmniejszenia wielkości zdolności przesyłowych wymiany międzysystemowej.

 

2. W okresie wykonywania działań, o których mowa w ust. 1, użytkownicy systemu, w tym odbiorcy energii elektrycznej, są obowiązani stosować się do poleceń operatora systemu elektroenergetycznego, o ile wykonanie tych poleceń nie stwarza bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia osób.

 

3. W okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operatorzy systemu elektroenergetycznego mogą wprowadzać ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia.

 

4. Operatorzy systemu elektroenergetycznego pokrywają koszty poniesione przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące  się  wytwarzaniem  energii  elektrycznej  w  związku z działaniami, o których mowa w ust. 1.

 

5. Koszty poniesione przez operatorów systemu elektroenergetycznego w związku z działaniami, o których mowa w ust. 1, stanowią koszty uzasadnione działalności, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 2.

 

Art. 11e. 1.   Operator   systemu   przesyłowego   elektroenergetycznego   lub   systemu połączonego elektroenergetycznego, który w następstwie okoliczności za które ponosi odpowiedzialność  wprowadził  ograniczenia  lub  dopuścił  się  niedbalstwa  przy  dokonywaniu oceny zasadności wprowadzenia tych ograniczeń, odpowiada na zasadach określonych w ust.

2-4 za szkody powstałe u użytkowników krajowego systemu elektroenergetycznego, w tym odbiorców energii elektrycznej przyłączonych do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

objętym ograniczeniami, w wyniku zastosowania  środków i działań, o których mowa w art. 11c i

art. 11d, w szczególności z powodu przerw lub ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej.

 

2. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego odpowiada za szkody powstałe w wyniku wprowadzonych ograniczeń wyłącznie w granicach szkody rzeczywistej poniesionej przez użytkowników systemu elektro- energetycznego,  w   tym   odbiorców   energii   elektrycznej,   w   związku   z   uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą przez nich rzeczy ruchomej, lub uszkodzeniem albo zniszczeniem nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 3-9 oraz art. 11 ust. 8.

 

3. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego ponosi odpowiedzialność  z tytułu  szkód,  o  których  mowa  w  ust.  1, w stosunku do odbiorcy energii elektrycznej w gospodarstwie domowym do wysokości 5 000 zł (pięć tysięcy zł).

 

4. Całkowita odpowiedzialność operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu połączonego elektroenergetycznego, z tytułu szkód, o których mowa w ust. 1, gdy przerwy lub ograniczenia dotyczyły następującej liczby użytkowników systemu, w tym odbiorców energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym:

 

1)  do 25.000 odbiorców – nie może być wyższa niż 25 000 000 zł (dwadzieścia pięć milionów zł);

 

2)  od 25.001 do 100.000 odbiorców – nie może być wyższa niż 75 000 000 zł (siedemdziesiąt pięć milionów zł);

 

3)    od 100.001 do 200.000 odbiorców – nie może być wyższa niż 150 000 000 zł (sto pięć-

dziesiąt milionów zł);

 

4)   od 200.001 do 1.000.000 odbiorców – nie może być wyższa niż 200 000 000 zł (dwieście milionów zł);

 

5)  ponad 1.000.000 odbiorców – nie może być wyższa niż 250 000 000 zł (dwieście pięćdziesiąt milionów zł).

 

5. Operatorzy systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, w odniesieniu do systemu dystrybucyjnego, w zakresie objętym ograniczeniami, sporządzają i przekazują niezwłocznie operatorowi systemu  przesyłowego  elektroenergetycznego  lub  operatorowi  systemu połączonego      elektroenergetycznego      informacje      o liczbie      użytkowników      systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, w tym odbiorców energii elektrycznej przyłączonych do sieci dystrybucyjnej objętych ograniczeniami, wraz z wykazem udokumentowanych szkód ponie- sionych  przez  tych  użytkowników,  w  tym  odbiorców,  powstałych  w wyniku  zastosowania środków, o których mowa w art. 11c i art. 11d, z uwzględnieniem ust. 3 i 7-9.

 

6. W przypadku gdy łączna wartość szkód przekracza odpowiednią kwotę całkowitej odpowiedzialności, o której mowa w ust. 4, kwotę odszkodowania należnego użytkownikowi systemu elektroenergetycznego, w tym odbiorcy energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1, obniża się proporcjonalnie w takim samym stosunku, w jakim całkowita kwota odszkodowania, która znajduje zastosowanie zgodnie z ust. 4, pozostaje do łącznej wartości szkód powstałych u tych użytkowników, w tym odbiorców.

 

7. Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego nie ponosi odpowiedzialności z tytułu szkód, o których mowa w ust. 1, powstałych u użytkownika systemu elektroenergetycznego, w tym odbiorcy energii elektrycznej, jeżeli kwota odszkodowania byłaby niższa niż 100 zł.

 

8. W zakresie wynikającym z podjętych działań i zastosowanych środków, o których mowa w art. 11c i art. 11d, w szczególności z przerw i ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców lub parametrów jakościowych energii  elektrycznej,  określonych  w  przepisach  wydanych  na podstawie art. 9 ust. 3 i 4 – nie przysługują.

 

9. Użytkownik systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, w tym odbiorca energii elektrycznej, zgłasza żądanie naprawienia szkody operatorowi systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego, do sieci którego dany użytkownik, w tym odbiorca, jest przyłączony.

 

10. 10. Żądanie naprawienia szkód, o których mowa w 1, należy zgłosić właściwemu operatorowi systemu elektroenergetycznego przed upływem 180 dni od dnia zniesienia ograniczeń. Po upływie tego terminu roszczenie o naprawienie tych szkód wygasa.

 

11. Wypłacone przez   operatora   systemu   przesyłowego   elektroenergetycznego   lub systemu połączonego elektroenergetycznego kwoty odszkodowania za szkody poniesione przez użytkowników tego systemu, w tym odbiorców energii elektrycznej, w wyniku podjętych działań i zastosowanych środków, o których mowa w art. 11c i art. 11d, pomniejszone o kwoty, które operator ten uzyskał od użytkowników, w tym odbiorców, którzy przyczynili się do powstania stanu zagrożenia, nie stanowią dla tego operatora kosztu uzasadnionego, o którym mowa w art.

45 ust. 1 pkt 2.

 

Art. 11f. Ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, o których mowa w art. 11, lub działania i środki, o których mowa w art. 11c i art. 11d oraz w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (Dz. Urz. UE L 211 z 14.08.2009, str. 15-35), powinny:

 

1) powodować jak najmniejsze zakłócenia w funkcjonowaniu rynku energii elektrycznej;

 

2) być stosowane:

 

1. a) w zakresie  niezbędnym  do  przywrócenia  prawidłowego  funkcjonowania  systemu

elektroenergetycznego,

 

1. b) na podstawie  kryteriów  przyjętych  dla  bieżącego  bilansowania  systemu  elektro-

energetycznego i zarządzania ograniczeniami systemowymi;

 

3)  być podejmowane w uzgodnieniu z właściwymi operatorami systemów przesyłowych elektro- energetycznych, stosownie do postanowień umów, w szczególności dotyczących wymiany informacji.

 

 

 

 

 

 

 

Art. 11g. (uchylony) Art. 11h. (uchylony) Art. 11i. (uchylony) Art. 11j. (uchylony) Art. 11k. (uchylony)

Art. 11l. (uchylony)

Rozdział 2a

 

(uchylony)

 

 

 

Rozdział 2b

 

Przesyłanie dwutlenku węgla

 

 

Art. 11m. 1. Przesyłanie dwutlenku węgla odbywa się po uprzednim przyłączeniu do sieci transportowej  dwutlenku  węgla,  na  podstawie  umowy  o  świadczenie  usług  przesyłania dwutlenku węgla.

 

2. Umowa o świadczenie usług przesyłania dwutlenku węgla powinna zawierać co najmniej postanowienia określające: ilość przesyłanego dwutlenku węgla w podziale na okresy umowne, miejsce dostarczenia dwutlenku węgla do sieci transportowej dwutlenku węgla i jego odbioru z sieci, warunki zapewnienia niezawodności przesyłania dwutlenku węgla, stawki opłat stosowane w rozliczeniach oraz warunki wprowadzania zmian tych stawek, sposób prowadzenia rozliczeń, parametry techniczne i jakościowe przesyłanego dwutlenku węgla, w szczególności w zakresie zgodności przesyłanego dwutlenku węgla z kryteriami akceptacji składu jego strumienia określonymi w przepisach ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze oraz wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.

 

Art. 11n. 1. Operatora sieci transportowej dwutlenku węgla wyznacza, w drodze decyzji, na czas określony, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki.

 

2. Operatorem sieci   transportowej   dwutlenku   węgla   może   być   wyłącznie   podmiot posiadający koncesję na przesyłanie dwutlenku węgla.

 

3. Operator sieci transportowej dwutlenku węgla jest obowiązany do zawarcia umowy o świadczenie usług przesyłania dwutlenku węgla z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci  i  przesyłania  dwutlenku  węgla,  a  żądający  zawarcia  umowy  spełnia warunki przyłączenia do sieci.

 

4. W przypadku gdy warunki, o których mowa w ust. 3, nie są spełnione, operator sieci transportowej dwutlenku   węgla   może   odmówić   zawarcia   umowy   o   świadczenie   usług przesyłania dwutlenku węgla.

 

5. Odmowa, o której mowa w ust. 4, jest sporządzana przez operatora sieci transportowej dwutlenku węgla, w formie pisemnej, wraz z uzasadnieniem jej przyczyn, oraz przesyłana do żądającego zawarcia umowy o świadczenie usług przesyłania dwutlenku węgla.

 

6. O odmowie, o  której  mowa  w  ust.  4,  jest  powiadamiany  Prezes  Urzędu  Regulacji

Energetyki.

 

7. W sprawach spornych  dotyczących  odmowy  zawarcia  umowy  o  świadczenie  usług przesyłania dwutlenku węgla rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek strony.

 

8. W sprawach, o których mowa w ust. 7, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wydać na wniosek jednej ze stron postanowienie, w którym określa warunki przesyłania dwutlenku węgla do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu.

 

Art. 11o. 1. Operator sieci transportowej dwutlenku węgla jest obowiązany zapewnić:

 

1)    realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci transportowej dwutlenku węgla, w tym połączeń   transgranicznych,   na   potrzeby   przyłączania   podmiotów   ubiegających   się o przyłączenie do sieci na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11r;

 

2)    bezpieczeństwo funkcjonowania sieci transportowej dwutlenku węgla;

 

3)    zdolności przepustowe sieci transportowej dwutlenku węgla;

 

4)    dostęp do sieci transportowej dwutlenku węgla przez realizację umów o świadczenie usług przesyłania dwutlenku węgla.

 

2. Operator sieci transportowej dwutlenku węgla zapewnia dostęp do sieci transportowej dwutlenku węgla ze szczególnym uwzględnieniem:

 

1)    zasad bezpieczeństwa powszechnego;

 

2)    potrzeby poszanowania uzasadnionych potrzeb przedsiębiorcy wykonującego działalność w zakresie podziemnego składowania dwutlenku węgla oraz interesów wszystkich podmiotów, których dotyczy lub może dotyczyć proces podziemnego składowania dwutlenku węgla;

 

3)    aktualnych   możliwości   transportowych   sieci   transportowej   dwutlenku   węgla   oraz składowania dwutlenku węgla w podziemnych składowiskach dwutlenku węgla;

 

4)    zgodności  przesyłanego   dwutlenku   węgla   z   kryteriami  akceptacji  składu   strumienia dwutlenku węgla określonymi w przepisach ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;

 

5)    zgodności parametrów technicznych sieci transportowej dwutlenku węgla z parametrami technicznymi urządzeń podziemnego składowiska dwutlenku węgla oraz urządzeń podmiotu przekazującego dwutlenek węgla do przesyłania;

 

6)    krajowych zobowiązań dotyczących redukcji emisji dwutlenku węgla;

 

7)    współpracy transgranicznej.

 

Art. 11p. 1. Przyłączane  do sieci transportowej  dwutlenku węgla urządzenia  i instalacje podmiotu  ubiegającego się  o  przyłączenie  do  sieci  muszą  spełniać  wymagania  techniczne i eksploatacyjne zapewniające:

 

1)    bezpieczeństwo funkcjonowania sieci transportowej dwutlenku węgla przed uszkodzeniami

spowodowanymi niewłaściwą pracą przyłączonych urządzeń i instalacji;

 

2)    zabezpieczenie  przyłączonych  urządzeń  i  instalacji  przed  uszkodzeniami  w  przypadku

awarii;

 

3)    dotrzymanie   w  miejscu   przyłączenia   urządzeń  i   instalacji  parametrów  technicznych

i jakościowych przesyłanego dwutlenku węgla;

 

4)    spełnienie wymagań w zakresie ochrony środowiska, określonych w odrębnych przepisach;

 

5)    możliwość dokonania pomiarów wielkości i parametrów niezbędnych do prowadzenia ruchu sieci transportowej dwutlenku węgla, dokonania rozliczeń za przesłany dwutlenek węgla oraz krajowych zobowiązań dotyczących redukcji emisji dwutlenku węgla.

 

2. Podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci transportowej dwutlenku węgla składa do operatora sieci transportowej dwutlenku węgla wniosek o określenie warunków przyłączenia do tej sieci.

 

3. Operator sieci   transportowej   dwutlenku   węgla   jest   obowiązany   wydać   warunki przyłączenia  do  sieci  transportowej  dwutlenku  węgla,  w  terminie  30  dni  od  dnia  złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2.

 

4. Za przyłączenie do sieci transportowej dwutlenku węgla pobiera się opłatę ustaloną w oparciu o rzeczywiste nakłady poniesione na realizację przyłączenia.

 

Art. 11r. Minister  właściwy  do  spraw  gospodarki  określi,  w  drodze  rozporządzenia, szczegółowe warunki, w tym wymagania techniczne, przyłączenia do sieci transportowej dwutlenku węgla, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo i niezawodne funkcjonowanie tej sieci, równoprawne traktowanie jej użytkowników, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci określone w odrębnych przepisach.

 

Art. 11s. 1. Upoważnieni  przedstawiciele  operatora  sieci  transportowej  dwutlenku  węgla wykonują kontrole urządzeń i instalacji przyłączonych do sieci oraz stanu technicznego sieci transportowej dwutlenku węgla oraz dotrzymywania zawartych umów o świadczenie usług przesyłania dwutlenku węgla, a także prawidłowości rozliczeń.

 

2. Do przedstawicieli operatora sieci transportowej dwutlenku węgla przepisy art. 6 ust. 2-4

stosuje się odpowiednio.

 

3. Operator sieci transportowej dwutlenku węgla może wstrzymać przesyłanie dwutlenku węgla, w przypadku gdy:

 

1)    w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że urządzenie lub instalacja przyłączona do sieci transportowej dwutlenku węgla stwarza bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub środowiska;

 

2)    podmiot  przekazujący  dwutlenek  węgla  do  przesyłania  zwleka  z  zapłatą  za  przesłany dwutlenek węgla co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności, mimo uprzedniego powiadomienia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia umowy i wyznaczenia dodatkowego, dwutygodniowego terminu zapłaty zaległych i bieżących należności.

 

4. Operator sieci transportowej  dwutlenku  węgla  jest  obowiązany  do  bezzwłocznego wznowienia przesyłania dwutlenku węgla, wstrzymanego z powodów, o których mowa w ust. 3, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie jego przesyłania.

 

5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania kontroli, wzory protokołów kontroli i upoważnień do kontroli oraz wzór legitymacji, mając    na    względzie    potrzebę    zapewnienia    sprawnego    i    skutecznego

 

przeprowadzenia   kontroli,  uwzględniając  zakres  i  rodzaj  przeprowadzonej  kontroli  oraz zapewniając możliwość identyfikacji osób wykonujących czynności kontrolne.

 

 

Rozdział 3

 

Polityka energetyczna

 

 

Art. 12. 1. Naczelnym  organem  administracji  rządowej  właściwym  w  sprawach  polityki

energetycznej jest Minister Gospodarki.

 

2. Zadania Ministra Gospodarki w zakresie polityki energetycznej obejmują:

 

1)przygotowanie projektu polityki energetycznej państwa i koordynowanie jej realizacji;

 

2)    określanie szczegółowych warunków planowania i funkcjonowania systemów zaopatrzenia w paliwa i energię, w trybie i zakresie ustalonych w ustawie;

 

3)    nadzór nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w paliwa gazowe i energię elektryczną oraz nadzór nad funkcjonowaniem krajowych systemów energetycznych w zakresie określonym ustawą;

 

4)    współdziałanie  z  wojewodami  i  samorządami  terytorialnymi  w  sprawach  planowania  i realizacji systemów zaopatrzenia w paliwa i energię;

 

5)    koordynowanie  współpracy  z  międzynarodowymi  organizacjami  rządowymi  w  zakresie

określonym ustawą;

 

6)    (uchylony).

 

3. (uchylony).

 

Art. 12a. Minister właściwy do spraw gospodarki wykonuje uprawnienia Skarbu Państwa, określone w art. 2 pkt 5 lit. a, art. 5a oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. z 2012 r. poz.

1224)  w  stosunku  do  operatora  systemu  przesyłowego  elektroenergetycznego  i  operatora

systemu przesyłowego gazowego.

 

Art. 13. Celem polityki energetycznej państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego kraju, wzrostu konkurencyjności gospodarki i jej efektywności energetycznej, a także ochrony środowiska.

 

Art. 14.  Polityka energetyczna państwa określa w szczególności:

 

1)    bilans paliwowo-energetyczny kraju;

 

2)    zdolności wytwórcze krajowych źródeł paliw i energii;

 

3)    zdolności przesyłowe, w tym połączenia transgraniczne;

 

4)    efektywność energetyczną gospodarki;

 

5)    działania w zakresie ochrony środowiska;

 

6)    rozwój wykorzystania instalacji odnawialnego źródła energii;

 

7)    wielkości i rodzaje zapasów paliw;

8)    kierunki restrukturyzacji i przekształceń własnościowych sektora paliwowo-energetycznego;

 

9)    kierunki prac naukowo-badawczych;

 

10)  współpracę międzynarodową.

 

Art. 15.   1.   Polityka   energetyczna   państwa   jest   opracowywana   zgodnie   z   zasadą zrównoważonego rozwoju kraju i zawiera:

 

1)    ocenę realizacji polityki energetycznej państwa za poprzedni okres;

 

2)    część prognostyczną obejmującą okres nie krótszy niż 20 lat;

 

3)    program działań wykonawczych na okres 4 lat zawierający instrumenty jego realizacji.

 

2. Politykę energetyczną państwa opracowuje się co 4 lata.

 

Art.  15a.  1.  Rada  Ministrów,  na  wniosek  ministra  właściwego  do  spraw  gospodarki, przyjmuje politykę energetyczną państwa.

 

2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przyjętą przez Radę Ministrów politykę energetyczną państwa.

 

Art.  15b.  1.  Minister  właściwy  do  spraw  gospodarki  opracowuje,  w  terminie  do  dnia

30 czerwca każdego roku, sprawozdanie z wyników monitorowania bezpieczeństwa dostaw paliw gazowych.

 

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje obejmujące w szczególności:

 

1)  źródła  i  kierunki  zaopatrzenia  gospodarki  krajowej  w  paliwa  gazowe  oraz  możliwości dysponowania tymi źródłami;

 

2)   stan infrastruktury technicznej sektora gazowego;

 

3)  działania podejmowane dla pokrycia szczytowego zapotrzebowania na paliwa gazowe oraz

postępowanie w przypadku niedoborów ich dostaw;

 

4) przewidywane zapotrzebowanie na paliwa gazowe;

 

5) planowane lub będące w budowie zdolności przesyłowe paliw gazowych.

 

3. Minister właściwy do spraw gospodarki opracowuje co dwa lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, sprawozdanie z wyników monitorowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej.

 

4. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, zawiera informacje dotyczące bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej obejmujące w szczególności:

 

1)  prognozę równoważenia dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tę energię w kolejnych 5 latach oraz możliwości równoważenia dostaw w okresie od 5 lat do co najmniej

15 lat, licząc od dnia sporządzenia sprawozdania;

 

2) bezpieczeństwo pracy sieci elektroenergetycznej;

 

3)  źródła i kierunki zaopatrzenia gospodarki krajowej w energię elektryczną oraz możliwości dysponowania tymi źródłami;

 

4)  stan infrastruktury technicznej sektora elektroenergetycznego;

 

5)  działania podejmowane dla pokrycia szczytowego zapotrzebowania na energię elektryczną oraz postępowanie w przypadku niedoborów jej dostaw;

 

6) planowane lub będące w budowie nowe moce wytwórcze energii elektrycznej;

 

7)  zamierzenia  inwestycyjne  w  okresie  najbliższych  co  najmniej  5  lat,  w  odniesieniu  do

zapewnienia  zdolności  przesyłowych  połączeń  międzysystemowych  oraz  linii  elektro-

 

energetycznych   wewnętrznych,   wpływające   w sposób  istotny  na  pokrycie   bieżącego i przewidywanego   zapotrzebowania   kraju   na  energię   elektryczną  oraz  na  zdolności przesyłowe połączeń międzysystemowych.

 

5. W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 3, w części dotyczącej zamierzeń inwestycyjnych, o których mowa w ust. 4 pkt 7, należy uwzględnić:

 

1)  zasady  zarządzania  ograniczeniami  przesyłowymi  określone  w  rozporządzeniu  (WE)  nr

714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające

rozporządzenie (WE) nr 1228/2003;

 

2) istniejące i planowane linie przesyłowe;

 

3)  przewidywane modele (strukturę) wytwarzania, dostaw, wymiany transgranicznej i zużycia energii elektrycznej, umożliwiające stosowanie mechanizmów zarządzania popytem na energię elektryczną;

 

4)  regionalne, krajowe i europejskie cele w zakresie zrównoważonego rozwoju, w tym projekty stanowiące element osi projektów priorytetowych, określonych w załączniku I do decyzji nr

1364/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. ustanawiającej

wytyczne dla transeuropejskich sieci energetycznych oraz uchylającej decyzję 96/391/WE i decyzję nr 1229/2003/WE (Dz. Urz. UE L 262 z 22.09.2006, str. 1).

 

6. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 3, zawierają także wnioski wynikające z moni-

torowania bezpieczeństwa dostaw paliw gazowych lub energii elektrycznej.

 

7. Minister właściwy do spraw gospodarki zamieszcza, na swoich stronach internetowych w Biuletynie Informacji Publicznej, sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 3, do dnia 31 lipca danego roku.

 

8. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki

przekazuje Komisji Europejskiej do dnia 31 sierpnia:

 

1) co roku – dotyczące gazu ziemnego;

 

2) co 2 lata – dotyczące energii elektrycznej.

 

Art. 15c. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki we współpracy z ministrem właściwym do spraw   Skarbu   Państwa   oraz   Prezesem   Urzędu   Ochrony   Konkurencji   i   Konsumentów opracowuje sprawozdanie dotyczące nadużywania pozycji dominującej przez przedsiębiorstwa energetyczne i ich zachowań sprzecznych z zasadami konkurencji na rynku energii elektrycznej oraz przekazuje je, do dnia 31 lipca każdego roku, Komisji Europejskiej.

 

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje o:

 

1)    zmianie  struktury  właścicielskiej  przedsiębiorstw  energetycznych  działających  na  rynku

energii elektrycznej;

 

2)    podjętych   działaniach   mających   na   celu   zapewnienie   wystarczającej   różnorodności uczestników rynku i zwiększenia konkurencji;

3)    połączeniach z systemami innych państw;

 

4)    przedsięwzięciach zapewniających konkurencję na rynku energii elektrycznej i służących

rozwojowi połączeń międzysystemowych oraz o praktykach ograniczających konkurencję.

 

Art. 15d. (uchylony).

 

Art. 15e. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej informacje

dotyczące  infrastruktury  energetycznej  w  sektorach  ropy  naftowej,  gazu  ziemnego,  energii

 

elektrycznej, w tym energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii, biopaliw oraz dotyczącej wychwytywania i składowania dwutlenku węgla emitowanego przez te sektory, będących w obszarze zainteresowania Unii Europejskiej, o których mowa w rozporządzeniu Rady (UE, EURATOM) nr 617/2010.

 

Art. 15f. 1. Minister   właściwy   do   spraw   gospodarki   oraz   Prezes   Urzędu   Regulacji Energetyki współpracują z organami innych państw członkowskich Unii Europejskiej, w celu stworzenia w pełni konkurencyjnego rynku paliw gazowych i energii elektrycznej w Unii Europejskiej, w szczególności promują i ułatwiają współpracę operatorów systemów przesyłowych w zakresie połączeń transgranicznych.

 

2. Minister właściwy do  spraw  gospodarki  współpracuje  z  organami  innych  państw członkowskich Unii Europejskiej w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania paliw gazowych i promowania solidarności regionalnej w zakresie zapewnienia tego bezpieczeństwa. Współpraca ta obejmuje w szczególności podejmowanie działań mających na celu zapobieganie powstaniu  zagrożenia  bezpieczeństwa  dostarczania  paliw  gazowych  oraz  współdziałanie w przypadku wystąpienia stanów kryzysowych, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 994/2010 w sprawie środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego i uchylenia dyrektywy Rady 2004/67/WE.

 

Art. 16.35  1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii sporządza, dla obszaru swojego działania, plan rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię, na okres nie krótszy niż 3 lata, uwzględniając:

 

1)  miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – w przypadku planów sporządzanych

przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się dystrybucją paliw gazowych lub energii;

 

2) ustalenia  koncepcji  przestrzennego  zagospodarowania  kraju  lub  ustalenia  planu zagospodarowania przestrzennego województw, albo w przypadku braku takiego planu, strategię  rozwoju  województwa  –  w  przypadku  planów  sporządzanych  przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem paliw gazowych lub energii;

 

3)  politykę energetyczną państwa;

 

4)  dziesięcioletni plan rozwoju sieci o zasięgu wspólnotowym, o którym mowa w art. 8 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/ 2010 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej  i  uchylające  rozporządzenie  (WE)  nr  1228/2003  lub  w   art.  8  ust.  3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 – w przypadku przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się przesyłaniem paliw gazowych lub energii elektrycznej.

 

2. Operator systemu   przesyłowego   gazowego   i   operator   systemu   przesyłowego elektroenergetycznego   sporządzają   plan   rozwoju   w   zakresie   zaspokojenia   obecnego   i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną na okres 10 lat. Plan ten

 

 

35 Patrz: art. 17 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 17. Operator systemu przesyłowego gazowego oraz operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego opracowują plan rozwoju sieci przesyłowej, o którym mowa w art. 16 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, po raz pierwszy, w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.”.

 

w zakresie zapotrzebowania na paliwa gazowe podlega aktualizacji co 2 lata, a w zakresie

zapotrzebowania na energię elektryczną – co 3 lata.

 

3. Operator systemu   przesyłowego   gazowego   wykonujący   obowiązki   operatora   na podstawie umowy, o której mowa w art. 9h ust. 3 pkt 2, aktualizuje corocznie plan rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe.

 

4. Operator systemu dystrybucyjnego  gazowego  i  operator  systemu  dystrybucyjnego elektroenergetycznego   sporządzają   plan   rozwoju   w   zakresie   zaspokojenia   obecnego   i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną na okres nie krótszy niż

5 lat. Przepis ust. 2 zdanie drugie stosuje się do aktualizacji planu.

 

5. Operator systemu    przesyłowego    elektroenergetycznego    i    operator    systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego sporządzają prognozę dotyczącą stanu bezpieczeństwa dostarczania energii elektrycznej na okres nie krótszy niż 15 lat.

 

6. Plan rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na paliwa gazowe lub energię elektryczną sporządzany przez operatora systemu dystrybucyjnego gazowego i operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego uwzględnia odpowiednio plan rozwoju sporządzony  przez  operatora  systemu  przesyłowego  gazowego  i  operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego.

 

7. Plan, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:

 

1)  przewidywany zakres dostarczania paliw gazowych lub energii;

 

2)  przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci oraz planowanych

nowych źródeł paliw gazowych lub energii, w tym instalacji odnawialnego źródła energii;

 

3) przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy lub budowy połączeń z systemami gazowymi albo z systemami elektroenergetycznym innych państw – w przypadku planów sporządzanych przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej;

 

4) przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie paliw i energii u odbiorców, w tym także przedsięwzięcia  w  zakresie  pozyskiwania,  transmisji  oraz  przetwarzania  danych pomiarowych z licznika zdalnego odczytu;

 

5)  przewidywany sposób finansowania inwestycji;

 

6)  przewidywane przychody niezbędne do realizacji planów;

 

7)  planowany harmonogram realizacji inwestycji.

 

8. Plan, o którym mowa w ust. 1, w zakresie obecnego i przyszłego zapotrzebowania na energię elektryczną, opracowywany przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej powinien także określać wielkość zdolności wytwórczych i ich rezerw, preferowane lokalizacje i strukturę nowych źródeł, wielkość zdolności przesyłowych lub dystrybucyjnych w systemie elektroenergetycznym i stopień ich wykorzystania, a także działania i przedsięwzięcia zapewniające bezpieczeństwo dostarczania energii elektrycznej.

 

9. Operator systemu   przesyłowego   gazowego   albo  operator   systemu   przesyłowego elektroenergetycznego określając w planie, o którym mowa w ust. 2, poziom połączeń międzysystemowych gazowych albo elektroenergetycznych, bierze w szczególności pod uwagę:

 

1)  krajowe, regionalne i europejskie cele w zakresie zrównoważonego rozwoju, w tym projekty stanowiące element osi projektów priorytetowych określonych w załączniku I do decyzji, o której mowa w art. 15b ust. 5 pkt 4;

 

2) istniejące połączenia międzysystemowe gazowe albo elektroenergetyczne oraz ich wykorzystanie w sposób najbardziej efektywny;

 

3) zachowanie   właściwych  proporcji  między  kosztami  budowy  nowych  połączeń międzysystemowych gazowych albo elektroenergetycznych, a korzyściami wynikającymi z ich budowy dla odbiorców końcowych.

 

10. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien zapewniać długookresową maksymalizację efektywności nakładów i kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne, tak aby nakłady i koszty nie powodowały w poszczególnych latach nadmiernego wzrostu cen i stawek opłat za dostarczanie paliw gazowych lub energii, przy zapewnieniu ciągłości, niezawodności i jakości ich dostarczania.

 

11. W planie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się także zapotrzebowanie na nowe zdolności w systemie przesyłowym lub dystrybucyjnym zgłoszone przez podmioty przyłączone do sieci lub podmioty ubiegające się o przyłączenie do sieci.

 

12. W celu racjonalizacji przedsięwzięć inwestycyjnych, przy sporządzaniu projektu planu, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorstwa energetyczne są obowiązane współpracować z podmiotami przyłączonymi do sieci oraz z gminami, a w przypadku przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem paliw gazowych lub energii elektrycznej współpracować z samorządem województwa, na którego obszarze przedsiębiorstwo to zamierza realizować przedsięwzięcia inwestycyjne; współpraca powinna polegać w szczególności na:

 

1)  przekazywaniu podmiotom przyłączonym do sieci, na ich wniosek, informacji o planowanych przedsięwzięciach w takim zakresie, w jakim przedsięwzięcia te będą miały wpływ na pracę urządzeń przyłączonych do sieci albo na zmianę warunków przyłączenia lub dostawy paliw gazowych lub energii;

 

2) zapewnieniu spójności pomiędzy planami przedsiębiorstw energetycznych i założeniami, strategiami oraz planami, o których mowa w art. 19 i art. 20, a w przypadku przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem paliw gazowych lub energii elektrycznej zapewnienie  tej  spójności  dotyczy  planów  przedsiębiorstw  energetycznych  i  założeń, strategii i planów sporządzanych przez samorząd województwa.

 

13. Projekt planu, o którym mowa  w ust.  1, podlega uzgodnieniu  z Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki, z wyłączeniem planów rozwoju przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją:

 

1)  paliw gazowych, dla mniej niż 50 odbiorców, którym przedsiębiorstwo to dostarcza rocznie łącznie mniej niż 50 mln m3 tych paliw;

 

2)  energii elektrycznej, dla mniej niż 100 odbiorców, którym przedsiębiorstwo to dostarcza rocznie łącznie mniej niż 50 GWh tej energii;

 

3)  ciepła.

 

14. Operator systemu    przesyłowego    gazowego,    operator    systemu    przesyłowego elektroenergetycznego, operator systemu dystrybucyjnego gazowego oraz operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego przedkładają Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do uzgodnienia projekt planu, o którym mowa w ust. 2 i 4, i jego aktualizację, do dnia 31 marca. W przypadku projektu planu sporządzonego przez operatora systemu przesyłowego, operator ten przedkłada projekt planu, o którym mowa w ust. 2, i jego aktualizację po przeprowadzeniu konsultacji, o których mowa w ust. 15, wraz z wynikami tych konsultacji.

 

15. Operator systemu   przesyłowego   gazowego   i   operator   systemu   przesyłowego elektroenergetycznego  konsultują  projekt  planu,  o  którym  mowa  w  ust.  2,  z  wyłączeniem

 

informacji, o których mowa w ust. 7 pkt 5 i 6, oraz z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych, z zainteresowanymi stronami, zamieszczając projekt ten na swojej stronie internetowej i wyznaczając termin na zgłaszanie uwag. Termin ten nie może być krótszy niż 21 dni.

 

16. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki konsultuje sposób finansowania inwestycji ujętych w planie opracowanym przez operatora systemu przesyłowego gazowego z właścicielem sieci przesyłowej gazowej.

 

17. Przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane  do  uzgodnienia  z  Prezesem  Urzędu Regulacji Energetyki planu rozwoju, o którym mowa w ust. 1, ustala corocznie plan remontów, który zamieszcza na swojej stronie internetowej.

 

18. Przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane do uzgadniania projektu planu, o którym mowa w ust. 1, z Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki corocznie, do dnia 30 kwietnia, przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdanie z realizacji tego planu.

 

19. Samorząd województwa, gminy, przedsiębiorstwa energetyczne lub odbiorcy końcowi paliw gazowych lub energii udostępniają nieodpłatnie przedsiębiorstwom energetycznym, o których mowa w ust. 1, informacje, o których mowa w ust. 7 pkt 1-4 i 7, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych.

 

20. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące  się  wytwarzaniem  energii  elektrycznej  w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie mniejszej niż 50 MW sporządza i przedkłada Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki prognozy na okres 15 lat obejmujące w szczególności ilości wytwarzanej energii elektrycznej, przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy istniejących lub budowy nowych źródeł, a także dane techniczno-ekonomiczne dotyczące typu i wielkości tych źródeł, ich lokalizacji oraz rodzaju paliwa wykorzystywanego do wytwarzania energii elektrycznej.

 

21. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej, co 2 lata w terminie do dnia 30 kwietnia danego roku, aktualizuje prognozy, o których mowa w ust.

20, i informuje o tych aktualizacjach Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki oraz operatorów

systemów elektroenergetycznych, do których sieci jest przyłączone, z zachowaniem przepisów o

ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

 

22. Operator systemu   dystrybucyjnego   elektroenergetycznego   oraz   przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej przyłączone do sieci przesyłowej przekazują operatorowi systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego informacje o strukturze i wielkościach zdolności wytwórczych i dystrybucyjnych przyjętych w planach, o których mowa w ust. 2 i 4, lub prognozach, o których mowa   w   ust.   20,   stosownie   do   postanowień   instrukcji   opracowanej   przez   operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu połączonego elektroenergetycznego.

 

Art. 16a. 1. W przypadku możliwości wystąpienia długookresowego zagrożenia bezpieczeństwa  dostaw  energii  elektrycznej,  po  stwierdzeniu  przez ministra  właściwego  do spraw gospodarki na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 15b ust. 3, że istniejące i będące w trakcie budowy moce wytwórcze energii elektrycznej oraz przedsięwzięcia racjonalizujące jej zużycie nie zapewniają długookresowego bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza, organizuje i przeprowadza przetarg na budowę nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej lub realizację przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na tę energię.

2. W ogłoszeniu o przetargu określa się przedmiot przetargu, jego zakres, warunki uczestnictwa, rodzaje   instrumentów   ekonomiczno-finansowych   określone   w   odrębnych

 

przepisach, umożliwiających budowę nowych mocy wytwórczych lub realizację przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną na warunkach preferencyjnych, oraz miejsce i termin udostępnienia dokumentacji przetargowej.

 

3. Do przetargu stosuje się odpowiednio przepisy art.  9i  ust. 4-9.

3a.  W  przetargu  mogą  uczestniczyć  także  podmioty  niebędące  przedsiębiorstwami

energetycznymi.

 

4. Przed skierowaniem ogłoszenia o przetargu do Biuletynu Urzędu Regulacji Energetyki Prezes Urzędu Regulacji Energetyki uzgadnia z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i z innymi właściwymi organami administracji państwowej rodzaje instrumentów, o których mowa w ust. 2.

 

5. Określając w dokumentacji przetargowej kryteria oceny ofert oraz dokonując wyboru oferty na budowę nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej lub realizację przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na tę energię, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki kieruje się:

 

1)   polityką energetyczną państwa;

 

2)   bezpieczeństwem systemu elektroenergetycznego;

 

3)   wymaganiami dotyczącymi ochrony zdrowia i środowiska oraz bezpieczeństwa publicznego;

 

4)   efektywnością energetyczną i ekonomiczną przedsięwzięcia;

 

5)   lokalizacją budowy nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej;

 

6)   rodzajem paliw przeznaczonych do wykorzystania w nowych mocach wytwórczych energii

elektrycznej.

 

6. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje Komisji Europejskiej warunki przetargu w terminie umożliwiającym ich opublikowanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej co najmniej na 6 miesięcy przed dniem zamknięcia składania ofert o przystąpieniu do przetargu.

 

7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zawiera z uczestnikiem przetargu, którego oferta została wybrana, umowę, w której określa się w szczególności obowiązki uczestnika, rodzaje instrumentów, o których mowa w ust. 2, oraz zasady rozliczania wsparcia finansowego wynikającego z tych instrumentów.

8.36       Minister   właściwy   do   spraw    gospodarki    określi,    w   drodze    rozporządzenia,

szczegółowe wymagania co do zawartości dokumentacji przetargowej na budowę nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej lub na realizację przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną oraz warunki i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu, w tym powoływania i pracy komisji przetargowej, kierując się potrzebą zapewnienia przejrzystych  warunków  i  kryteriów przetargu  oraz równoprawnego  traktowania  jego uczestników.

 

Art.   16b.   1. Operator   systemu   przesyłowego   elektroenergetycznego   lub   systemu połączonego elektroenergetycznego realizuje w pierwszej kolejności działania niezbędne w celu zapewnienia   bezpieczeństwa   dostaw  energii   elektrycznej,   ochrony  interesów  odbiorców i ochrony środowiska.

 

2. Zysk operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego

elektroenergetycznego w rozumieniu ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez

 

36 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie przetargu na   budowę nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej lub na realizację przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną (Dz. U. Nr 90, poz. 548).

 

jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792 oraz z 2006 r. Nr 183, poz.

1353) przeznacza się w pierwszej kolejności na finansowanie realizacji zadań i obowiązków, o których mowa w art. 9c ust. 2.

 

Art. 17.  Samorząd  województwa  uczestniczy  w  planowaniu  zaopatrzenia  w  energię i paliwa na obszarze województwa w zakresie określonym w art. 19 ust. 5 oraz bada zgodność planów zaopatrzenia w energię i paliwa z polityką energetyczną państwa.

 

Art. 18. 1. Do  zadań  własnych  gminy  w  zakresie  zaopatrzenia  w  energię  elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy:

 

1)    planowanie  i  organizacja  zaopatrzenia  w  ciepło,  energię  elektryczną  i  paliwa  gazowe

na obszarze gminy;

 

2)    planowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy:

 

1. a) miejsc publicznych,

 

1. b) dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich,

 

1. c) dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 i 774), przebiegających w granicach terenu zabudowy,

 

1. d) części dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 641 i 901), wymagających odrębnego oświetlenia:

 

– przeznaczonych do ruchu pieszych lub rowerów,

 

– stanowiących dodatkowe jezdnie obsługujące ruch z terenów przyległych do pasa

drogowego drogi krajowej;

 

3)    finansowanie oświetlenia znajdujących się na terenie gminy:

 

1. a) ulic,

 

1. b) placów,

 

1. c) dróg gminnych, dróg powiatowych i dróg wojewódzkich,

 

1. d) dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 21

marca 1985 r. o drogach publicznych, przebiegających w granicach terenu zabudowy,

 

1. e) części dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, wymagających odrębnego oświetlenia:

 

– przeznaczonych do ruchu pieszych lub rowerów,

 

– stanowiących dodatkowe jezdnie obsługujące ruch z terenów przyległych do pasa

drogowego drogi krajowej;

 

4)    planowanie i organizacja działań mających na celu racjonalizację zużycia energii i promocję rozwiązań zmniejszających zużycie energii na obszarze gminy.

 

2. Gmina realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, zgodnie z:

 

1)  miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu

–    z    kierunkami   rozwoju    gminy    zawartymi   w    studium    uwarunkowań    i    kierunków

zagospodarowania przestrzennego gminy;

 

2)  odpowiednim programem ochrony powietrza przyjętym na podstawie art. 91 ustawy z dnia 7 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

 

3. (uchylony).

 

3a. (uchylony).

 

4. (uchylony).

 

Art. 19. 1. Wójt  (burmistrz,  prezydent  miasta)  opracowuje  projekt  założeń  do  planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, zwany dalej „projektem założeń”.

 

2. Projekt założeń sporządza się dla obszaru gminy co najmniej na okres 15 lat i aktualizuje co najmniej raz na 3 lata.

 

3. Projekt założeń powinien określać:

 

1)    ocenę  stanu  aktualnego  i  przewidywanych  zmian  zapotrzebowania  na  ciepło,  energię

elektryczną i paliwa gazowe;

 

2)    przedsięwzięcia racjonalizujące użytkowanie ciepła, energii elektrycznej i paliw gazowych;

 

3)    możliwości  wykorzystania  istniejących  nadwyżek  i  lokalnych  zasobów  paliw  i  energii, z uwzględnieniem energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych w instalacjach odnawialnego źródła energii, energii elektrycznej i ciepła użytkowego wytwarzanych w kogeneracji oraz zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych;

 

3a)  możliwości stosowania środków poprawy efektywności energetycznej w rozumieniu ustawy

z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej;

 

4)    zakres współpracy z innymi gminami.

 

4. Przedsiębiorstwa energetyczne   udostępniają   nieodpłatnie   wójtowi   (burmistrzowi, prezydentowi miasta) plany, o których mowa w art. 16 ust. 1, w zakresie dotyczącym terenu tej gminy oraz propozycje niezbędne do opracowania projektu założeń.

 

5. Projekt założeń   podlega   opiniowaniu   przez   samorząd   województwa   w   zakresie koordynacji współpracy z innymi gminami oraz w zakresie zgodności z polityką energetyczną państwa.

 

6. Projekt założeń wykłada się do publicznego wglądu na okres 21 dni, powiadamiając o tym w sposób przyjęty zwyczajowo w danej miejscowości.

 

7. Osoby i jednostki  organizacyjne  zainteresowane  zaopatrzeniem  w  ciepło,  energię elektryczną i paliwa gazowe na obszarze gminy mają prawo składać wnioski, zastrzeżenia i uwagi do projektu założeń.

 

8. Rada gminy uchwala założenia do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, rozpatrując jednocześnie wnioski, zastrzeżenia i uwagi zgłoszone w czasie wyłożenia projektu założeń do publicznego wglądu.

 

Art. 20. 1. W przypadku gdy plany przedsiębiorstw energetycznych nie zapewniają realizacji założeń, o których mowa w art. 19 ust. 8, wójt (burmistrz, prezydent miasta) opracowuje projekt planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, dla obszaru gminy lub jej części.  Projekt  planu  opracowywany  jest  na  podstawie  uchwalonych  przez  radę  tej  gminy założeń i winien być z nim zgodny.

 

2. Projekt planu, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:

 

1)  propozycje  w  zakresie  rozwoju  i  modernizacji  poszczególnych  systemów  zaopatrzenia

w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, wraz z uzasadnieniem ekonomicznym;

 

1a)  propozycje  w  zakresie  wykorzystania  odnawialnych  źródeł  energii  i  wysokosprawnej

kogeneracji;

1b) propozycje stosowania środków poprawy efektywności energetycznej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej;

 

2)    harmonogram realizacji zadań;

 

3)    przewidywane koszty realizacji proponowanych przedsięwzięć oraz źródło ich finansowania.

 

3. (uchylony).

 

4. Rada gminy uchwala plan zaopatrzenia, o którym mowa w ust. 1.

 

5. W celu realizacji planu, o którym mowa w ust.  1,  gmina może zawierać umowy z

przedsiębiorstwami energetycznymi.

 

6. W przypadku gdy nie jest możliwa realizacja planu na podstawie umów, rada gminy

– dla zapewnienia zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe – może wskazać w drodze uchwały tę część planu, z którą prowadzone na obszarze gminy działania muszą być

zgodne.

 

 

 

 

 

 

Art. 20a. (uchylony) Art. 20b. (uchylony) Art. 20c. (uchylony) Art. 20d. (uchylony) Art. 20e. (uchylony) Art. 20f.37 (uchylony) Art. 20g. (uchylony) Art. 20ga. (uchylony) Art. 20gb. (uchylony)

Art. 20gc. (uchylony)

Rozdział 3a

(uchylony)

 

 

 

 

 

 

 

 

Art. 20h. (uchylony)

Rozdział 3b

 

(uchylony)

 

 

37  Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 kwietnia 2014 r. w sprawie sposobu obliczania końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych oraz sposobu obliczania ilości energii elektrycznej i ciepła z takich źródeł (Dz. U. z 2014 r. poz. 487). Zgodnie z art. 206 pkt 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478), dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 20f ustawy – Prawo energetyczne zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 129 ust. 3 ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie dłużej niż przez okres 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy o odnawialnych źródłach energii.

 

Art. 20i. (uchylony) Art. 20j. (uchylony) Art. 20k. (uchylony) Art. 20l. (uchylony) Art. 20m. (uchylony) Art. 20n. (uchylony) Art. 20o. (uchylony) Art. 20p. (uchylony) Art. 20q. (uchylony) Art. 20r. (uchylony) Art. 20s. (uchylony) Art. 20t. (uchylony) Art. 20u. (uchylony) Art. 20v.38 (uchylony) Art. 20w. (uchylony) Art. 20x. (uchylony) Art. 20y. (uchylony) Art. 20z. (uchylony) Art. 20za. (uchylony) Art. 20zb. (uchylony) Art. 20zc. (uchylony) Art. 20zd. (uchylony)

 

Rozdział 4

 

Organ do spraw regulacji gospodarki paliwami i energią

 

 

Art. 21. 1. Zadania   z   zakresu   spraw   regulacji   gospodarki   paliwami   i   energią   oraz promowania konkurencji realizuje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, zwany dalej „Prezesem URE”.

 

 

 

38 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 25 marca 2014 r. w sprawie warunków i trybu wydawania certyfikatów   oraz akredytowania organizatorów szkoleń w zakresie odnawialnych źródeł energii (Dz. U.  z 2014 r.  poz.  505). Zgodnie z art. 206 pkt 3 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r.  o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478), dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 20v oraz art. 20za ustawy – Prawo energetyczne zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 152 oraz art. 157 ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie dłużej niż przez okres 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy o odnawialnych źródłach energii.

 

2. Prezes URE jest centralnym organem administracji rządowej.

 

2a. Prezesa URE powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze

otwartego i konkurencyjnego naboru. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa URE.

 

2b. Stanowisko Prezesa URE może zajmować osoba, która:

 

1) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

 

2) jest obywatelem polskim;

 

3) korzysta z pełni praw publicznych;

 

4)   nie   była   skazana   prawomocnym   wyrokiem   za   umyślne   przestępstwo   lub   umyślne

przestępstwo skarbowe;

 

5) posiada kompetencje kierownicze;

 

6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku

kierowniczym;

 

7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Prezesa URE.

 

2c. Informację o naborze na stanowisko Prezesa URE ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:

 

1) nazwę i adres urzędu;

 

2) określenie stanowiska;

 

3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;

 

4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku;

 

5) wskazanie wymaganych dokumentów;

 

6) termin i miejsce składania dokumentów;

 

7) informację o metodach i technikach naboru.

 

2d. Termin, o którym mowa w ust. 2c pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

 

2e.  Nabór  na  stanowisko  Prezesa  URE  przeprowadza  zespół,  powołany  przez  Szefa

Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, liczący co najmniej

3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W

toku   naboru   ocenia   się   doświadczenie   zawodowe   kandydata,   wiedzę   niezbędną   do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.

 

2f. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 2e, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.

 

2g. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 2f, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.

 

2h.  W  toku  naboru  zespół  wyłania  nie  więcej  niż  3  kandydatów,  których  przedstawia

Szefowi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

 

2i. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:

 

1) nazwę i adres urzędu;

 

2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;

 

3) imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;

 

4) informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;

 

5) uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;

 

6) skład zespołu.

 

2j. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynie Informacji  Publicznej  urzędu  i  Biuletynie  Informacji  Publicznej  Kancelarii  Prezesa  Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:

 

1) nazwę i adres urzędu;

 

2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;

 

3)  imiona,  nazwiska  wybranych  kandydatów  oraz  ich  miejsca  zamieszkania  w  rozumieniu

przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.

 

2k. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.

 

2l. Prezes URE jest powoływany na pięcioletnią kadencję i może być ponownie powołany tylko raz. Po upływie kadencji Prezes URE pełni swoją funkcję do czasu powołania następcy.

 

2m. Prezes URE może zostać odwołany, przez Prezesa Rady Ministrów, przed upływem

kadencji, na którą został powołany, wyłącznie w przypadku:

 

1)  rażącego naruszenia prawa;

 

2)  skazania   prawomocnym   wyrokiem   sądu   za   popełnione   umyślnie   przestępstwo   lub przestępstwo skarbowe;

 

3)  orzeczenia zakazu zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwa;

 

4)  choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań;

 

5)  złożenia rezygnacji.

 

2n. Wiceprezes URE tymczasowo, do czasu powołania nowego Prezesa URE, wykonuje obowiązki Prezesa URE w razie:

 

1)  śmierci Prezesa URE;

 

2)  odwołania Prezesa URE przed upływem kadencji;

 

3)  stwierdzenia nieważności powołania Prezesa URE lub innych przyczyn nieobjęcia urzędu po dokonaniu powołania.

 

2o. Osoba wykonująca obowiązki Prezesa URE nie może dokonać zwolnienia, o którym

mowa w art. 49 ust. 1.

 

3. (uchylony).

 

4. Prezes URE wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, przy pomocy Urzędu Regulacji

Energetyki, zwanego dalej „URE”.

 

5. Wiceprezesa URE powołuje Prezes URE spośród osób wyłonionych w drodze otwartego

i konkurencyjnego naboru. Prezes URE odwołuje wiceprezesa URE.

 

5a. Nabór na stanowisko Wiceprezesa Urzędu Regulacji Energetyki przeprowadza zespół, powołany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza  i  doświadczenie  dają  rękojmię  wyłonienia  najlepszych  kandydatów. W  toku  naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.

 

5b. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowisko, o którym mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio ust. 2b, 2d, 2f, 2g oraz 2i-2k. Informacje o naborze na stanowisko wiceprezesa Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki. Do ogłoszenia stosuje się przepisy ust. 2c zdanie drugie.

 

5c. W  toku  naboru  zespół  wyłania  nie  więcej  niż  3  kandydatów,  których  przedstawia

Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki.

 

5d. Wiceprezes Urzędu Regulacji Energetyki jest powoływany na pięcioletnią kadencję i może być ponownie powołany tylko raz. Po upływie kadencji Wiceprezes Urzędu Regulacji Energetyki pełni swoją funkcję do czasu powołania następcy.

 

6. Prezes Rady Ministrów, w drodze  zarządzenia, nadaje statut  URE, określający jego organizację wewnętrzną oraz strukturę terenową.

 

Art. 21a. Organami właściwymi w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią dla:

 

1)    jednostek  organizacyjnych  podległych  Ministrowi  Obrony  Narodowej  lub  przez  niego nadzorowanych, jednostek organizacyjnych Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej   i   Biura   Ochrony   Rządu   oraz   jednostek   organizacyjnych   więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości są inspekcje gospodarki energetycznej powoływane przez właściwych ministrów w uzgodnieniu z Prezesem URE;

 

2)  jednostek  organizacyjnych  Agencji  Bezpieczeństwa  Wewnętrznego,  Agencji  Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego są inspekcje gospodarki energetycznej powoływane przez Szefów tych Agencji w uzgodnieniu z Prezesem URE.

 

Art. 22. uchylony.39 40

 

 

 

 

 

39 Patrz: art. 19 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 19. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dyrektorzy oddziałów terenowych Urzędu Regulacji Energetyki stają się członkami służby cywilnej zajmującymi wyższe stanowiska w służbie cywilnej, a ich stosunek pracy przekształca się w umowę o pracę lub mianowanie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z

1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).”.

 

40 Patrz: art. 20 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 20. Oddziały terenowe Urzędu Regulacji Energetyki utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów wykonują zadania określone w tych przepisach do czasu utworzenia struktury terenowej Urzędu Regulacji Energetyki zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.”.

 

Art. 23. 1. Prezes  URE  reguluje  działalność  przedsiębiorstw  energetycznych  zgodnie z ustawą i polityką energetyczną państwa, zmierzając do równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii.

 

1a. Prezes URE jest uprawniony do kontrolowania i nakładania kar na przedsiębiorstwa energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu paliwami ciekłymi, w tym obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, bez wymaganej koncesji.

 

2. Do zakresu działania Prezesa URE należy:

 

1)     udzielanie i cofanie koncesji;

 

2)     zatwierdzanie i kontrolowanie stosowania taryf paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła pod względem zgodności z zasadami określonymi w art. 44, 45 i 46, w tym analizowanie i weryfikowanie kosztów przyjmowanych przez przedsiębiorstwa energetyczne jako uzasadnione do kalkulacji cen i stawek opłat w taryfach;

 

3)     ustalanie:

 

1. a) współczynników korekcyjnych  określających   projektowaną   poprawę   efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków wykonywania przez to przedsiębiorstwo danego rodzaju działalności gospodarczej,

 

1. b) okresu obowiązywania taryf i współczynników korekcyjnych, o których mowa w lit. a,

 

1. c) wysokości uzasadnionego zwrotu z kapitału, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1,

dla przedsiębiorstw energetycznych przedkładających taryfy do zatwierdzenia,

 

1. d) maksymalnego udziału opłat  stałych  w  łącznych  opłatach  za  świadczenie  usług przesyłania lub dystrybucji dla poszczególnych grup odbiorców w taryfach dla paliw gazowych i energii, w przypadkach gdy wymaga tego ochrona interesów odbiorców,
2. e) jednostkowych opłat zastępczych, o których mowa w art. 9a ust. 8a, f) wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w art. 47 ust. 2f;

3a)   opracowywanie wytycznych i zaleceń zapewniających jednolitą formę planów, o których

mowa w art. 16 ust. 1;

 

4)     kontrolowanie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 9a;

 

4a)    kontrolowanie wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 49a ust. 1 i 2 oraz w art.

49b ust. 1;

 

5)     uzgadnianie projektów planów, o których mowa w art. 16;

 

6)     wyznaczanie operatorów systemu, o których mowa w art. 9h ust. 1, 3 i 9, oraz publikowanie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki i zamieszczanie na swojej stronie internetowej w Biuletynie Informacji Publicznej informacji o danych adresowych, obszarze działania i okresie, na który zostali wyznaczeni operatorami systemu;

 

6a) przyznawanie certyfikatu niezależności;

 

6b) kontrolowanie  wypełniania  przez  właściciela  sieci  przesyłowej  oraz  operatora  systemu przesyłowego  gazowego  obowiązków  określonych  w  niniejszej  ustawie  oraz  umowie,  o której mowa w art. 9h ust. 3 pkt 2, w tym monitorowanie powiązań pomiędzy właścicielem sieci przesyłowej a operatorem systemu przesyłowego gazowego oraz przepływu informacji między nimi;

 

6c) informowanie Komisji Europejskiej o wyznaczeniu operatorów systemów przesyłowych;

 

7)     udzielanie i cofanie zwolnienia z obowiązku świadczenia usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 i art. 4e ust. 1;

 

8)     zatwierdzanie instrukcji ruchu i eksploatacji sieci, o których mowa w art. 9g;

 

9)     organizowanie i przeprowadzanie przetargów dotyczących:

 

1. a) wyłaniania sprzedawców z urzędu,

 

1. b) budowy nowych mocy  wytwórczych  energii  elektrycznej  i  realizacji  przedsięwzięć

zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną;

 

10)   kontrolowanie standardów jakościowych obsługi odbiorców oraz kontrolowanie na wniosek

odbiorcy dotrzymania parametrów jakościowych paliw gazowych i energii elektrycznej;

 

11)  kontrolowanie realizacji przez operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu połączonego elektroenergetycznego oraz innych uczestników rynku energii  elektrycznej  obowiązków  wynikających  z  przepisów  rozporządzenia  (WE)  nr

714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu  do  sieci  w  odniesieniu  do  transgranicznej  wymiany  energii  elektrycznej  i

uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003, a także wykonywanie innych obowiązków organu regulacyjnego wynikających z tego rozporządzenia;

 

11a) kontrolowanie realizacji przez operatora systemu przesyłowego gazowego lub operatora systemu połączonego gazowego oraz innych uczestników rynku paliw gazowych obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005, a także wykonywanie innych obowiązków organu regulacyjnego wynikających z tego rozporządzenia oraz zatwierdzanie odpowiednich punktów w systemie przesyłowym, objętych obowiązkiem, o którym mowa w art. 18 tego rozporządzenia;

 

11b) zatwierdzanie  metod  alokacji  zdolności  przesyłowych  i  zarządzania  ograniczeniami, opracowanych zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE)  nr  1228/2003  lub  rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  (WE)  nr

714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowej gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005;

 

12)   rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 8 ust. 1;

 

13)   nakładanie kar pieniężnych na zasadach określonych w ustawie;

 

14)   współdziałanie  z  właściwymi  organami  w  przeciwdziałaniu  praktykom  przedsiębiorstw

energetycznych ograniczającym konkurencję;

 

14a)  współdziałanie z organem właściwym w sprawach nadzoru nad rynkiem kapitałowym, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym  (Dz.  U.  Nr  157,  poz.  1119,  z  późn.  zm.)  w  zakresie  niezbędnym  do właściwego wykonywania zadań określonych w ustawie;

 

14b) współpraca z organami regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz z Agencją, w szczególności w zakresie sporządzania i stosowania kodeksów sieci oraz zatwierdzania metod zarządzania ograniczeniami opracowanymi zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków

 

dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr

1775/2005, a także w zakresie integracji krajowych sektorów energetycznych na poziomie

regionalnym;

 

14c) zawieranie umów z organami regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy  o  Europejskim  Obszarze  Gospodarczym  w  celu  zacieśniania  współpracy  w zakresie regulacji;

 

14d) zwracanie się do Agencji w sprawie zgodności decyzji wydanych przez inne organy regulacyjne, o których mowa w pkt 14b, z wytycznymi, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 lub w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającym rozporządzenie (WE) nr

1775/2005 oraz informowanie Komisji Europejskiej o niezgodności tych decyzji;

 

15)  ustalanie metod kontroli i podejmowanie działań dla poprawy efektywności przedsiębiorstw energetycznych;

 

16)   określanie  i  publikowanie  wskaźników  i  cen  wskaźnikowych  istotnych  dla  procesu

kształtowania taryf;

 

17)   publikowanie informacji służących zwiększeniu efektywności użytkowania paliw i energii;

 

18)   zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących przedsiębiorstw energetycznych, w tym

obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca każdego roku:

 

1. a) średnich cen   sprzedaży   energii   elektrycznej   wytworzonej   w   wysokosprawnej kogeneracji obliczonych oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1 – 2,

 

1. b) średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym oraz sposób jej

obliczenia,

 

1. c) średnich cen sprzedaży ciepła, wytworzonego w należących do przedsiębiorstw posiadających  koncesje jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji:

 

– opalanych paliwami węglowymi,

 

– opalanych paliwami gazowymi,

 

– opalanych olejem opałowym,

 

– stanowiących odnawialne źródła energii

 

– w poprzednim roku kalendarzowym,

 

1. d) średniej ceny energii elektrycznej dla odbiorcy energii elektrycznej w gospodarstwie domowym uwzględniającej opłatę  za  świadczenie  usługi  dystrybucji  energii elektrycznej, obliczanej na podstawie cen zawartych w umowach kompleksowych;

 

19)   gromadzenie  informacji  dotyczących  istniejącej,  będącej  w  budowie  lub  planowanej

infrastruktury energetycznej w sektorach:

 

1. a) gazu  ziemnego   i   energii   elektrycznej,   w   tym   energii   elektrycznej   ze   źródeł odnawialnych z wyłączeniem infrastruktury dotyczącej wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego,

 

1. b) biopaliw ciekłych, o których mowa w ustawie o biokomponentach i biopaliwach ciekłych

 

– znajdujących się w obszarze zainteresowania Unii Europejskiej i przekazywanie ich do ministra właściwego do spraw gospodarki, w terminie do 15 lipca roku sprawozdawczego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (UE, EURATOM) nr 617/2010 w zakresie określonym w pkt 2-4 załącznika do powyższego rozporządzenia;

 

19a) przekazywanie do Komisji Europejskiej informacji, o których mowa w art. 9c ust. 11;

 

20)   monitorowanie funkcjonowania systemu gazowego i elektroenergetycznego w zakresie:

 

1. a) zasad zarządzania i rozdziału przepustowości połączeń międzysystemowych, z którymi istnieją wzajemne połączenia, we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,

 

1. b) mechanizmów bilansowania systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego

i zarządzania ograniczeniami w krajowym systemie gazowym i elektroenergetycznym,

 

1. c) warunków przyłączania podmiotów do sieci i ich realizacji oraz dokonywania napraw tej sieci,
2. d) wypełniania obowiązku   publikowania   przez   operatorów   systemów   przesyłowych i  dystrybucyjnych informacji dotyczących połączeń  międzysystemowych, korzystania

z  sieci  i  rozdziału  zdolności  przesyłowych  stronom  umowy  o  świadczenie  usług

przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, z uwzględnieniem konieczności

traktowania tych informacji jako poufnych ze względów handlowych,

 

1. e) warunków świadczenia usług magazynowania paliw gazowych, usług skraplania gazu ziemnego oraz innych usług świadczonych przez przedsiębiorstwa energetyczne,

 

1. f) bezpieczeństwa dostarczania paliw gazowych i energii elektrycznej,

 

1. g) wypełniania przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych ich zadań,

 

1. h) wypełniania przez    przedsiębiorstwo    energetyczne    obowiązków    wymienionych w art. 44;

 

21)   wydawanie  świadectw  pochodzenia,  o  których  mowa  w  art.  9e  ust.  1,  i  świadectw

pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, oraz ich umarzanie;

 

21a) wydawanie, na wniosek organu właściwego do wydania pozwolenia zintegrowanego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, opinii dotyczącej skutków ekonomicznych, w tym wpływu na opłacalność wytwarzania energii, zastosowania do źródeł spalania paliw drugiej zasady łączenia, o której mowa w art. 157a ust. 2 pkt 2 tej ustawy;

 

22)   wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub ustawach odrębnych.

 

2a.  Prezes  URE w zakresie, o którym mowa w ust.  2 pkt  19 i 20, w szczególności sporządza raport przedstawiający i oceniający:

 

1)  warunki podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej;

 

2) realizację planów, o których mowa w art. 16 ust. 2 i 4, z uwzględnieniem zamierzeń inwestycyjnych wynikających ze sprawozdania, o którym mowa w art. 15b ust. 3.

 

2b. Raport, o którym mowa w ust. 2a, może zawierać także propozycje zmian przepisów określających warunki funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, o których mowa w art. 9 ust. 3, i szczegółowych zasad kształtowania taryf dla energii elektrycznej, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 3, służących rozwojowi zdolności wytwórczych i przesyłowych energii elektrycznej, zgodnie z przyjętą polityką energetyczną państwa, o której mowa w art. 15a, i wnioskami wynikającymi ze sprawozdania, o którym mowa w art. 15b ust. 3.

 

2c. Prezes URE przekazuje raport, o którym mowa w ust. 2a, ministrowi właściwemu do

spraw gospodarki, co 2 lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku.

 

2d. Raport, o którym mowa w ust. 2a, podlega publikacji w Biuletynie Urzędu Regulacji

Energetyki.

 

3. W sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 5, z wyjątkiem spraw wymienionych w art. 32  ust.  1  pkt  4  i  ust.  5,  niezbędna  jest  opinia  właściwego  miejscowo  zarządu województwa.

 

3a. W sprawach o udzielenie albo cofnięcie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych, magazynowanie paliw ciekłych lub obrót nimi z zagranicą niezbędne jest zasięgnięcie opinii Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych oraz właściwego naczelnika urzędu celnego.

 

4. Nieprzedstawienie przez zarząd województwa opinii w sprawach wymienionych w ust. 2 pkt 1 i 5, w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia sprawy do zaopiniowania, jest równoznaczne z wydaniem pozytywnej opinii.

 

4a. Nieprzedstawienie przez Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych lub naczelnika urzędu celnego opinii w sprawach wymienionych w ust. 2 pkt 1, w zakresie o którym mowa w ust. 3a, w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia sprawy do zaopiniowania, jest równoznaczne z wydaniem opinii pozytywnej.

 

5. Prezes URE uchyla decyzję wydaną w sprawach, o których mowa w ust. 2, jeżeli Komisja Europejska stwierdziła jej niezgodność z przepisami wydanymi na podstawie rozporządzenia (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1775/2005, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji od Komisji Europejskiej o konieczności jej uchylenia, i informuje o tym uchyleniu Komisję Europejską.

 

6. Prezes URE współpracując  z  organami  regulacyjnymi  państw  członkowskich  Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz z Agencją zapewnia taki sam stopień poufności otrzymanych informacji, jaki jest wymagany od organu udostępniającego informacje.

 

7. Prezes URE kontroluje zapewnienie równego i otwartego dostępu do sieci transportowej dwutlenku węgla i podziemnych składowisk dwutlenku węgla oraz rozstrzyga spory w zakresie określonym w art. 11n ust. 7.

 

Art. 24. 1.  Prezes  URE  składa ministrowi  właściwemu  do  spraw gospodarki  corocznie, w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku, sprawozdanie ze swojej działalności, w tym ocenę bezpieczeństwa dostarczania paliw gazowych i energii elektrycznej, stosownie do zakresu działania określonego w art. 23 ust. 2, oraz przedstawia, na jego żądanie, informacje z zakresu swojej działalności.

 

2. uchylony.

 

Art. 25-27. (uchylone).

 

Art. 28. 1.  Prezes  URE  ma  prawo  wglądu  do  ksiąg  rachunkowych  przedsiębiorstwa energetycznego oraz może żądać przedstawienia informacji dotyczących wykonywanej przez to przedsiębiorstwo działalności gospodarczej, w tym informacji o jego projektach inwestycyjnych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

2. Prezes URE ma prawo wglądu do dokumentów, żądania przedstawienia dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków, o których mowa w art. 9a,

art. 9e, art. 9l, art. 9m, art. 9o i art. 49a ust. 1 i 2, lub badania zgodności ze stanem faktycznym

deklaracji, o której mowa w art. 9a ust. 1b, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji

niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

 

Art. 28a. Organ przeprowadzający kontrolę przedsiębiorstwa energetycznego, informuje Prezesa URE o stwierdzonych naruszeniach prawa, mogących stanowić naruszenia warunków wykonywania działalności określonych w koncesji lub w przepisach regulujących działalność gospodarczą objętą koncesją, z wyłączeniem informacji, do których otrzymania Prezes URE nie jest uprawniony.

 

Art. 29. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pracowników URE.

 

Art. 30. 1. Do postępowania przed Prezesem URE stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2-4,

przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

 

2. Od decyzji Prezesa URE służy odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu

Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji.

 

341. 341. Postępowanie w sprawie  odwołania  od  decyzji  Prezesa  URE  toczy  się  według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach z zakresu regulacji energetyki.

 

4. Do postanowień Prezesa URE, od których służy zażalenie, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio, z tym że zażalenie wnosi się w terminie 7 dni.

 

Art. 31. 1. URE  wydaje  Biuletyn  Urzędu  Regulacji  Energetyki,  zwany  dalej  „Biuletynem

URE”.

 

2. URE ogłasza w Biuletynie URE sprawozdania, o których mowa w art. 24 ust. 1.

 

3. URE ogłasza w Biuletynie URE informacje o:

 

1)    podmiotach ubiegających się o koncesję;

 

2)    decyzjach w sprawach koncesji i taryf wraz z uzasadnieniem;

 

3)    rozstrzygnięciach w sprawach spornych podjętych przez Prezesa URE;

 

4)    średnich cenach, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18;

 

5)    stawkach opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e;

 

 

 

 

41 Zgodnie z art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381), w sprawach z zakresu regulacji energetyki przepisy art. 4791-4792, art. 4794, art. 4796  i art. 4796a, art. 4798, art. 4799-47914b, art. 47916-

47919a oraz art. 47922 ustawy – Kodeks postępowania cywilnego stosuje się nadal, jeżeli decyzja Prezesa

URE wydana została przed dniem wejścia w życie ustawy (3 maja 2012 r.).

 

6)    zaktualizowanych kwotach kosztów osieroconych, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e;

 

7)    średnioważonym   koszcie   węgla,   zużywanego   przez   jednostki   wytwórcze   centralnie dysponowane na wytworzenie jednej megawatogodziny energii elektrycznej w poprzedzającym roku kalendarzowym, z uwzględnieniem kosztów jego transportu wyrażonym w złotych na megawatogodzinę, o którym mowa w ustawie wymienionej w art.

9a ust. 8e;

 

8)    średniej cenie wytwarzanej energii elektrycznej przez wytwórców eksploatujących jednostki centralnie dysponowane opalane węglem, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 9a ust. 8e.

 

4. W odniesieniu do ciepła informacje, o których mowa w ust. 3, ogłasza się we właściwym

miejscowo wojewódzkim dzienniku urzędowym.

 

5. Prezes URE może ustanowić, w drodze zarządzenia, regionalne lub branżowe wydania

Biuletynu URE oraz określić ich zakres, zasięg i warunki publikacji ogłoszeń.

 

 

Rozdział 5

 

Koncesje42 i taryfy

 

 

Art. 32.43 44 45 46 1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w

zakresie:

 

 

 

42 W myśl art. 17 ustawy zmieniającej z dnia 4 marca 2005 r., koncesje wydane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłania i dystrybucji paliw lub energii stały się z dniem wejścia w życie tej ustawy, koncesjami na przesyłanie lub dystrybucję, stosownie do zakresu prowadzonej działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw lub energii.

 

43 Patrz: art. 5 ust. 2-5 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 900):

„2. W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność polegającą na obrocie paliwami ciekłymi na podstawie posiadanych koncesji na obrót paliwami ciekłymi, które zamierzają podjąć albo kontynuować działalność gospodarczą w zakresie

obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, są zobowiązane do złożenia wniosku o udzielenie koncesji na obrót

paliwami ciekłymi z zagranicą oraz zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38a ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejsza ustawą.

3. Prezes URE wydaje decyzję w sprawie udzielenia koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 4 miesiące od dnia złożenia wniosku.
4. Do czasu wydania przez Prezesa URE decyzji w sprawie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, przedsiębiorstwa energetyczne mogą prowadzić działalność polegającą na obrocie paliwami ciekłymi, na podstawie koncesji na obrót paliwami ciekłymi wydanych przed wejściem w życie niniejszej ustawy.
5. Niezłożenie przez przedsiębiorstwa energetyczne wniosku o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą w terminie, o którym mowa w ust. 2, spowoduje, że koncesje na obrót paliwami

ciekłymi wydane dla tych przedsiębiorstw energetycznych przed wejściem w życie niniejszej ustawy, stają

 

1)    wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:

 

1. a) paliw stałych lub paliw gazowych,

 

1. b) energii elektrycznej w  źródłach  o  łącznej  mocy  zainstalowanej  elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,

 

1. c) energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,

 

1. d) energii elektrycznej:

 

– z biogazu rolniczego,

 

– wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,

 

– wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii,

 

1. e) ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;

 

2)    magazynowania paliw gazowych w instalacjach magazynowych, skraplania gazu ziemnego i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w instalacjach skroplonego gazu ziemnego, jak również magazynowania paliw ciekłych, z wyłączeniem: lokalnego magazynowania gazu płynnego  w  instalacjach  o  przepustowości  poniżej  1  MJ/s  oraz  magazynowania  paliw ciekłych w obrocie detalicznym;

 

 

 

 

się koncesjami uprawniającymi wyłącznie do obrotu paliwami ciekłymi na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej.”.

 

44 Patrz art. 200 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „200.1. Koncesje na wytwarzanie energii elektrycznej udzielone przez Prezesa URE wytwórcom energii elektrycznej w mikroinstalacji przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wygasają z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Postępowania o udzielenie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej wytwórcom energii elektrycznej w mikroinstalacji wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy umarza się.”.

Patrz również: art. 201 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

 

45 Patrz art. 202 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „202.1. Wytwórcy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wytwarzają energię elektryczną wyłącznie z biopłynów na podstawie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej wydanej na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 179, w brzmieniu dotychczasowym, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złożą wniosek o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 34 ust. 1.

2. Koncesje, o których mowa w ust. 1, wygasają:

1)  z dniem wpisu do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 34 ust. 1;

2) po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1.”.

 

46 Patrz art. 203 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz.

478): „Art. 203. Wnioski o udzielenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, złożone przez wytwórców energii elektrycznej w małej instalacji lub wyłącznie z biopłynów, dla której przepisy ustawy zmienianej w art. 179 nie przewidują obowiązku uzyskania koncesji, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się wnioskami o wpis do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa odpowiednio w art. 7 oraz w art.

34.”.

 

3)    przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii, z wyłączeniem: dystrybucji paliw gazowych w sieci o przepustowości poniżej 1 MJ/s oraz przesyłania lub dystrybucji ciepła, jeżeli łączna moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;

 

4)    obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:

 

1. a) obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW,

 

1. b) obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi oraz przez spółkę prowadzącą giełdę towarową, giełdową izbę rozrachunkową, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa  gazowe lub  energię elektryczną,  z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

 

1. c) obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b;

 

5) przesyłania dwutlenku węgla.

 

2. Koncesje na prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 4, w zakresie obrotu gazem ziemnym z zagranicą, będą wydawane z uwzględnieniem dywersyfikacji źródeł gazu oraz bezpieczeństwa energetycznego.

 

3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia47, minimalny poziom dywersyfikacji dostaw gazu z zagranicy poprzez ustalenie maksymalnego procentowego udziału gazu z jednego źródła. Rozporządzenie określi poziom dywersyfikacji na okres co najmniej 10 lat.

 

3a. Koncesje na prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 4, w zakresie obrotu paliwami   ciekłymi   z   zagranicą,   wydaje   się   pod   warunkiem   złożenia   zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38a.

 

4. Uzyskania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania ciepła uzyskiwanego w przemysłowych procesach technologicznych, a także gdy wielkość mocy zamówionej przez odbiorców nie przekracza 5

MW.

 

47 Patrz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 października 2000 r. w sprawie minimalnego poziomu dywersyfikacji dostaw gazu z zagranicy (Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1042).

 

5. Uzyskania koncesji, o której mowa w ust. 1 pkt 4, nie wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu benzyną lotniczą oznaczoną symbolem PKWiU 23.20.11-40 oraz objętą kodem CN 2710 11 31, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości

1 000 000 euro.

 

Art. 33. 1. Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy, który:

 

1)    ma  siedzibę  lub  miejsce  zamieszkania  na  terytorium  państwa  członkowskiego  Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

 

2)    dysponuje  środkami  finansowymi  w  wielkości  gwarantującej  prawidłowe  wykonywanie

działalności bądź jest w stanie udokumentować możliwości ich pozyskania;

 

3)    ma możliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności;

 

4)    zapewni  zatrudnienie  osób  o  właściwych  kwalifikacjach  zawodowych,  o  których  mowa w art. 54;

 

5)    uzyskał  decyzję  o  warunkach  zabudowy  i  zagospodarowania  terenu  albo  decyzję  o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie budowy obiektu energetyki jądrowej, o której mowa  w ustawie  z dnia 29 czerwca 2011 r.  o przygotowaniu  i realizacji inwestycji  w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących.

 

1a. Prezes URE udziela koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą wnioskodawcy,

który:

 

1) posiada własne pojemności magazynowe lub

 

2) zawarł umowę przedwstępną o świadczenie usługi magazynowania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. Nr 52, poz. 343, z późn. zm.), w wielkości ustalonej zgodnie z art. 25 ust. 2 tej ustawy, lub

 

3) został zwolniony z obowiązku utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy wymienionej w pkt 2.

 

1b.  Prezes  URE  udziela  koncesji  na  wytwarzanie  paliw  ciekłych  lub  koncesji  na  obrót paliwami ciekłymi z zagranicą wnioskodawcy, który złożył zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 38a.

 

2. Uzyskanie koncesji, o której mowa w ust. 1, nie zwalnia z obowiązku uzyskania innych koncesji lub zezwoleń wymaganych na podstawie odrębnych przepisów.

 

3. Nie może być wydana koncesja wnioskodawcy:

 

1)  który znajduje się w postępowaniu upadłościowym lub likwidacji;

 

2)    któremu  w  ciągu  ostatnich  3  lat  cofnięto  koncesję  na  działalność  określoną  ustawą  z

przyczyn wymienionych w art. 58 ust. 248 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej lub

 

 

 

48 Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:

1)   rażąco  narusza  warunki  określone  w  koncesji  lub  inne  warunki  wykonywania  koncesjonowanej

działalności gospodarczej, określone przepisami prawa,

 

którego w ciągu ostatnich 3 lat wykreślono z rejestru działalności regulowanej z przyczyn, o których mowa  w art. 71 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej;

 

3)  skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą.

 

4. (uchylony).

 

5. Prezes URE, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw gospodarki, informuje

Komisję Europejską o przyczynach odmowy udzielenia wnioskodawcy koncesji.

 

Art. 34. 1. Przedsiębiorstwa  energetyczne,  którym  została  udzielona  koncesja,  wnoszą coroczne opłaty do budżetu państwa, obciążające koszty ich działalności.

 

2. (uchylony).

 

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia49, wysokość i sposób pobierania przez Prezesa URE opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem wysokości przychodów przedsiębiorstw energetycznych osiąganych z działalności objętej koncesją, a także kosztów regulacji.

 

4. Przedsiębiorstwo energetyczne wytwarzające energię elektryczną w instalacji odnawialnego  źródła energii o łącznej mocy instalacji odnawialnego źródła energii nieprzekraczającej  5  MW  jest  zwolnione  z  opłat,  o  których  mowa  w  ust.  1,  w  zakresie wytwarzania energii w tej instalacji.

 

Art. 35. 1. Wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać w szczególności:

 

1)    oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby lub miejsca zamieszkania, a w razie ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu przedsiębiorcy – również ich imiona i nazwiska;

 

2)    określenie przedmiotu oraz zakresu prowadzonej działalności, na którą ma być wydana koncesja, oraz projekt planu, o którym mowa w art. 16;

 

3)    informacje o dotychczasowej działalności wnioskodawcy, w tym sprawozdania finansowe

z ostatnich 3 lat, jeżeli podmiot prowadzi działalność gospodarczą;

 

4)    określenie  czasu,  na  jaki  koncesja  ma  być  udzielona,  wraz  ze  wskazaniem  daty

rozpoczęcia działalności;

 

5)    określenie  środków,  jakimi  dysponuje  podmiot  ubiegający  się  o  koncesję,  w  celu

zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem;

 

6)    numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej oraz numer

identyfikacji podatkowej (NIP).

 

1a. Wniosek o udzielenie koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą powinien ponadto określać prognozowaną wielkość przywozu gazu ziemnego oraz sposób utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o

 

2)   w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.

 

49 Patrz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja (Dz. U. z 1998 r. Nr 60, poz. 387 oraz z 1999 r. Nr 92, poz. 1049).

 

Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z ustawą wymienioną w art. 33 ust. 1a pkt 2, lub zawierać informację o wydaniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 5a tej ustawy, wraz z dołączoną kopią tej decyzji.

 

1b. Wnioskodawca, który rozpoczyna prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie w zakresie  wywozu  gazu  ziemnego,  jest  zwolniony  z  obowiązku  dołączenia  do  wniosku  o udzielenie koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą informacji o wydaniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 5a ustawy wymienionej w art. 33 ust. 1a pkt 2.

 

1c. Wniosek o udzielenie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych oraz koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą powinien ponadto zawierać, odpowiednio do rodzaju działalności:

 

1)      wskazanie prognozowanej wielkości produkcji lub przywozu paliw ciekłych na okres co

najmniej 3 lat;

 

2)      opis sposobu utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, o których

mowa w art. 5 ustawy wymienionej w art. 33 ust. 1a pkt 2, na okres co najmniej 3 lat;

 

3)      opis sposobu realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, o którym mowa w art. 23

ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych na okres co najmniej 3 lat.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych lub obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą jest zobowiązane złożyć, przed udzieleniem koncesji, zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 38a.

 

3. Prezes URE odmawia udzielenia koncesji, gdy wnioskodawca nie spełnia wymaganych przepisami warunków.

 

Art. 36. Koncesji udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż

50 lat, chyba że przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na czas krótszy.

 

Art. 37. 1. Koncesja powinna określać:

 

1)    podmiot i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania;

 

2)    przedmiot oraz zakres działalności objętej koncesją;

 

3)    datę rozpoczęcia działalności objętej koncesją oraz warunki wykonywania działalności;

 

4)    okres ważności koncesji;

 

5)    szczególne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, mające na celu właściwą obsługę odbiorców, w zakresie:

 

1. a) zapewnienia zdolności do dostarczania paliw lub energii w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu wymagań jakościowych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8;

 

1. b) powiadamiania Prezesa URE  o  niepodjęciu  lub  zaprzestaniu  bądź  ograniczeniu

prowadzenia działalności objętej koncesją, w okresie jej obowiązywania;

 

6)    zabezpieczenie  ochrony  środowiska  w  trakcie  oraz  po  zaprzestaniu  koncesjonowanej

działalności;

 

7)    numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP).

 

2. Koncesja powinna ponadto określać warunki zaprzestania działalności przedsiębiorstwa energetycznego po wygaśnięciu koncesji lub po jej cofnięciu.

 

3. (uchylony).

 

Art. 38. Udzielenie  koncesji  może  być  uzależnione  od  złożenia  przez  wnioskodawcę zabezpieczenia majątkowego w celu zaspokojenia roszczeń osób trzecich, mogących powstać wskutek niewłaściwego prowadzenia działalności objętej koncesją, w tym szkód w środowisku.

 

Art. 38a.50 1. Udzielenie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych oraz koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą wymaga złożenia przez wnioskodawcę zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10 000 000 złotych, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), w celu zabezpieczenia powstałych albo mogących powstać należności związanych z wykonywaną działalnością koncesjonowaną, z tytułu:

 

1)    opłat, o których mowa w art. 34 ust. 1;

 

2)    kar, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 12;

 

3)    opłaty zapasowej,  o której mowa  w art.  21b i kar,  o których mowa w art.  63 ustawy

wymienionej w art. 33 ust. 1a pkt 2;

 

4)    kar  za  niezrealizowanie  Narodowego  Celu Wskaźnikowego,  o którym  mowa  w art.  23 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;

 

5)    kar za wprowadzenie do obrotu paliw ciekłych niespełniających wymagań jakościowych, o których mowa w art. 3-5 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169, poz. 1200, z późn. zm.);

 

6)    zobowiązań   podatkowych   w   zakresie   podatku   od   towarów   i   usług   oraz   podatku

akcyzowego;

 

7)    odsetek za zwłokę w zapłacie należności wymienionych w pkt 1-6.

 

2. Zabezpieczenie majątkowe ustanawia się na okresy nie krótsze niż 12 miesięcy wykonywania działalności objętej wnioskiem pod warunkiem, że będzie odnawiane na zasadach określonych w ust. 6.

 

3. Zabezpieczenie majątkowe może być złożone w formie:

 

1)    gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej;

 

2)    poręczenia banku;

 

3)    weksla z poręczeniem wekslowym banku;

 

4)    czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku;

 

5)    zastawu rejestrowego na prawach z papierów wartościowych emitowanych przez Skarb

Państwa lub Narodowy Bank Polski – według ich wartości nominalnej;

 

6)    pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia Prezesa URE, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, do wyłącznego dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku lokaty terminowej.

 

 

 

50 Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 900), w terminie 4 miesięcy od dnia wejścia w życie tej ustawy przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych na podstawie koncesji wydanych przed wejściem w życie tej ustawy, są zobowiązane do złożenia zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38a ustawy – Prawo energetyczne.

 

4. W gwarancjach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, gwarant zobowiązuje się na piśmie do zapłacenia, bezwarunkowo i nieodwołalnie, na każde wezwanie Prezesa URE działającego z urzędu lub na wniosek właściwego organu zabezpieczonej kwoty należności wraz z odsetkami za zwłokę, jeżeli jej zapłacenie stanie się wymagalne.

 

5. Gwarantem lub poręczycielem zabezpieczenia majątkowego może być osoba wpisana do wykazu gwarantów, o którym mowa w art. 52 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. 2013 r. poz. 727 i 1149).

 

6. W przypadku ograniczenia terminem końcowym zabezpieczenia majątkowego, przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane jest każdorazowo, na miesiąc przed upływem terminu wygaśnięcia tego zabezpieczenia, do przedstawienia zabezpieczenia na kolejny okres wykonywania działalności, nie krótszy niż 12 miesięcy.

 

Art. 38b. Jeżeli złożone zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 38a ust. 1, nie spełnia wymagań dotyczących wysokości lub okresu, na które jest składane, Prezes URE żąda przedłużenia okresu, którego dotyczy zabezpieczenie majątkowe lub uzupełnienia zabezpieczenia majątkowego.

 

Art. 38c. 1. Prezes URE, z urzędu lub na wniosek właściwego organu, wydaje decyzję o pokryciu należności z zabezpieczenia majątkowego, gdy:

 

1)    kwota należności, o których mowa w art. 38a ust. 1, nie została zapłacona w terminie;

 

2)    przedsiębiorstwo  energetyczne  nie  może  pokryć  z  własnych  środków  kosztów  zapłaty należności, o których mowa w art. 38a ust. 1.

 

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, jest natychmiast wykonalna.

 

3. W przypadku zaspokojenia należności z zabezpieczenia majątkowego, o których mowa w art. 38a ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek każdorazowego uzupełnienia zabezpieczenia do wymaganej kwoty w terminie 30 dni od dnia wykorzystania zabezpieczenia.

 

4. Jeżeli zabezpieczenie  majątkowe  nie  pokrywa  w  całości  należności,  należności  te pokrywa się stosunkowo do wysokości każdej z nich.

 

5. W przypadku zaspokojenia z zabezpieczenia majątkowego należności z tytułu opłaty zapasowej, o której mowa w art. 21b ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym, należność z tytułu kary, o której mowa w art. 63 ust. 1 pkt 1a tej ustawy, pokrywa się tylko do wysokości różnicy między nimi.

 

Art. 38d. 1. Jeżeli należność, o której mowa w art. 38a ust. 1 nie może powstać lub wygaśnie do czasu zakończenia działalności koncesjonowanej, zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 38a ust. 1, jest zwalniane przez Prezesa URE, w drodze postanowienia, w terminie miesiąca od dnia zakończenia działalności koncesjonowanej.

 

2. Zabezpieczenie majątkowe nie może zostać zwolnione, dopóki należność, o której mowa w art. 38a ust. 1, nie wygaśnie lub będzie mogła powstać, nie dłużej jednak niż do 6 miesięcy od dnia zakończenia działalności koncesjonowanej.

 

3. Prezes URE  doręcza  postanowienie,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  także  podmiotowi

udzielającemu zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38a ust. 1.

 

Art. 39. Przedsiębiorstwo  energetyczne  może  złożyć  wniosek  o  przedłużenie  ważności koncesji, nie później niż na 18 miesięcy przed jej wygaśnięciem.

 

Art. 40.1. Prezes   URE   może   nakazać   przedsiębiorstwu   energetycznemu,   pomimo wygaśnięcia koncesji, dalsze prowadzenie działalności objętej koncesją przez okres nie dłuższy niż 2 lata, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

 

2. Jeżeli działalność prowadzona  w  warunkach  określonych  w  ust.  1  przynosi  stratę, przedsiębiorstwu energetycznemu należy się pokrycie strat od Skarbu Państwa w wysokości ograniczonej do uzasadnionych kosztów działalności określonej w koncesji, przy zachowaniu należytej staranności.

 

3. Koszty, o których mowa w ust. 2, są zatwierdzane przez Prezesa URE.

 

Art. 41. 1. Prezes    URE    może    zmienić    warunki    wydanej    koncesji    na    wniosek przedsiębiorstwa energetycznego.

 

2. Prezes URE cofa koncesję w przypadkach:

 

1)   określonych w art. 58 ust. 151 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej;

 

2)   cofnięcia przez właściwego naczelnika urzędu celnego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego lub jego wygaśnięcia, jeżeli przed wygaśnięciem podmiot nie uzyskał nowego zezwolenia, w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych – w odniesieniu do działalności objętej tym zezwoleniem;

 

3)   w   przypadku   zmiany,   w   zakresie   określonym   w   ustawie,   warunków   wykonywanej działalności gospodarczej objętej koncesją.

 

2a. Prezes URE cofa koncesję na obrót gazem ziemnym z zagranicą również w przypadku nieutrzymywania, przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przywozu gazu ziemnego w celu jego dalszej odsprzedaży odbiorcom, zapasów obowiązkowych gazu ziemnego lub niezapewnienia ich dostępności zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2, art. 24a oraz art. 25 ust. 2 albo ust. 5 ustawy wymienionej w art. 33 ust. 1a pkt 2.

 

2b.  Prezes  URE  cofa  koncesję  na  wytwarzanie  paliw  ciekłych  lub  koncesję  na  obrót paliwami ciekłymi z zagranicą w przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne wykonuje działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych lub obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą bez złożonego zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38a.

 

3. Prezes URE cofa koncesję albo zmienia jej zakres w przypadkach określonych w art. 58 ust. 252 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

 

4. Prezes URE może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres:

 

1)   w  przypadkach   określonych   w  art.   58   ust.   353    ustawy   o   swobodzie   działalności

gospodarczej;

 

 

 

51    Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny cofa koncesję, w przypadku, gdy:

1)   wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej

objętej koncesją,

2)    przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania

organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.

 

52    Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:

1)   rażąco  narusza  warunki  określone  w  koncesji  lub  inne  warunki  wykonywania  koncesjonowanej

działalności gospodarczej, określone przepisami prawa,

2)   w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.

 

2)   w  przypadku  podziału  przedsiębiorstwa  energetycznego  lub  jego  łączenia  z  innymi

podmiotami.

 

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 , Prezes URE powiadamia o cofnięciu koncesji właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego.

 

Art. 42. Koncesja   udzielona   przedsiębiorstwu   energetycznemu   na   podstawie   ustawy wygasa przed upływem czasu, na jaki została wydana, z dniem wykreślenia tego przedsiębiorstwa z właściwego rejestru lub ewidencji.

 

Art. 43. 1. Kto zamierza wykonywać działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu, przetwarzaniu, magazynowaniu, przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie paliwami lub energią, skraplaniu gazu ziemnego i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, podlegającą koncesjonowaniu, albo zmienić jej zakres, może ubiegać się o wydanie promesy koncesji albo promesy zmiany koncesji.

 

2. Promesę wydaje Prezes URE w drodze decyzji administracyjnej.

 

3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6

miesięcy.

 

4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na działalność określoną w promesie albo jej zmiany, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub prawny podany we wniosku o wydanie promesy.

 

5. Do wniosku o wydanie promesy stosuje się odpowiednio art. 35, z zastrzeżeniem ust. 6.

 

6. Wniosek o udzielenie promesy koncesji na obrót gazem ziemnym z zagranicą powinien określać prognozowaną wielkość przywozu gazu ziemnego oraz sposób utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z art.

24 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 33 ust. 1a pkt 2, lub zawierać zobowiązanie do wystąpienia do ministra właściwego do spraw gospodarki o wydanie decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 5a tej ustawy.

 

7. Do wniosku o wydanie promesy koncesji albo promesy zmiany koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu energii elektrycznej w kogeneracji albo na wytwarzaniu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii należy dołączyć opis techniczno-ekonomiczny projektowanej inwestycji, dla której rozpoczęcie prac nastąpi po wejściu w życie tej ustawy.

 

8. Prezes URE sporządza i umieszcza na stronie internetowej URE formularze opisu, o którym mowa w ust. 7, dla inwestycji w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w kogeneracji oraz dla inwestycji w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, dla których rozpoczęcie prac nastąpi po wejściu w życie tej ustawy.

 

9. Prezes URE, na podstawie opisu techniczno-ekonomicznego projektowanej inwestycji, stwierdza w decyzji w przedmiocie wydania promesy koncesji albo promesy zmiany koncesji,

 

 

 

53   Zgodnie z tym przepisem, organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.

 

czy inwestycja, o której mowa w ust. 8, zostałaby zrealizowana w przypadku, w którym dla energii elektrycznej wytworzonej w tej instalacji nie przysługiwałoby świadectwo pochodzenia z kogeneracji albo świadectwa pochodzenia, o których mowa w art. 9e oraz art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

 

10. 10. Wytwórca energii elektrycznej, który nie uzyska potwierdzenia, o którym mowa w 9, dla inwestycji, o której mowa w ust. 8, nie może wnioskować do Prezesa URE o wdanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji albo świadectwa pochodzenia, o których mowa w art. 9e oraz art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, dla energii elektrycznej wytworzonej w tej inwestycji.

 

Art. 43a. Działalność gospodarcza w zakresie obrotu paliwami ciekłymi może być prowadzona wyłącznie pomiędzy przedsiębiorstwami energetycznymi posiadającymi wymagane koncesje, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1-4, w zakresie wytwarzania i obrotu paliwami ciekłymi, z wyłączeniem sprzedaży dla odbiorcy końcowego.

 

Art. 44. 1. Przedsiębiorstwo    energetyczne,    zapewniając    równoprawne    traktowanie odbiorców oraz eliminowanie subsydiowania skrośnego, jest obowiązane prowadzić ewidencję księgową w sposób umożliwiający odrębne obliczenie kosztów i przychodów, zysków i strat dla wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie:

 

1) dostarczania paliw gazowych lub energii, w tym kosztów stałych, kosztów zmiennych i przychodów, odrębnie dla wytwarzania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami gazowymi lub energią, magazynowania paliw gazowych i skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, a także w odniesieniu do grup odbiorców określonych w taryfie;

 

2)  niezwiązanym z działalnością wymienioną w pkt 1.

 

2. Przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane do sporządzania i przechowywania, na zasadach i w trybie określonych w przepisach o rachunkowości, sprawozdania finansowego zawierającego bilans oraz rachunek zysków i strat za okresy sprawozdawcze, odrębnie dla poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1.

 

3. Sprawozdanie, o którym  mowa  w  ust.  2,  podlega  badaniu,  zgodnie  z  zasadami określonymi w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, także w zakresie zapewnienia  równoprawnego  traktowania  odbiorców  oraz  eliminowania  subsydiowania skrośnego pomiędzy działalnościami, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

 

4. Sprawozdanie finansowe sporządzane przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii elektrycznej powinno zawierać informację o przychodach z tytułu wykonywania prawa własności do sieci przesyłowej lub sieci dystrybucyjnej.

 

5. Przedsiębiorstwa energetyczne    dokonujące    zmiany    przyjętych    zasad    (polityki) rachunkowości, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, są obowiązane do zamieszczenia w sprawozdaniu finansowym informacji o tych zmianach wraz z uzasadnieniem; zmiany te muszą gwarantować porównywalność informacji zawartych w sprawozdaniach finansowych sporządzonych przed wprowadzeniem tych zmian oraz po ich wprowadzeniu.

 

6. Przedsiębiorstwo energetyczne, które  nie  jest  obowiązane  na  podstawie  odrębnych przepisów do publikowania sprawozdań finansowych, udostępnia te sprawozdania do publicznego wglądu w swojej siedzibie.

 

Art. 45. 1. Przedsiębiorstwa energetyczne ustalają taryfy dla paliw gazowych lub energii, stosownie do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 32 ust. 1; taryfy należy kalkulować w sposób zapewniający:

 

1)    pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie wytwarzania, przetwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu paliwami gazowymi i energią oraz magazynowania, skraplania lub regazyfikacji paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność;

 

1a) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych w zakresie magazynowania paliw gazowych, w tym budowy, rozbudowy i modernizacji magazynów paliw gazowych, wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność w wysokości nie mniejszej niż stopa zwrotu na poziomie 6 %;

 

2)    pokrycie kosztów uzasadnionych ponoszonych przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych w związku z realizacją ich zadań;

 

3)    ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat.

 

1a. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty, które wynikają z nakładów ponoszonych na przedsięwzięcia inwestycyjne podjęte przez przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w latach 1993-

1998, służące poprawie ochrony środowiska i efektywności wytwarzania energii elektrycznej, w

części, jaką zatwierdzi Prezes URE, z uwzględnieniem przychodów uzyskanych ze sprzedaży

energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1.

 

1b. Przepisów ust. 1a nie stosuje się od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905, z późn. zm.).

 

1c. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty pobierania opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w ust. 1b.

 

1d. W kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się koszty wprowadzenia i pobierania opłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

 

2. Taryfy dla paliw  gazowych,  energii  elektrycznej  i  ciepła  mogą  uwzględniać  koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć i usług zmierzających do zmniejszenia zużycia paliw i energii u odbiorców, stanowiących ekonomiczne uzasadnienie uniknięcia budowy nowych źródeł energii i sieci.

 

3. Taryfy dla paliw  gazowych,  energii  elektrycznej  i  ciepła  mogą  uwzględniać  koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwa energetyczne przedsięwzięć związanych z rozwojem instalacji odnawialnego źródła energii.

 

4. Przedsiębiorstwa energetyczne różnicują  ceny  i  stawki  opłat  określone  w  taryfach dla  paliw  gazowych,  energii  elektrycznej  i  ciepła  dla  różnych  grup  odbiorców  wyłącznie ze względu na koszty uzasadnione spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej.

 

5. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące  się  przesyłaniem  lub  dystrybucją  paliw gazowych lub energii kalkulują stawki opłat za usługi przesyłania lub dystrybucji w taki sposób, aby udział opłat stałych w łącznych opłatach za świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji dla danej grupy odbiorców nie był większy niż ustalony przez Prezesa URE.

 

6. Taryfy dla energii elektrycznej powinny uwzględniać, w odniesieniu do odbiorców, skutki wprowadzenia opłaty przejściowej, o której mowa w ustawie wymienionej w ust. 1b.

 

7. Płatnik, o którym mowa w art. 95 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1d, uwzględnia w taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego opłatę, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 1d, ustalaną na podstawie stawki,  o  której  mowa  w  art.  98  ust.  1  ustawy  wymienionej  w  ust.  1d, obowiązującej w danym roku. Opłata, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy wymienionej w ust.

1d, pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług stanowi u płatnika, o którym mowa w art.

95 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1d, podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.

1. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póź zm.).

 

Art. 45a. 1. Przedsiębiorstwo  energetyczne  na  podstawie  cen  i  stawek  opłat  zawartych w taryfie lub cen i stawek opłat ustalanych na rynku konkurencyjnym, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wylicza opłaty za dostarczane do odbiorcy paliwa gazowe, energię elektryczną lub ciepło.

 

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem udzielonych odbiorcy upustów i bonifikat, stanowią koszty zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła dostarczanych do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez osoby nie będące odbiorcami.

 

3. Przedsiębiorstwo energetyczne udziela upustów lub bonifikat, o których mowa w ust. 2, za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców w wysokości określonej w taryfie lub w umowie.

 

4. Koszty zakupu, o których mowa w ust. 2, są rozliczane w opłatach pobieranych od osób, o których mowa w ust. 2. Wysokość opłat powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła.

 

5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio do ustalania przez odbiorcę – właściciela lub zarządcę budynku opłat dla osób, o których mowa w ust. 2, do których ciepło dostarczane jest z własnych źródeł i instalacji cieplnych.

 

6. W przypadku gdy wyłącznym odbiorcą paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła dostarczanych do budynku jest właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego, jest on odpowiedzialny za rozliczanie na poszczególne lokale całkowitych kosztów zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła.

 

7. W przypadku gdy miejsce zainstalowania układu pomiarowo – rozliczeniowego służącego do rozliczeń z przedsiębiorstwem energetycznym za dostarczone ciepło jest wspólne dla dwóch lub więcej budynków wielolokalowych, właściciele lub zarządcy tych budynków wyposażają je w układy pomiarowo-rozliczeniowe, w celu rozliczenia kosztów zakupu ciepła na poszczególne budynki.

 

8. Koszty zakupu ciepła, o których mowa w ust. 2, rozlicza się w części dotyczącej:

 

1)    ogrzewania, stosując metody wykorzystujące:

 

1. a) dla lokali mieszkalnych i użytkowych:

 

–     wskazania ciepłomierzy,

 

–     wskazania   urządzeń   wskaźnikowych   niebędących   przyrządami   pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonych w przepisach o systemie oceny zgodności,

 

–     powierzchnię lub kubaturę tych lokali,

 

1. b) dla wspólnych części budynku wielolokalowego użytkowanych przez osoby, o których mowa w  2,  powierzchnię  lub  kubaturę  tych  części  odpowiednio  w  proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali;

 

2)    przygotowania ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie przez instalację w budynku

wielolokalowym, stosując metody wykorzystujące: a) wskazania wodomierzy ciepłej wody w lokalach, b) liczbę osób zamieszkałych stale w lokalu.

9. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe w tym budynku, tak aby wybrana metoda, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowych warunków eksploatacji  budynku  określonych  w  odrębnych  przepisach, stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat, o których mowa w ust. 4, w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej.

 

10. 10. Właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadza wybraną metodę, o której mowa w ust. 9, w formie wewnętrznego regulaminu rozliczeń ciepła przeznaczonego na ogrzewanie tego budynku i przygotowanie ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie poprzez instalację w budynku, zwanego dalej „regulaminem rozliczeń”; regulamin rozliczeń podaje się do wiadomości osobom, o których mowa w 2, w terminie 14 dni od dnia jego wprowadzenia do stosowania.

 

11. 11. W przypadku gdy właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadził metodę, o której mowa w 9, wykorzystującą ciepłomierze i urządzenia wymienione w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie oraz pkt 2 lit. a, osoba, o której mowa w ust. 2, udostępnia swoje pomieszczenia w celu zainstalowania lub wymiany tych ciepłomierzy i urządzeń oraz umożliwia dokonywanie ich kontroli i odczytu wskazań w celu rozliczania kosztów zużytego ciepła w tym budynku.

 

12. W przypadku stosowania w budynku wielolokalowym metody, o której mowa w ust. 9, wykorzystującej wskazania urządzeń wymienionych w ust. 8 pkt 1 lit. a tiret drugie, regulamin rozliczeń powinien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania opłat za ciepło dla lokali mieszkalnych lub użytkowych na podstawie ich powierzchni lub kubatury oraz określać warunki stosowania zamiennego rozliczania.

 

Art. 45b. (uchylony).

 

Art. 46.541. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla paliw gazowych oraz szczegółowe zasady rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi, biorąc pod uwagę: politykę energetyczną państwa, zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów przedsiębiorstw energetycznych, w tym kosztów ich rozwoju, ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i opłat, poprawę efektywności dostarczania i wykorzystywania paliw gazowych, równoprawne traktowanie odbiorców, eliminowanie subsydiowania skrośnego oraz przejrzystość cen i stawek opłat.

 

2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:

 

 

54 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. z 2013 r. poz. 820).

 

1)    kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;

 

2)    szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania

stawek opłat za przyłączenie;

 

3)    rodzaje cen i stawek opłat dla każdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz

sposób ich kalkulowania;

 

4)    sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków działalności wykonywanej przez przedsiębiorstwa energetyczne;

 

5)    sposób  prowadzenia  rozliczeń  z  odbiorcami  oraz  rozliczeń  między  przedsiębiorstwami energetycznymi;

 

6)    sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych paliw gazowych

i standardów jakościowych obsługi odbiorców;

 

7)    sposób ustalania opłat za przekroczenia mocy;

 

8)    sposób ustalania opłat za nielegalny pobór paliw gazowych;

 

9)    zakres  usług  wykonywanych  na  dodatkowe  zlecenie  odbiorcy  i  sposób  ustalania  opłat za te usługi.

 

3.55  Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla energii elektrycznej oraz szczegółowe zasady rozliczeń w obrocie energią elektryczną, biorąc pod uwagę: politykę energetyczną państwa, zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów przedsiębiorstw energetycznych, w tym kosztów ich rozwoju, ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i opłat, poprawę efektywności dostarczania i wykorzystywania energii elektrycznej, równoprawne traktowanie odbiorców, eliminowanie subsydiowania skrośnego oraz przejrzystość cen i stawek opłat.

 

4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać w szczególności:

 

1)    kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;

 

2)    podział podmiotów przyłączanych na grupy przyłączeniowe;

 

3)    szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania

stawek opłat za przyłączenie;

 

4)    rodzaje cen i stawek opłat dla każdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz

sposób ich kalkulowania;

 

5)    sposób uwzględniania w taryfach:

 

1. a) kosztów uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, b) kosztów zakupu energii elektrycznej, o których mowa w art. 9a ust. 6 i 8,
2. c) rekompensat, o których  mowa  w  przepisach  rozporządzenia  (WE)  nr  714/2009

Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu

do sieci  w odniesieniu  do transgranicznej  wymiany energii elektrycznej  i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003,

 

1. d) kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 1a;

 

 

 

55 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2013 r. poz. 1200).

 

6)    sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków wykonywanej

działalności przez przedsiębiorstwa energetyczne;

 

7)    sposób     prowadzenia     rozliczeń     z     odbiorcami     oraz     między     przedsiębiorstwami energetycznymi, w tym w zakresie określonym w art. 45 ust. 1a;

 

8)    sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych energii elektrycznej

i standardów jakościowych obsługi odbiorców;

 

9)    sposób ustalania opłat za ponadumowny pobór energii biernej i przekroczenia mocy;

 

10) sposób ustalania opłat za nielegalny pobór energii elektrycznej;

 

11) zakres  usług  wykonywanych  na  dodatkowe  zlecenie  odbiorcy  i  sposób  ustalania  opłat za te usługi.

 

5.56  Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla ciepła oraz szczegółowe zasady rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło, biorąc pod uwagę: politykę energetyczną państwa, zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów przedsiębiorstw energetycznych, w tym kosztów ich rozwoju, ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i opłat, poprawę efektywności dostarczania i wykorzystywania ciepła, równoprawne traktowanie odbiorców, eliminowanie subsydiowania skrośnego oraz przejrzystość cen i stawek opłat.

 

6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, powinno określać w szczególności:

 

1)    kryteria podziału odbiorców na grupy taryfowe;

 

2)    szczegółowe zasady ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania

stawek opłat za przyłączenie;

 

3)    rodzaje cen i stawek opłat dla każdej koncesjonowanej działalności gospodarczej oraz

sposób ich kalkulowania;

 

4)    uproszczony sposób kalkulacji cen i stawek opłat dla ciepła wytwarzanego w jednostce kogeneracji z zastosowaniem wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w art. 47 ust. 2f;

 

5)    sposób ustalania wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w pkt 4;

 

6)    sposób uwzględniania w taryfach kosztów zakupu ciepła, o którym mowa w art. 9a ust. 7;

 

7)    sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków wykonywanej

działalności przez przedsiębiorstwa energetyczne;

 

8)    sposób     prowadzenia     rozliczeń,     z     odbiorcami    oraz     między    przedsiębiorstwami

energetycznymi;

 

9)    sposób  ustalania  bonifikat  za  niedotrzymanie  parametrów  jakościowych  nośnika  ciepła i standardów jakościowych obsługi odbiorców;

 

10) sposób ustalania opłat za nielegalny pobór ciepła.

 

Art. 47. 1.  Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy dla paliw gazowych i energii, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE, oraz proponują okres ich

 

 

 

56 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania  i  kalkulacji  taryf  oraz  rozliczeń  z  tytułu  zaopatrzenia  w  ciepło  (Dz.  U.  Nr  194, poz. 1291).

 

obowiązywania. Przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje przedkładają Prezesowi

URE taryfy z własnej inicjatywy lub na żądanie Prezesa URE.

 

2. Prezes URE zatwierdza taryfę bądź odmawia jej zatwierdzenia w przypadku stwierdzenia

niezgodności taryfy z zasadami i przepisami, o których mowa w art. 44-46.

 

2a. Prezes URE, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, zatwierdza, na okres nie dłuższy niż 3 lata, taryfę zawierającą ceny i stawki opłat w wysokości nie wyższej niż ceny i stawki opłat obowiązujące przed jej przedłożeniem Prezesowi URE, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

 

1)   zawarte w taryfie warunki stosowania cen i stawek opłat nie uległy zmianie;

 

2)    udokumentowane  i  opisane  we  wniosku  zmiany  zewnętrznych  warunków  wykonywania przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, której dotyczy taryfa, nie uzasadniają obniżenia cen i stawek opłat zawartych w taryfie;

 

3)    dla proponowanego we wniosku okresu obowiązywania taryfy lub dla części tego okresu nie został ustalony współczynnik korekcyjny, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 lit. a.

 

2b. W przypadku udokumentowanej zmiany zewnętrznych warunków wykonywania przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej Prezes URE może ustalić z urzędu, w drodze decyzji, współczynniki korekcyjne, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 lit. a, wynikające wyłącznie ze zmiany warunków zewnętrznych, które przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane stosować w odniesieniu do cen i stawek opłat określonych w taryfie, o której mowa w ust. 2a, do czasu wejścia w życie nowej taryfy wprowadzonej w trybie określonym w ust. 2.

 

2c.  W przypadku upływu okresu, na jaki została ustalona taryfa, do dnia wejścia w życie

nowej taryfy stosuje się taryfę dotychczasową, jeżeli:

 

1)   decyzja Prezesa URE nie została wydana albo

 

2)   toczy się postępowanie odwoławcze od decyzji Prezesa URE.

 

2d.  Taryfy dotychczasowej, o której mowa w ust. 2c, nie stosuje się, jeżeli decyzja Prezesa URE odmawiająca zatwierdzenia taryfy jest uzasadniona koniecznością obniżenia cen i stawek opłat poniżej cen i stawek opłat zawartych w dotychczasowej taryfie i wynika z udokumentowanych i opisanych zmian zewnętrznych warunków wykonywania przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej.

2e. Prezes URE analizuje i weryfikuje koszty uzasadnione, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 i 2, w zakresie ich zgodności z przepisami ustawy, na podstawie sprawozdań finansowych

i planów rzeczowo-finansowych przedsiębiorstw energetycznych, biorąc pod uwagę tworzenie warunków  do  konkurencji  i  promocji  efektywności  wykonywanej  działalności  gospodarczej,

a   w  szczególności   stosując   metody   porównawcze   oceny   efektywności   przedsiębiorstw

energetycznych wykonujących w zbliżonych warunkach działalność gospodarczą tego samego

rodzaju.

 

2f. Planowane przychody ze sprzedaży ciepła przyjmowane do kalkulacji cen i stawek opłat w taryfie dla ciepła dla jednostek kogeneracji, oblicza się przy zastosowaniu wskaźnika referencyjnego ustalanego przez Prezesa URE zgodnie z metodologią określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 5 i 6 i średnich cen sprzedaży ciepła, o których mowa w art.

23 ust. 2 pkt 18 lit. c. W odniesieniu do ciepła wytworzonego w instalacjach termicznego przekształcania odpadów, przyjmuje się średnią cenę ciepła wskazaną w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c tiret czwarte.

 

2g. W terminie do dnia 31 marca każdego roku Prezes URE ogłasza w Biuletynie URE

wysokość wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w ust. 2f.

 

3. Prezes URE:

 

1)    ogłasza w Biuletynie URE, na koszt przedsiębiorstwa energetycznego, zatwierdzone taryfy dla paliw gazowych i energii elektrycznej – w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia taryfy;

 

2)    kieruje do ogłoszenia, na koszt przedsiębiorstwa energetycznego, we właściwym miejscowo wojewódzkim dzienniku urzędowym zatwierdzone taryfy dla ciepła – w terminie 7 dni od dnia zatwierdzenia taryfy.

 

4. Przedsiębiorstwo energetyczne   wprowadza   taryfę   do   stosowania   nie   wcześniej niż po upływie 14 dni i nie później niż do 45 dnia od dnia jej opublikowania.

 

Art. 48.  (uchylony).

 

Art. 49. 1. Prezes   URE   może   zwolnić   przedsiębiorstwo   energetyczne   z   obowiązku przedkładania taryf do zatwierdzenia, jeżeli stwierdzi, że działa ono w warunkach konkurencji, albo cofnąć udzielone zwolnienie w przypadku ustania warunków uzasadniających zwolnienie.

 

2. Zwolnienie, o którym  mowa  w  ust.  1,  może  dotyczyć  określonej  części  działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne, w zakresie, w jakim działalność ta prowadzona jest na rynku konkurencyjnym.

 

3. Przy podejmowaniu decyzji, o których mowa w ust. 1, Prezes URE bierze pod uwagę takie cechy rynku paliw lub energii, jak: liczba uczestników i wielkości ich udziałów w rynku, przejrzystość struktury i zasad funkcjonowania rynku, istnienie barier dostępu do rynku, równoprawne traktowanie uczestników  rynku,  dostęp  do  informacji  rynkowej,  skuteczność kontroli  i  zabezpieczeń  przed  wykorzystywaniem  pozycji  ograniczającej  konkurencję, dostępność do wysoko wydajnych technologii.

Art. 49a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej jest obowiązane sprzedawać nie mniej niż 15% energii elektrycznej wytworzonej w danym roku na giełdach towarowych w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Przedsiębiorstwo energetyczne   zajmujące   się   wytwarzaniem   energii   elektrycznej mające prawo do otrzymania środków na  pokrycie kosztów osieroconych na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z   przedterminowym   rozwiązaniem   umów   długoterminowych   sprzedaży   mocy   i   energii elektrycznej jest obowiązane sprzedawać wytworzoną energię elektryczną nieobjętą obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1, w sposób zapewniający publiczny, równy dostęp do tej energii, w drodze otwartego przetargu, na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium   Rzeczypospolitej   Polskiej   rynek   regulowany   lub   na   giełdach   towarowych   w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.
3. (uchylony).
4. (uchylony).
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczy energii elektrycznej:

1)  dostarczanej  od  przedsiębiorstwa  energetycznego  zajmującego  się jej  wytwarzaniem  do

odbiorcy końcowego za pomocą linii bezpośredniej;

2)   wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii;

3)    wytworzonej w kogeneracji ze średnioroczną sprawnością przemiany, o której mowa w art.

9a ust. 10 pkt 1 lit. a, wyższą niż 52,5%;

 

4)  zużywanej przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem na potrzeby własne;

5)    niezbędnej do wykonywania przez operatorów systemów elektroenergetycznych ich zadań określonych w ustawie;

6)  wytworzonej w jednostce wytwórczej o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie wyższej niż 50 MW.

6. Prezes URE może, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, zwolnić to przedsiębiorstwo z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 i 2, w części dotyczącej produkcji energii elektrycznej:

1)  sprzedawanej  na  potrzeby  wykonywania  długoterminowych  zobowiązań  wynikających  z umów zawartych z instytucjami finansowymi w celu realizacji inwestycji związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, lub

2)  wytwarzanej na potrzeby operatora systemu przesyłowego wykorzystywanej na potrzeby

prawidłowego funkcjonowania krajowego systemu elektroenergetycznego

–  jeżeli  nie  spowoduje  to  istotnego  zakłócenia  warunków  konkurencji  na  rynku  energii elektrycznej lub zakłócenia na rynku bilansującym.

7. Przedsiębiorstwa energetyczne, o których mowa w ust. 1, przekazują Prezesowi URE informacje o zawartych umowach,  na  podstawie  których  sprzedają  wytworzoną  energię elektryczną na zasadach innych niż określone w ust. 1 i 2, w ciągu 7 dni od dnia ich zawarcia. W informacji należy wskazać strony umowy, ilość i cenę energii elektrycznej oraz okres, na jaki umowa została zawarta.
8. Na podstawie danych zgromadzonych w trybie określonym w ust. 7, Prezes URE ogłasza  w Biuletynie   URE   średnią   kwartalną   cenę   energii   elektrycznej   niepodlegającej obowiązkowi, o którym mowa w ust. 1 i 2, w terminie 14 dni od dnia zakończenia kwartału.
9. Przedsiębiorstwa energetyczne składają Prezesowi URE w terminie do dnia 31 marca

roku następnego sprawozdania z realizacji obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2.

10. 10. Przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 2, lub odbiorca końcowy albo podmiot działający na ich zlecenie, organizuje i przeprowadza przetarg na sprzedaż energii elektrycznej. Wynik przetargu jest jawny.
11. 11. Przetarg na  sprzedaż  wytworzonej  energii  elektrycznej  organizowany  i przeprowadzany przez przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w 2 albo podmiot działający na jego zlecenie, podlega kontroli Prezesa URE pod względem zgodności ze sposobem oraz trybem organizowania i przeprowadzania przetargu określonym w przepisach wydanych na podstawie  ust. 12. W przypadku stwierdzenia, że przetarg został przeprowadzony niezgodnie z tymi przepisami, Prezes URE może unieważnić przetarg.

12.57 58 Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu przez przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 2, w tym:

 

 

 

57 Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie określenia sposobu i trybu organizowania i przeprowadzania przetargu na sprzedaż energii elektrycznej oraz sposobu i trybu sprzedaży energii elektrycznej na internetowej platformie handlowej (Dz. U. Nr 186, poz. 1246).

 

58  Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 205, poz. 1208), dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 49a ust. 12 ustawy – Prawo energetyczne, zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 49a ust. 12 w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą.

 

1) sposób zamieszczania ogłoszeń o przetargu i dane, które powinny być zamieszczone w ogłoszeniu,

2) wymagania, jakie powinien spełniać oferent oraz jakim powinna odpowiadać oferta,

3)  sposób ustalania ceny wywoławczej,

4)  sposób publikowania wyników przetargu,

5)  warunki, w których dopuszcza się odstąpienie od przetargu

– z uwzględnieniem konieczności ochrony konkurencji na rynku energii elektrycznej, realizacji zadań operatora systemu elektroenergetycznego oraz zapewnienia równoprawnego traktowania uczestników przetargu oraz przejrzystości obrotu energią elektryczną.

 

Art. 49b.591. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi jest obowiązane sprzedawać nie mniej niż 55% gazu ziemnego wysokometanowego wprowadzonego w danym roku do sieci przesyłowej:

 

1) w punktach wejścia do krajowego systemu przesyłowego na połączeniach z systemami przesyłowymi innych państw lub

 

2)  siecią gazociągów kopalnianych, lub

 

3)  terminalami skroplonego gazu ziemnego

 

–     na giełdach towarowych w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca

2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

 

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy:

 

1)  gazu ziemnego stanowiącego zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego  oraz  zasadach  postępowania  w  sytuacjach  zagrożenia  bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1190);

 

2)  gazu ziemnego wyprowadzanego w danym roku z sieci przesyłowej w punktach wyjścia z krajowego  systemu  przesyłowego  na  połączeniach  z  systemami  przesyłowymi  innych państw, w ilości równej ilości gazu ziemnego wprowadzonego do sieci przesyłowej w tym roku;

 

3)  gazu ziemnego sprzedawanego operatorom systemów gazowych w celu realizacji ich zadań określonych w ustawie;

 

4)  gazu ziemnego wykorzystywanego na potrzeby własne.

 

 

 

59 Patrz: art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 984), zgodnie z którym: „Art. 25. Obowiązek, o którym mowa w art.

49b  ust.  1  ustawy  zmienianej  w  art.  1,  w  brzmieniu  nadanym  niniejszą  ustawą,  przedsiębiorstwo

energetyczne zajmujące się obrotem paliwami gazowymi realizuje od dnia:

1)    wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r. – w ilości nie mniejszej niż 30% gazu ziemnego wysokometanowego wprowadzonego do sieci przesyłowej po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy;

2)    1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. – w ilości nie mniejszej niż 40% gazu ziemnego wysokometanowego wprowadzonego do sieci przesyłowej;

3)    1  stycznia  2015  r.  –  w  ilości  nie  mniejszej  niż  55%  gazu  ziemnego  wysokometanowego

wprowadzonego do sieci przesyłowej.”.

 

3. Przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące  się  obrotem gazem  ziemnym  z zagranicą, które w danym roku posiadają prawo do przepustowości w punktach wymienionych w ust. 1 pkt

1, w wielkości mniejszej niż 10% sumy przepustowości wszystkich punktów wymienionych w ust.

1 pkt 1, są zwolnione z obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

 

4. Nie podlegają zwolnieniu  z  obowiązku,  o  którym  mowa  w  ust.  1,  przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się obrotem gazem ziemnym z zagranicą wchodzące w skład grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, jeżeli łączna wielkość przepustowości w punktach wymienionych w ust. 1 pkt 1, do których przedsiębiorstwa te posiadają prawo, jest większa, niż 10% sumy przepustowości wszystkich punktów wymienionych w ust. 1 pkt 1.

 

5. Przedsiębiorstwa energetyczne przekazują Prezesowi URE, w terminie do dnia 31 marca roku następnego, sprawozdania z realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

 

Art. 49c. 1. Przedsiębiorstwo  energetyczne  zajmujące  się  obrotem  gazem  ziemnym  z zagranicą przekazuje Prezesowi URE informacje o realizacji umów dotyczących zakupu gazu ziemnego  z  zagranicy  za  ostatni  kwartał,  w  tym  o  cenach  i  ilościach  zakupionego  gazu ziemnego, w terminie 30 dni od dnia zakończenia kwartału.

 

2. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, Prezes URE ogłasza w Biuletynie URE średnie kwartalne ceny zakupu gazu ziemnego z zagranicy, w tym odrębnie dla gazu ziemnego sprowadzonego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz dla gazu ziemnego sprowadzanego z innych państw, w terminie 45 dni od dnia zakończenia kwartału, biorąc pod uwagę przepisy o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych.

 

Art. 50. W   sprawach   nieuregulowanych   przepisami   niniejszej   ustawy   w   zakresie działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych, w tym przeprowadzania przez Prezesa URE kontroli zgodności wykonywanej działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych z udzieloną koncesją, stosuje się przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

 

Art. 50a. Do operatora sieci transportowej dwutlenku węgla przepisów art. 44-47 i art. 49

nie stosuje się.

 

 

Rozdział 6

 

Urządzenia, instalacje, sieci i ich eksploatacja

 

 

Art. 51. 1. Projektowanie, produkcja, import, budowa oraz eksploatacja urządzeń, instalacji i sieci powinny zapewniać racjonalne i oszczędne zużycie paliw lub energii przy zachowaniu:

 

1)    niezawodności współdziałania z siecią;

 

2)    bezpieczeństwa obsługi i otoczenia po spełnieniu wymagań ochrony środowiska;

 

3)    zgodności  z  wymaganiami  odrębnych  przepisów,  a  w  szczególności  przepisów:  prawa budowlanego, o ochronie przeciwporażeniowej, o ochronie przeciwpożarowej, o dozorze technicznym, o ochronie   dóbr kultury, o muzeach, Polskich Norm wprowadzonych do

 

obowiązkowego stosowania60 lub innych przepisów wynikających z technologii wytwarzania energii i rodzaju stosowanego paliwa.

 

2. Projektowanie, produkcja, import, budowa oraz eksploatacja urządzeń i instalacji wykorzystujących do wytwarzania energii biomasę zastosowanych w samodzielnych lokalach mieszkalnych lub lokalach o innym przeznaczeniu w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca

1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492), zapewniają sprawność przemiany energetycznej wynoszącą co najmniej 85%, a zastosowanych

w  instalacjach  przemysłowych  co  najmniej  70%,  o  ile  jest  to  uzasadnione  technicznie  lub

ekonomicznie. Przepis ust. 1 stosuje się.

 

Art. 52. 1. Producenci i importerzy urządzeń, w tym urządzeń wykorzystujących  energię z odnawialnych źródeł energii, określają w dokumentacji technicznej wielkość zużycia paliw i energii, odniesioną do uzyskiwanej wielkości efektu użytkowego urządzenia w typowych warunkach użytkowania, zwaną dalej „efektywnością energetyczną”.

 

1a.  W  przypadku  instalacji  wykorzystujących  do  wytwarzania  energii  biomasę, dokumentacja, o której mowa w ust. 1, wskazuje czy w przypadku ich zastosowania w samodzielnych lokalach mieszkalnych lub lokalach o innym przeznaczeniu w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 51 ust. 2, zapewni sprawność przemiany energetycznej wynoszącą co najmniej 85%, a w przypadku zastosowania ich w instalacjach przemysłowych co najmniej 70%.

 

2. Producenci i importerzy urządzeń wprowadzanych do obrotu:

 

1)  informują  na  etykiecie  i  w  charakterystyce  technicznej  o  efektywności  energetycznej urządzeń, a w przypadku urządzeń, o których mowa w ust. 1a, o sprawności przemiany energetycznej wynoszącej co najmniej 85% w przypadku ich zastosowania w samodzielnych lokalach mieszkalnych lub lokalach o innym przeznaczeniu w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 51 ust. 2, a w przypadku zastosowania ich w instalacjach przemysłowych co najmniej 70%;

 

2) umieszczają oznaczenia ekologiczne na pompach ciepła zasilanych elektrycznie lub gazowo, na absorpcyjnych pompach ciepła oraz na urządzeniach i instalacjach wykorzystujących do wytworzenia energii elektrycznej lub ciepła energię promieniowania słonecznego;

 

3) zapewniają w dokumentacji technicznej urządzeń i systemów wytwarzających energię z odnawianych  źródeł  energii  spełnienie  wymagań  wynikających  z  europejskich  norm  w zakresie oznaczeń ekologicznych i etykiet, o których mowa w pkt 2, oraz z innych systemów referencji technicznych ustanowionych przez europejskie organy normalizacji, w celu skorzystania z uprawnień, o których mowa w art. 9e ust. 3 i art. 9o ust. 3.

 

3. (uchylony).

 

4. Minister właściwy do  spraw  gospodarki  może  określić,  w  drodze  rozporządzenia, wymagania  w  zakresie  efektywności  energetycznej,  jakie  powinny  spełniać  urządzenia,  o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność ochrony interesów odbiorców końcowych.

 

5. Minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia:

 

1)    wymagania dotyczące dokumentacji technicznej, o której mowa w ust. 1, oraz stosowania

etykiet i charakterystyk technicznych, o których mowa w ust. 2 pkt 1,

 

2)    wzory etykiet, o których mowa w ust. 2 pkt 1

 

 

 

60  Od dnia 1 stycznia 2003 r. stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne, stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 169, poz. 1386, z późn. zm.).

 

–   uwzględniając  konieczność  zapewnienia  efektywnego  użytkowania  urządzeń  poprzez

powszechny dostęp do informacji o efektywności energetycznej tych urządzeń.

 

6. Minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące oznaczenia ekologicznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, uwzględniając konieczność zapewnienia efektywnego użytkowania urządzeń poprzez powszechny dostęp do informacji o tych urządzeniach.

 

Art. 52a.1. W przypadku, gdy wsparcie finansowe pochodzące ze środków publicznych, w tym środków funduszy Unii Europejskiej, jest przeznaczone na wspieranie rozwoju:

 

1)    instalacji wykorzystujących do wytwarzania energii biomasę, wsparciem obejmuje się w szczególności technologie o sprawności przemiany energetycznej wynoszącej co najmniej

85% w przypadku ich zastosowania w samodzielnych lokalach mieszkalnych lub lokalach o innym przeznaczeniu w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 51 ust. 2, a w przypadku

zastosowania ich w instalacjach przemysłowych co najmniej 70%;

 

2)    pomp ciepła, wsparciem obejmuje się w szczególności pompy ciepła spełniające minimalne wymagania   dotyczące   oznakowania   ekologicznego   określone   w   decyzji   Komisji

2007/742/WE  z  dnia  9  listopada  2007  r.  określającej  kryteria  ekologiczne  dotyczące przyznawania  wspólnotowego  oznakowania  ekologicznego  pompom  ciepła  zasilanym

elektrycznie, gazowo lub absorpcyjnym pompom ciepła (Dz. Urz. UE L 301 z 20.11.2007, str. 14, z późn. zm.);

 

3)    instalacji wykorzystujących do wytwarzania ciepła energię promieniowania słonecznego, wsparciem obejmuje się w szczególności technologie oparte na normach europejskich, w tym instalacje podlegające oznakowaniu ekologicznemu, etykietowaniu etykietami energetycznymi.

 

2. Przy ocenie sprawności przemiany energetycznej oraz stosunku mocy wejściowej do mocy wyjściowej instalacji, o których mowa w ust. 1, zastosowanie mają w szczególności procedury obowiązujące w prawie Unii Europejskiej lub prawie międzynarodowym.

 

Art. 53. Zakazuje   się   wprowadzania   do   obrotu   na   obszarze   kraju   urządzeń   nie spełniających wymagań określonych w art. 52.

 

Art. 53a. Przepisów art. 52 i 53 nie stosuje się do urządzeń i instalacji oraz obiektów związanych z obronnością lub bezpieczeństwem państwa, stanowiących integralne części systemów techniki wojskowej lub uzbrojenia, ratowniczo-gaśniczych oraz ochrony granic lub stosowanych w więziennictwie, należących do jednostek, o których mowa w art. 21a.

 

Art. 54. 611. Osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

 

1a. (uchylony).

 

1b.  W  razie  stwierdzenia,  że  eksploatacja  urządzeń,  instalacji  i  sieci  jest  prowadzona

niezgodnie  z  przepisami  dotyczącymi  ich  eksploatacji,  na  wniosek  pracodawcy,  inspektora

 

 

61 Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 205, poz. 1208), świadectwa potwierdzające posiadane kwalifikacje w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji lub sieci wydane przez komisje kwalifikacyjne na podstawie dotychczasowych przepisów stają się świadectwami bezterminowymi z wyłączeniem świadectw potwierdzających kwalifikacje zawodowe osób zajmujących się eksploatacją urządzeń, instalacji lub sieci, a świadczących usługi na rzecz konsumentów, mikro, małych i średnich przedsiębiorców, które zachowują ważność do czasu upływu terminu, na jaki zostały wydane.

 

pracy, Prezesa URE lub innego organu właściwego w sprawach regulacji gospodarki paliwami i energią, o którym mowa w art. 21a, sprawdzenie spełnienia wymagań kwalifikacyjnych należy powtórzyć.

 

1c.   Sprawdzenie   spełnienia   wymagań   kwalifikacyjnych   przeprowadza   się   także   w

przypadku:

 

1) wniosku pracodawcy:

 

1. a) gdy osoba zajmująca się eksploatacją sieci, urządzeń lub instalacji określonych w przepisach, o   których   mowa   w   ust.   6,   posiada   kwalifikacje   potwierdzone świadectwem, ale w ciągu kolejnych pięciu lat nie zajmowała się eksploatacją urządzeń, instalacji lub sieci, których uprawnienie dotyczy,

 

1. b) który dokonał modernizacji lub innej istotnej zmiany parametrów urządzeń, instalacji lub sieci;

 

2) osób, o których mowa w ust. 1, zajmujących się eksploatacją urządzeń, instalacji lub sieci, świadczących usługi na rzecz konsumentów w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) oraz mikroprzedsiębiorców, małych lub średnich przedsiębiorców, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, co pięć lat.

 

2. Zabrania się zatrudniania przy samodzielnej eksploatacji sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, osób bez kwalifikacji, o których mowa w ust. 1.

 

2a. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osób będących obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego  Porozumienia  o  Wolnym  Handlu  (EFTA)  –  strony  umowy  o  Europejskim Obszarze Gospodarczym, które nabyły w tych państwach wymagane kwalifikacje w zakresie eksploatacji urządzeń,  instalacji i sieci i uzyskały ich potwierdzenie zgodnie z przepisami o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych.

 

3. Komisje kwalifikacyjne są powoływane na okres 5 lat przez:

 

1)   Prezesa URE;

 

2)    właściwych ministrów i Szefów Agencji, o których mowa w art. 21a – w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji gazowych, elektrycznych i cieplnych w jednostkach organizacyjnych podległych tym ministrom lub Szefom Agencji lub przez nich nadzorowanych;

 

3)    ministra właściwego do spraw transportu – w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych stosowanych w jednostkach organizacyjnych transportu kolejowego.

 

3a.  Organ uprawniony do powoływania komisji kwalifikacyjnych, o których mowa w ust. 3, może odwołać członka komisji w przypadku:

 

1)    choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji;

 

2)    rezygnacji z członkostwa w komisji;

 

3)    niewywiązywania się z obowiązków członka komisji;

 

4)    utraty kwalifikacji umożliwiających powołanie w skład komisji.

 

3b. Organ uprawniony do powoływania komisji kwalifikacyjnych może odwołać komisję kwalifikacyjną na wniosek jednostki organizacyjnej, przy której ją powołano, w przypadku:

 

1)    rezygnacji jednostki organizacyjnej, przy której powołano komisję kwalifikacyjną, z dalszego

prowadzenia tej komisji;

 

2)    odwołania części członków komisji kwalifikacyjnej, uniemożliwiającego dalsze wykonywanie

zadań przez tę komisję.

 

4. Za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty od osób

kierujących wnioski o stwierdzenie kwalifikacji.

 

5. Opłaty, o których  mowa  w  ust.  4,  stanowią  przychód  jednostek  organizacyjnych, przy których powołano komisje kwalifikacyjne.

 

6. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia62, szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.

 

7. Minister właściwy do  spraw  gospodarki,  wydając  rozporządzenie,  o  którym  mowa w ust. 6, określi w szczególności:

 

1)    rodzaje  prac,  stanowisk  oraz instalacji,  urządzeń  i  sieci,  przy których  eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;

 

2)    zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1;

 

3)    tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;

 

4)    jednostki  organizacyjne,  przy  których  powołuje  się  komisje  kwalifikacyjne,  i  tryb  ich powoływania;

 

5)    wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w pkt 2;

 

6)    wzór świadectwa kwalifikacyjnego.

 

Art. 55. (uchylony).

 

 

 

 

 

Art. 55a. (uchylony) Art. 55b. (uchylony) Art. 55c. (uchylony) Art. 55d. (uchylony) Art. 55e. (uchylony) Art. 55f. (uchylony)

Art. 55g. (uchylony)

Rozdział 6a

(uchylony)

 

 

 

Rozdział 7

 

Kary pieniężne

 

 

62  Patrz: rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. z 2003 r. Nr 89, poz. 828 i Nr 129, poz. 1184 oraz z 2005 r. Nr 141, poz. 1189).

 

 

Art. 56. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto:

 

1)    nie przestrzega obowiązków wynikających ze współpracy z jednostkami upoważnionymi do dysponowania energią elektryczną i paliwami gazowymi, wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 1- 4;

 

1a)  nie  przestrzega  obowiązku  uzyskania  i  przedstawienia  do  umorzenia  Prezesowi   URE świadectwa pochodzenia, świadectw pochodzenia biogazu lub świadectwa pochodzenia z kogeneracji albo nie uiszcza opłat zastępczych,  o których mowa w art. 9a ust. 1 i 8,  lub nie przestrzega obowiązków zakupu energii elektrycznej, o których mowa w art. 9a ust. 6, lub nie przestrzega obowiązków zakupu ciepła, o których mowa w art. 9a ust. 7, lub przedkłada Prezesowi  URE     wnioski  o  wydanie  świadectwa  pochodzenia,  świadectw  pochodzenia biogazu  lub  świadectwa  pochodzenia     z  kogeneracji zawierające  dane  lub  informacje niezgodne ze stanem faktycznym;

 

1b)  nie przedkłada Prezesowi URE do zatwierdzenia instrukcji, o której mowa w art. 9g ust. 7 i

8,  lub  mimo  wezwania  przedkłada  instrukcję  niespełniającą  wymagań  określonych  w

ustawie;

 

1c)  nie przedstawia informacji, o których mowa w art. 7 ust. 8l, art. 9c ust. 3 pkt 9a lit. f, ust. 9-

9b, art. 9d ust. 8, art. 11c ust. 3, art. 11e ust. 5 i art. 16 ust. 21 i 22;

 

1d) nie przestrzega obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 714/2009

Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci   w odniesieniu do   transgranicznej    wymiany   energii   elektrycznej    i   uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003;

 

1e) nie   przestrzega   obowiązków   wynikających   z przepisów   rozporządzenia   Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1775/2005/WE z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego;

 

1f) nie przedkłada lub przedkłada niezgodną ze stanem faktycznym towarowemu domowi maklerskiemu lub domowi maklerskiemu, deklarację, o której mowa w art. 9a ust. 1b;

 

1g) ustala instrukcję, o której mowa w art. 9g ust. 8b, niespełniającą wymagań określonych w

ustawie;

 

2)  nie przestrzega obowiązku utrzymywania zapasów paliw, o którym mowa w art. 10 ust. 1, lub nie uzupełnia ich w terminie, o którym mowa w art. 10 ust. 1b lub 1c, obniża je w innych przypadkach niż wymienione w art. 10 ust. 1a, lub nie przekazuje informacji, o których mowa w art. 10 ust. 1e;

 

3)  (uchylony).

 

3a)  nie  stosuje  się  do  ograniczeń  w  dostarczaniu  i poborze  energii,  wprowadzonych  na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3;

 

4)    z nieuzasadnionych powodów odmawia zawarcia umowy, o której mowa w art. 7 ust. 1;

 

5)    stosuje ceny i taryfy, nie przestrzegając obowiązku ich przedstawienia Prezesowi URE

do zatwierdzenia, o którym mowa w art. 47;

 

5a)   nie przedkłada do zatwierdzenia taryfy wbrew żądaniu Prezesa URE, o którym mowa w art.   47 ust. 1;

 

6)    stosuje ceny lub stawki opłat wyższe od  zatwierdzonych lub stosuje taryfę niezgodnie

z określonymi w niej warunkami;

 

7)    odmawia udzielenia informacji, o których mowa w art. 28;

 

7a) świadomie  lub  w  wyniku  niedbalstwa  wprowadza  w  błąd  Prezesa  URE  w  zakresie

przedstawianych na jego żądanie informacji, o których mowa w art. 28;

 

8)    prowadzi ewidencję księgową niezgodnie z zasadami określonymi w art. 44;

 

9)    zatrudnia osoby bez wymaganych ustawą kwalifikacji;

 

10) nie utrzymuje w należytym stanie technicznym obiektów, instalacji i urządzeń;

 

11) wprowadza do obrotu na obszarze kraju urządzenia nie spełniające wymagań określonych

w art. 52;

 

12) nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji;

 

12a) będąc osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu paliwami ciekłymi, w tym obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, bez wymaganej koncesji;

 

13) realizuje działania niezgodne z częścią planu, o której mowa w art. 20 ust. 6;

 

14) z  nieuzasadnionych  powodów  wstrzymuje  lub  ogranicza  dostarczanie  paliw  gazowych, energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców;

 

15) z    nieuzasadnionych    powodów    zwleka    z    powiadomieniem    Prezesa    URE    lub zainteresowanego podmiotu o odmowie zawarcia umów, o których mowa w art. 4g ust. 1 lub art. 7 ust. 1;

 

16) z nieuzasadnionych powodów nie występuje do Prezesa URE z wnioskiem, o którym mowa

w art. 4h ust. 2;

 

17)   nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 5a ust. 1-3;

 

18)   nie wydaje w terminie, o którym mowa w art. 7 ust. 8g, warunków przyłączenia;

 

19) nie przestrzega warunków i wymagań technicznych korzystania z systemu elektroenergetycznego, procedur postępowania i wymiany informacji, a także nie stosuje się do zasad i obowiązków w zakresie bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej, planów i procedur stosowanych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, instrukcji, o której mowa w art. 9g ust. 9, a także poleceń operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego, o których mowa w art. 11d ust. 1 i 2;

 

20) nie przestrzega warunków i kryteriów niezależności operatora systemu, o którym mowa w

art. 9d ust. 1-2;

 

21)  nie zapewnia wyznaczonemu dla swojej sieci operatorowi systemu spełnienia warunków

i kryteriów niezależności, o których mowa w art. 9d ust. 1-2;

 

22) nie przedkłada do zatwierdzenia programu określającego przedsięwzięcia, jakie należy podjąć w celu zapewnienia niedyskryminacyjnego traktowania użytkowników systemu, o którym mowa w art. 9d ust. 4, lub nie przedkłada nowego programu, o którym mowa w art.

9d ust. 4b;

 

23)  mimo   uprzedniego   wezwania,   nie   wykonuje   w wyznaczonym   terminie   programu określającego przedsięwzięcia, jakie należy podjąć w celu zapewnienia niedyskry- minacyjnego  traktowania  użytkowników  systemu,  o  którym  mowa  w  art.  9d  ust.  4,

 

zatwierdzonego przez Prezesa URE lub podejmuje działania niezgodne z postanowieniami

tego programu;

 

24) będąc operatorem wyznaczonym na podstawie art. 9h, nie realizuje obowiązków operatora wynikających z ustawy;

 

24a) nie będąc operatorem systemu przesyłowego, dystrybucyjnego, magazynowania paliw gazowych lub operatorem systemu skraplania gazu ziemnego lub operatorem systemu połączonego wyznaczonym na podstawie art. 9h świadczy usługi przesyłania, dystrybucji, magazynowania paliw gazowych, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

 

25) z nieuzasadnionych powodów nie występuje do Prezesa URE z wnioskiem, o którym mowa w art. 9h ust. 1 i 6, oraz nie dopełnia warunków określonych w decyzji wydanej na podstawie art. 9h ust. 9;

 

25a) z nieuzasadnionych przyczyn nie występuje do Prezesa URE z wnioskiem o przyznanie certyfikatu niezależności lub nie dopełnia warunków określonych w decyzji, o której mowa w art. 9h1 ust. 12;

 

26) nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 9h ust. 11 i 12;

 

27)  nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 9j ust. 1, 4 lub 5;

28) wytwarza biogaz rolniczy lub wytwarza energię elektryczną z biogazu rolniczego bez wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 9p ust. 1;

 

29) nie złożył w terminie sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 9r ust. 1, lub podał w

tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane;

 

30) utrudnia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 9s ust. 1;

 

30a) utrudnia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 11s ust. 1;

 

31) nie przedkłada sprawozdań, o których mowa w art. 9d ust. 5a i art. 16 ust. 18 lub planów, o których mowa w art. 16 ust. 2 i 4;

 

32) nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 49a ust. 1 i 2, art. 49b ust. 1 oraz w art.

49c ust. 1;

 

33) naruszył sposób i tryb organizowania i przeprowadzania przetargu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 49a ust. 12;

 

34) nie przekazuje w terminie informacji, o których mowa w art. 9a ust. 1a5 pkt 1;

 

35)  nie  przestrzega  warunków  i  wymagań  technicznych  korzystania  z  sieci  transportowej

dwutlenku węgla;

 

36) z nieuzasadnionych powodów:

 

1. a) odmawia zawarcia umowy, o której mowa w art. 11m,

 

1. b) odmawia dostępu, o którym mowa w art. 11o ust. 1 pkt 4, c) wstrzymuje lub ogranicza przesyłanie dwutlenku węgla;

37) będąc operatorem, o którym mowa w art. 11n, nie realizuje obowiązków operatora sieci transportowej dwutlenku węgla wynikających z ustawy;

 

38) nie wydaje w terminie, o którym mowa w art. 11p ust. 3, warunków przyłączenia.

 

2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza:

 

1) w zakresie pkt 1 – 27 i 30a – 38 Prezes URE;

 

2) w zakresie pkt 28 – 30 Prezes Agencji Rynku Rolnego.

 

2a. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1a nie może być niższa niż:

 

1)    w zakresie nieprzestrzegania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1, obliczona według

wzoru:

 

Ko = 1,3 x (Oz – Ozz),

 

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

 

Ko – minimalną wysokość kary pieniężnej, wyrażoną w złotych,

 

Oz – opłatę zastępczą, obliczoną zgodnie z art. 9a ust. 2, wyrażoną w złotych,

 

Ozz – uiszczoną opłatę zastępczą, wyrażoną w złotych;

 

2)    w zakresie nieprzestrzegania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust.6, obliczona według

wzoru:

 

Koz = Cc x (Eoo – Ezo),

 

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

 

Koz – minimalną wysokość kary pieniężnej, wyrażoną w złotych,

 

Cc   –  średnią  cenę  sprzedaży  energii  elektrycznej  w  poprzednim  roku  kalendarzowym,

o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b, wyrażoną w złotych za 1 MWh,

 

Eoo – ilość oferowanej do zakupu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach

energii, wyrażoną w MWh,

 

Ezo  – ilość zakupionej energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii w danym roku, wyrażoną w MWh;

 

3)    w zakresie nieprzestrzegania obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 8, obliczona według wzoru:

 

Ks = 1,3 x (Ozk – Ozzk),

 

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

 

Ks – minimalną wysokość kary pieniężnej, wyrażoną w złotych,

 

Ozk – opłatę zastępczą, obliczoną zgodnie z art. 9a ust. 8a, wyrażoną w złotych, Ozzk – uiszczoną opłatę zastępczą, wyrażoną w złotych.

2b. Wpływy z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1a i 28 – 30, stanowią

przychody Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

 

2c. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1f nie może być niższa niż wysokość obliczona wg wzoru:

 

Ko = 1,3 x Oza +1,3  x Ozb

 

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

 

Oza – opłata zastępcza nieuiszczona przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski obliczona wg wzoru, o którym mowa w art. 9a ust. 2, w stosunku do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo energetyczne na własny użytek, a niewskazanej w deklaracji, o której mowa w art. 9a ust. 1b,

 

Ozb – opłata zastępcza nieuiszczona przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski obliczona wg wzoru, o którym mowa w art. 9a ust. 8a, w stosunku do energii elektrycznej zużytej przez przedsiębiorstwo energetyczne na własny użytek, a niewskazanej w deklaracji, o której mowa w art. 9a ust. 1b.

 

2d. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadkach, o których mowa w:

 

1)  ust. 1 pkt 29 wynosi 1.000 zł;

 

2)  ust. 1 pkt 28, 30 i 34 wynosi 10.000 zł;

 

3) ust. 1 pkt 12a, wynosi od 200 000 zł do 1 000 000 zł.

 

2e. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 18, nie może być niższa niż 3.000 zł za każdy dzień zwłoki w wydaniu warunków przyłączenia.

 

2f. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 20 i 21, nie może być niższa niż 1% i wyższa niż 15% przychodu, o którym mowa w ust. 3.

 

3. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, osiągniętego  w  poprzednim  roku  podatkowym,  a  jeżeli  kara pieniężna związana jest z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji, wysokość kary nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.

 

4. Kara pieniężna jest płatna na konto właściwego urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem

ust. 2b.

 

5. Niezależnie od kary pieniężnej określonej w ust. 1-4 Prezes URE może nałożyć karę pieniężną na kierownika przedsiębiorstwa energetycznego, z tym że kara ta może być wymierzona w kwocie nie większej niż 300% jego miesięcznego wynagrodzenia.

 

6. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

 

6a. Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

 

7. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów

o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

 

8. Prezes URE niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o zmianach przepisów w zakresie kar pieniężnych i o działaniach podejmowanych w przypadku naruszeń przepisów rozporządzenia (WE) nr 714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu  do  sieci  w odniesieniu do  transgranicznej  wymiany  energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003, a także przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1775/2005/WE z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego.

 

Art. 57. 1.   W   razie   nielegalnego   pobierania   paliw   lub   energii,   przedsiębiorstwo energetyczne może:

 

1)       pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy pobór paliw lub energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających  paliwa lub energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności albo

 

2) dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.

 

2. Należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu podlegają ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.).

 

 

Rozdział 8

 

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

 

 

Art. 58 – 62. (pominięte).

 

Art. 62a. Przedsiębiorstwo energetyczne może udostępniać dane o odbiorcy na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. Nr 81, poz. 530, z późn. zm.).

 

Art. 63. (pominięty). Art. 64. (pominięty). Art. 65. (uchylony). Art. 66. (pominięty). Art. 67. (pominięty).

Art. 68. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy znosi się Okręgowe Inspektoraty Gospodarki Energetycznej, utworzone ustawą z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198).

 

2. Obowiązki i zadania likwidatora Okręgowych Inspektoratów Gospodarki Energetycznej powierza się Ministrowi Gospodarki.

 

3. Likwidator sporządza bilans zamknięcia.

 

Art. 69. (pominięty).

 

Art. 70. 1. (pominięty).

 

2. Zaświadczenia kwalifikacyjne wydane   na   podstawie    przepisów    dotychczasowych

zachowują moc przez okres w nich oznaczony.

 

Art. 71. Tracą moc:

 

1)    ustawa z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (Dz. U. z 1954 r.

Nr 32, poz. 135);

 

2)    ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 89 i Nr 34, poz. 198).

 

Art. 72. Ustawa  wchodzi  w  życie  po  upływie  sześciu  miesięcy  od  dnia  ogłoszenia, z wyjątkiem art. 21, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy oraz art. 18 ust. 3 i 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.